Charakterystyka, funkcje i histologia okostnej

5169
Simon Doyle

Plik okostna Jest to forma tkanki łącznej, która rozwija się w postaci cienkiej warstwy wokół kości, którą pokrywa prawie całkowicie. Nie występuje w końcach stawowych i kościach trzeszczki. Odpowiada za wzrost, rozwój i kształtowanie kości.

Odpowiada również za naprawę uszkodzeń kości. Zostało odkryte przez urodzonego we Francji naukowca o nazwisku Henri-Louis Duhamel du Monceau, który postawił hipotezę, że kości wyrosły z okostnej; zaobserwowali podobny wzrost na pniach drzew.

Lokalizacja okostnej w warstwach pokrywających mózg. Zrobione i zredagowane przez: BruceBlaus. Używając tego obrazu w źródłach zewnętrznych, można go przytoczyć jako: pracownicy Blausen.com (2014). „Galeria medyczna Blausen Medical 2014”. WikiJournal of Medicine 1 (2). DOI: 10.15347 / wjm / 2014.010. ISSN 2002-4436. [CC BY 3.0 (https://creativecommons.org/licenses/by/3.0)], źródło Wikimedia Commons.

Okostna może rozwinąć niektóre choroby, takie jak stany zapalne (zapalenie okostnej), reakcje i łagodne guzy (chondromy).

Indeks artykułów

  • 1 Funkcje
  • 2 Funkcje
  • 3 Histology
    • 3.1 Warstwa zewnętrzna lub włóknista
    • 3.2 Warstwa wewnętrzna lub osteogenna
  • 4 Choroby
    • 4.1 Choroba Caffeya
    • 4.2 Zapalenie okostnej
    • 4.3 Chondroma okostnej
    • 4.4 Mięsak okostnej Ewinga
  • 5 Zastosowania medyczne
  • 6 Odnośniki

Charakterystyka

Główną cechą okostnej jest jej zdolność osteogenna, czyli zdolność do tworzenia tkanki kostnej. Jego rozmiar waha się od 0,07 do 0,15 mm grubości. Jego grubość jest zmienna, zwiększając się w kierunku końców kości. Zmienia się również w czasie, jest cieńszy u osób starszych..

Okostna jest tkanką dwuwarstwową. Warstwa zewnętrzna składa się z komórek zwanych fibroblastami. Najbardziej wewnętrzna warstwa składa się z komórek osteogennych i osteoblastów, prezentujących nerwy i unaczynionych.

funkcje

Kość jest żywą tkanką, jej składniki komórkowe potrzebują składników odżywczych i tlenu, a także uwalniają metaboliczne odpady. Okostna jest odpowiedzialna za dostarczanie krwi do kości, za wymianę materii i energii.

We wczesnych stadiach życia organizmu kręgowców okostna uczestniczy w rozwoju i wzroście kości. Wzrost następuje zarówno poprzez wzrost jego długości, jak i wzrost jego grubości..

W późniejszym życiu wzrost kości zatrzymuje się. Utrzymuje się wzrost grubości, co pozwala zwiększyć odporność kości.

Dodatkowo okostna jest odpowiedzialna za naprawę kości w przypadku złamania lub innego urazu, ponieważ zaopatruje komórki zdolne do przeprowadzenia takich napraw..

Wreszcie, pozwala innym tkankom przyczepić się do kości. Te tkanki obejmują ścięgna, więzadła i mięśnie..

Histologia

Okostna składa się z dwóch warstw, zewnętrznej włóknistej i wewnętrznej odpowiedzialnej za wzrost kości..

Warstwa zewnętrzna lub włóknista

Jest to warstwa najbardziej oddalona od kości. To warstwa tkanki łącznej. Zawiera fibroblasty i włókna kolagenowe. Włókna te są produkowane przez fibroblasty.

Fibroblasty to komórki pochodzące z komórek mezenchymalnych. Są głównym składnikiem komórkowym tkanki łącznej, o maksymalnym rozmiarze 100 mikronów. Ta warstwa jest również silnie unaczyniona i ma zakończenia nerwowe..

Warstwa wewnętrzna lub osteogenna

Jest to najbardziej wewnętrzna warstwa i styka się z kością. Zawiera komórki osteogenne i jest unaczyniony. Komórki osteogenne mogą różnicować się w dwa typy komórek: osteoblasty i chondroblasty..

Osteoblasty to komórki odpowiedzialne za produkcję macierzy kostnej. W miarę dojrzewania przekształcają się w osteocyty. Z kolei chondroblasty tworzą macierz katylaginiczną.

Oba typy komórek są niezbędne do wzrostu kości. Pomagają również w naprawie urazów kości.

Choroby

Choroba Caffeya

Choroba Caffeya jest samoograniczającą się (samoleczącą się) chorobą kości, która ma podłoże genetyczne. Wynika to z dominującej mutacji genetycznej. Jednak nosiciel zmutowanego genu czasami nie rozwija choroby. Dotyczy głównie niemowląt.

Ta choroba powoduje niezwykły wzrost grubości kości. Głównymi dotkniętymi chorobą kościami są szczęka, obwód barkowy i kończyny..

Pierwsze objawy pojawiają się 150 dni po urodzeniu. Mogą jednak zniknąć przed 24 miesiącem życia. Kości po tym wieku mają tendencję do odzyskiwania normalnej grubości

Czasami, z powodu nieprawidłowego wzrostu, pobliskie kości łączą się i nie rozdzielają się ponownie. Nawrót może rzadko wystąpić kilka lat po pierwszym wystąpieniu choroby.

Zapalenie okostnej

Zapalenie okostnej to przewlekłe lub ostre zapalenie okostnej. Przyczyną może być uraz, stres lub infekcja. W postaci przewlekłej może powodować skurcze, natomiast w postaci ostrej może powodować sekcję dotkniętej chorobą tkanki.

Wśród przyczyn ostrego zapalenia okostnej są: różnego rodzaju infekcje, takie jak infekcje dróg moczowych, przewlekłe wrzody i choroby autoimmunologiczne.

Z drugiej strony, przewlekłe zapalenie okostnej jest spowodowane stresem, który kość przechodzi przez dłuższy czas lub często się powtarza. Na tę dolegliwość cierpią sportowcy i osoby, które podnoszą dużo wagi.

Chondroma okostnej

Chondroma okostnej jest łagodnym guzem atakującym okostną. Charakteryzuje się niezwykłym wzrostem tkanki chrzęstnej. Dotyczy głównie młodych mężczyzn. Przyczyna jego pojawienia się nie jest znana.

Najbardziej dotkniętym obszarem jest obszar znajdujący się pomiędzy końcami (nasada) i środkową (trzon) kości ramiennej i kości udowej, a najrzadziej żebra. Zwykle przebiega bezobjawowo.

Czasami może wystąpić ból lub zwiększona tkliwość w okolicy guza. Guz nie ma tendencji do rozprzestrzeniania się na inne obszary, ale może nadal rosnąć tam, gdzie się pojawił.

Leczenie bez bólu polega po prostu na monitorowaniu guza. W razie potrzeby guz usuwa się chirurgicznie.

Mięsak okostnej Ewinga

Mięsak Ewinga to złośliwy guz kości. Wpływa głównie na jamę szpiku kostnego. Istnieje jednak bardzo rzadka postać tego guza, która atakuje komórki multipotencjalne okostnej..

Dotyczy głównie mężczyzn w wieku powyżej 20 lat. Główną kością związaną z tą dolegliwością jest kość udowa. Leczenie obejmuje chemioterapię lub radioterapię oraz usunięcie guza.

Typowe i mniej typowe miejsca, w których może pojawić się mięsak Ewinga. Zrobione i pobrane z: Frank Gaillard [GFDL 1.3CC BY-SA 3.0, GFDL 1.3 (www.gnu.org/licenses/fdl-1.3.html) lub CC BY-SA 3.0 (https://creativecommons.org/licenses/ by-sa / 3.0)], za pośrednictwem Wikimedia Commons.

Zastosowania medyczne

Przeszczepienie okostnej jest stosowane z różnym powodzeniem w leczeniu różnych dolegliwości kostnych. Zwykle stosuje się go po wyhodowaniu w pożywkach wzbogaconych czynnikami wzrostu i modulatorami tworzenia kości..

Znajduje zastosowanie w rekonstrukcji twarzoczaszki, a także przy odbudowie pęcherzyków zębodołowych. Również w celu uniknięcia amputacji w przypadku stawu rzekomego.

Został użyty eksperymentalnie u zwierząt, aby poprawić gojenie ścięgien. Jednak niektóre wyniki są sprzeczne i sugeruje się degradację nowej tkanki kostnej w czasie..

Bibliografia

  1. I.L. Aymoré, W. Meohas, A.L.B. Almeida, D. Proebstner (2005), Mięsak okostnej Ewinga: opis przypadku i przegląd literatury. Ortopedia kliniczna i powiązane badania.
  2. C. Hall (2001). Choroba Caffeya. Orphanet. Odzyskany z www.orpha.net.
  3. J. K. Kealy, H. McAllister, J.P. Graham (2011). Diagnostyka radiologiczna i ultrasonografia psa i kota, V edycja. Elsevier, Kanada.
  4. M. Pajares-López, P. Hernández-Cortés (2005). Aplikacja okostnowa w doświadczalnym modelu gojenia ścięgien u królika. Journal of Orthopaedics and Traumatology.
  5. Chondroma okostnowa. Szpital Chindren w Filadelfii. Pobrane z www.chop.edu.
  6. Okostna. Odzyskany z en.wikipedia.org.
  7. DO. Sesman-Bernal, J.A. León-Pérez, G. Fernández-Sobrino (2007), Nowości w regeneracji i przebudowie kości czaszki. Przegląd literatury. Acta Pediátrica Mexicana.

Jeszcze bez komentarzy