Plik platypnea jest rzadką chorobą układu oddechowego charakteryzującą się występowaniem duszności u osób siedzących lub stojących, znacznie ustępującą w pozycji leżącej. Jest to przeciwieństwo ortopnea, częstszego schorzenia, które zwykle dotyka pacjentów z niewydolnością serca, w której występuje duszność podczas leżenia, która ustępuje podczas wstawania.
Ze starożytnej Grecji platys, co oznacza „płasko”, odnosi się do faktu, że odpowiednie oddychanie występuje, gdy osoba leży lub w pozycji poziomej. Dosłownie tłumaczyłoby to „płaski oddech” lub „płaski oddech”.
Chociaż może również wystąpić u pacjentów z niewydolnością serca, tak jak w przypadku ortopnea, najczęściej jest to związane z problemami krążenia wewnątrzsercowego, płucnego i wątrobowego..
Indeks artykułów
Ze ściśle semiologicznego punktu widzenia platypnea jest objawem syndromowym, więc nie ma własnych objawów, ale jest częścią objawów klinicznych niektórych chorób.
Jednak platypnea ma szczególne cechy, które pozwalają na jej wykrycie, między innymi:
- Występuje tylko w pozycji wyprostowanej, zarówno w pozycji stojącej (stojącej lub stojącej), jak i siedzącej (siedzącej).
- Zasadniczo obserwuje się to jako międzyżebrowe ciągnięcie lub cofanie mięśni klatki piersiowej, które są wciągane pod skórę przy każdym oddechu.
- Możliwe jest również wykrycie trzepotania nosa u pacjenta podczas badania w pozycji stojącej lub siedzącej. To rytmiczne otwieranie nozdrzy pojawia się w ciężkich przypadkach.
- Chociaż może się to wydawać paradoksalne, platypnei nie zawsze towarzyszy przyspieszenie częstości oddechów. Może wystąpić zjawisko adaptacyjne, które zapobiega przyspieszeniu oddechu.
Jak wspomniano wcześniej, istnieje kilka chorób, w których platypnea występuje w ich objawach klinicznych. Oto niektóre z najważniejszych:
Jest to rzadki stan charakteryzujący się dusznością i hipoksemią (obniżonym stężeniem tlenu we krwi). Jest to jedyny opisany do tej pory obraz kliniczny, który ma w nazwie słowo „platypnea”..
Ponieważ jest to zespół, może mieć kilka przyczyn, które można podsumować jako: przecieki wewnątrzsercowe, przecieki krwi płucnej, zaburzenia równowagi wentylacja-perfuzja lub kombinacja powyższych..
Tylko spodenki od prawej do lewej mogą powodować platypnea. Najważniejszymi przykładami są wrodzone wady serca takie jak drożny pień tętnicy, tetralogia Fallota, serce jednokomorowe czy transpozycja wielkich tętnic.
Przesunięcia od prawej do lewej można znaleźć u pacjentów urodzonych z patologią, która przesuwa się od lewej do prawej, ale zmienia kierunek w czasie i adaptacji. Klasycznym przykładem jest zespół Eisenmengera.
U dorosłych pacjentów można znaleźć przypadki drożnego otworu owalnego lub szerokich ubytków przegrody międzyprzedsionkowej. Mogą one objawiać się platypnea, gdy serce nie toleruje już wzrostu objętości krwi, który powodują te patologie..
Występuje głównie w podstawach płuc i jest związany z zespołem wątrobowo-płucnym, który jest powikłaniem przewlekłych chorób wątroby i dziedzicznej teleangiektazji krwotocznej..
Ze względu na bliskość wątroby do dolnej części płuc, gdy staje się ona chora i powiększa się, uciska podstawy płuc lub gdy występuje marskość wątroby, może sprzyjać przepływowi płynu w ich kierunku, co pogarsza wentylację obszaru i sprzyja zwarciu.
Wszelkie nieprawidłowości w dopływie powietrza lub dopływie krwi do płuc mogą pogorszyć szybkość wentylacji i perfuzji, powodując hipoksemię.
Aby to wytworzyło platypnea, należy zaatakować podstawy płuc lub całe płuco.
Leczenie platypnea polega na leczeniu wywołującej ją choroby, z których część można ostatecznie wyleczyć za pomocą pewnych zabiegów chirurgicznych, co spowodowałoby zniknięcie plamki.
Większość przecieków wewnątrzsercowych od prawej do lewej spowodowanych wrodzonymi wadami rozwojowymi można rozwiązać za pomocą otwartej lub małoinwazyjnej operacji.
Operacja na otwartym sercu może rozwiązać duże ubytki ścian międzyprzedsionkowych lub międzykomorowych, ciężką wadę zastawkową serca i wrodzone wady rozwojowe, ale są one zwykle obarczone dużym ryzykiem, a wskaźniki niepowodzeń i śmiertelności pozostają wysokie pomimo postępów w medycynie.
Wykonywany jest wewnątrznaczyniowo lub przezskórnie, przy czym w obu przypadkach stosuje się specjalne cewniki, które docierają do serca i wykonują określone zadanie, do którego zostały zaprojektowane..
W większości przypadków zabiegi te są wykonywane w celu zamknięcia małych lub średnich ubytków przegrody i tylko wtedy, gdy są objawowe lub zagrażają życiu pacjenta. Leczy również zastawkowe choroby serca i zaburzenia elektryczne serca.
Niektórych chorób wywołujących platypnea nie można wyleczyć chirurgicznie i można je kontrolować jedynie za pomocą leków. Najlepszym tego przykładem jest przyczyna zespołu platypnea-ortodeoksja: zespół wątrobowo-płucny.
Laktuloza pozostaje jedną z najczęściej stosowanych metod leczenia niewydolności wątroby i wykazano, że znacznie poprawia jakość życia osób, które ją otrzymują. Zmniejszenie objawów ze strony układu oddechowego (takich jak płaskostopia) i hipoksemii jest zauważalne, zwłaszcza u pacjentów pediatrycznych.
Również niektóre choroby sercowo-naczyniowe wywołujące platypnea można leczyć farmakologicznie, takie jak niewydolność serca, w której podstawową rolę odgrywają diuretyki, a także inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę, beta-blokery i antagoniści wapnia..
Pneumonektomia zasługuje na osobny rozdział. Mimo swojej rzadkości jedną z przyczyn zespołu ortodeoksji płaskostopia gardła jest chirurgiczne usunięcie płuca lub pneumonektomia.
Wydaje się, że ma to związek ze wzrostem oporu naczyniowego płuc, zmniejszoną podatnością prawej komory i rotacją serca w przestrzeni pozostawionej przez wyodrębnione płuco, co zaburza przepływ krwi z żyły głównej dolnej i powoduje przeciek prawy do lewo.
Czasami pacjenci ci muszą zostać poddani ponownej operacji, aby spróbować rozwiązać problem lub naprawić szkody spowodowane pierwszą operacją..
Jeszcze bez komentarzy