Plik zysk kapitałowy to termin odnoszący się do nadwyżki wytworzonej poza tym, co jest potrzebne do przetrwania, która jest zamieniana na zyski. Są to zatem korzyści finansowe, które firma, organizacja lub osoba prawna uzyskuje z prowadzonej działalności gospodarczej.
Idea wartości dodatkowej została zaproponowana przez niemieckiego filozofa Karola Marksa w jego różnych dziełach, w tym w słynnej książce, Kapitał (1867). Marks uważał, że praca jest podstawą wszelkiej wartości tworzonej w każdej gospodarce i że słabo płatna praca jest źródłem wszelkiego zysku dla kapitalistów.
Jednak krytycy odrzucili teorię Marksa, która argumentowała, że zysk jest nagrodą, jaką cieszą się kapitaliści za ryzykowanie swojego kapitału podczas dokonywania inwestycji. Aby to udowodnić, wskazują na straty poniesione przez kapitalistów w wyniku złych decyzji inwestycyjnych..
Postęp kapitalizmu jest definiowany przez stały wzrost stopy wartości dodatkowej, która jest stosunkiem między wielkością wartości dodatkowej a kapitałem lub między nadwyżką czasu pracy a niezbędnym czasem pracy.
Indeks artykułów
Kiedy kapitaliści kupują siłę roboczą, staje się ona towarem, który jest konsumowany, wykorzystując ją do pracy w procesie produkcyjnym. Praca ta tworzy towary o większej wartości niż wartość siły roboczej. Kapitaliści kupują siłę roboczą, ale otrzymują pracę.
Sprzedając te towary, odzyskują poniesione koszty (płace, surowce, amortyzacja maszyn) i nie tylko. Ten „plus” to wartość dodatkowa, różnica wartości między siłą roboczą a pracą, którą wykonuje..
Dlatego wartością dodatkową jest ta część całkowitej wartości towaru, w której wykonano nadwyżkę lub nieopłaconą pracę pracownika, zwaną zyskiem.
Kapitalistyczny pracodawca nie przyjmuje całej wartości dodatkowej. Przywilej dotyczący ziemi pozwala właścicielowi na przejęcie części tej wartości dodatkowej pod nazwą czynszu, niezależnie od tego, czy grunt jest wykorzystywany na cele rolne, czy też na inne cele produkcyjne.
Z drugiej strony fakt posiadania zespołów roboczych umożliwia kapitalistycznemu pracodawcy wytworzenie wartości dodatkowej. Oznacza to, że pożyczający kapitalista może żądać dla siebie innej części tego zysku kapitałowego pod nazwą odsetek..
Zatem dla kapitalistycznego pracodawcy tylko to, co nazywa się zyskiem komercyjnym, pozostaje wartością dodatkową..
Teoria wartości dodatkowej Marksa wywodzi się z jego teorii wartości i ma cztery kluczowe elementy:
- Wszystkie towary są wymieniane jako ekwiwalent pod względem wartości.
- Chociaż pracownicy nie mają bezpośredniego dostępu do środków produkcji, mogą swobodnie sprzedawać swoją siłę roboczą, aby przeżyć.
- Jak każdy towar, siła robocza ma wartość.
- Pracodawcy dokonują równoważnej wymiany z pracownikami, którzy zgadzają się pracować przez określony czas w zamian za pełną wartość swojej siły roboczej.
Kluczem do wartości dodatkowej jest doskonała zdolność siły roboczej, w równoważnym systemie wymiany, do wytworzenia w ciągu jednego dnia roboczego wartości większej niż wartość wymieniana na siłę roboczą pracownika.
Według Marksa siła robocza jest jedynym źródłem wartości dodatkowej. Dlatego pracownicy i ich siła robocza są źródłem wartości dodatkowej w społeczeństwach kapitalistycznych..
W przeciwieństwie do klasycznych ekonomistów kapitalistycznych, którzy jedynie stycznie wspominali o wartości dodatkowej, Marks rozumiał, że jest to podstawa kapitalistycznego zysku..
Marks uważał, że jego teoria wartości dodatkowej była jego najbardziej znaczącym wkładem w rozwój analizy ekonomicznej..
Wynika to z wydłużenia dnia pracy poza czas pracy niezbędny do tego, aby pracownik mógł wynagrodzić wartość swojej siły roboczej.
Zmotywowani chęcią zwiększenia wartości dodatkowej kapitaliści robią wszystko, co w ich mocy, aby przedłużyć dzień roboczy. Jednak wraz ze wzrostem poziomu organizacji pracownicy uzyskują prawa ograniczające godziny pracy.
Bezwzględna wartość dodatkowa również wzrasta w wyniku wzrostu intensywności pracy, nawet jeśli długość dnia pracy pozostaje taka sama lub ulega skróceniu.
Możliwe jest zwiększenie tworzenia wartości dodatkowej bez zmiany długości dnia roboczego, poprzez skrócenie niezbędnego czasu pracy, przy jednoczesnym zwiększeniu nadwyżki czasu pracy.
Zmniejszenie niezbędnego czasu pracy wiąże się głównie ze wzrostem produktywności w gałęziach przemysłu wytwarzających środki utrzymania dla pracowników, gdyż prowadzi to do spadku wartości siły roboczej..
To z kolei prowadzi do skrócenia wymaganego czasu pracy i odpowiedniego wzrostu nadwyżki czasu pracy we wszystkich gałęziach przemysłu..
Załóżmy, że pracownik jest zatrudniony na godziny i płaci 15 dolarów za godzinę. Pracownik będzie obsługiwał maszynę do robienia butów, dzięki której jego praca daje 15 dolarów co 15 minut.
W ten sposób kapitalista otrzymuje 60 dolarów za każdą godzinę pracy, płacąc robotnikowi tylko 15 dolarów, a pozostałe 45 dolarów jako dochód brutto. Po odjęciu 25 dolarów na stałe i zmienne koszty operacyjne, kapitaliście pozostanie 20 dolarów.
W ten sposób za nakłady kapitałowe w wysokości 40 dolarów kapitalista uzyskuje zysk kapitałowy w wysokości 20 dolarów. Twój kapitał służy nie tylko do opłacenia operacji, ale także zwiększa się o 20 USD.
Kiedy robotnik sprzedaje swoją siłę roboczą, jest zobowiązany do pracy przez dziesięć godzin przy użyciu dostarczonych mu narzędzi i materiałów..
Jednak w ciągu pierwszych czterech godzin dnia pracy pracownik wytwarza dla szefa wartość biznesową równą wartości jego pracy za cały dzień, powiedzmy 100 USD..
Wartość wytworzona przez pracownika w ciągu pierwszych czterech godzin rekompensuje pensję z dnia, w którym pracownik otrzymuje wypłatę.
Jednak pracownik nie przestaje pracować po czterech godzinach, ponieważ zgodził się pracować przez dziesięć godzin. Dlatego kontynuuj tworzenie wartości przez pozostałe sześć godzin..
Oznacza to, że w ciągu sześciu godzin swojego dnia pracy pracownik tworzy wartość, za którą nie otrzymuje żadnego odszkodowania. W ciągu tych sześciu godzin dziennie pracownik poświęca się tworzeniu wartości, którą szef przywłaszcza sobie, ale za którą nic nie płaci pracownikowi.
Jeszcze bez komentarzy