Plik promonocyte jest to etap pośredni między monoblastem a monocytem podczas procesu różnicowania się i dojrzewania komórek zwanego monocytopoezą. Jest to niedojrzała komórka, która w normalnych warunkach rzadko występuje w szpiku kostnym i nie występuje we krwi obwodowej..
Jest częścią jednojądrzastego układu fagocytarnego. Wykazuje cechy morfologiczne, które kierują jego rozpoznaniem w rozmazach szpiku kostnego (w warunkach fizjologicznych) lub we krwi obwodowej pacjentów z niektórymi typami białaczek.
Promonocyt jest w zasadzie dużą komórką o wysokim stosunku cytoplazmy jądra, mierzącym od 15 do 20 µm. Jego jądro przedstawia umiarkowanie luźną chromatynę z 0 do 2 jąderkami. Cytoplazma jest wysoce zasadochłonna i rzadka z umiarkowaną obecnością bardzo drobnych granulek azurofilowych.
Trudno jednak nie mylić go z promielocytami, niedojrzałymi komórkami należącymi do linii granulocytów, ponieważ mają one wiele cech morfologicznych..
Dlatego bardzo często stosuje się specjalne barwienia cytochemiczne w celu wykrycia obecności lub braku pewnych enzymów, które pomagają w ostatecznej identyfikacji..
Enzymy dodatnie w stosunku do promielocytów obejmują peroksydazę, kwaśną fosfatazę i niespecyficzne esterazy, takie jak esteraza α-naftylomaślanu i esteraza naftolo-As-D-octanowa..
Jeśli chodzi o choroby, które objawiają się wzrostem promonocytów w szpiku kostnym i krwi obwodowej, to ostra białaczka mielomonocytowa (M4), ostra białaczka monoblastyczna (m5a, m5b) i przewlekła białaczka mielomonocytowa.
Te typy białaczek są zwykle bardzo agresywne i przeżywają od 11 do 36 miesięcy.
Indeks artykułów
Promonocyt to komórka mierząca od 15 do 20 nm, o kulistym kształcie. Jądro jest wydatne, ekscentryczne i nieregularne i może mieć mniej lub bardziej wyraźne wycięcie. Jądro jest ograniczone cienką warstwą zwaną błoną jądrową..
Wewnątrz jądra widoczna jest wciąż luźna chromatyna, a czasami można zaobserwować jedno lub dwa jąderka.
Jego cytoplazma jest rzadka i bogata w poliryboosomy. W klasycznych barwieniach cytoplazma wyraża swoje powinowactwo do podstawowych barwników, barwiąc na szaro-niebieski kolor. W jego wnętrzu zauważalna jest rzadka lub umiarkowana obecność azurofilnych granulek koloru fioletowego o wyjątkowo delikatnym wyglądzie..
Często można go pomylić z promielocytem, z którym ma wiele cech morfologicznych.
Z drugiej strony, z molekularnego punktu widzenia promonocyt utrzymuje pewne immunofenotypowe markery błonowe monoblastu (poprzedni etap), takie jak CD 33++ i HLA-DR+, ale traci CD 34 i CD 38. I jako nowe błonowe markery antygenowe nabywa CD 13+, CD 11b+ i CD89.
Ten ostatni jest również nazywany receptorem IgA Fc; ten receptor jest ważny dla stymulowania niszczenia mikroorganizmów poprzez indukcję fagocytozy.
Promonocyty mogą być czasami mylone z promielocytami. Z tego powodu, aby zapewnić bardziej wiarygodną identyfikację, do różnicowania można zastosować barwienie cytochemiczne..
Na przykład promonocyt reaguje pozytywnie specjalnymi barwnikami, aby wykryć następujące enzymy: peroksydazę, kwaśną fosfatazę, arylosulfatazę, esterazę α-naftylomaślanową, N-acetylo-ß-glukozaminidazę i fluorowrażliwą naftol-as-D-esterazę octanową.
W tym typie białaczki ponad 30% komórek szpiku kostnego to komórki blastyczne, a ponad 20% komórek jądrzastych należy do serii monocytów. Obserwuje się stosunek M: E większy niż 1; oznacza to, że szereg szpikowy znajduje się powyżej erytroidu. Może wystąpić z eozynofilią (M4-E).
W tej białaczce występuje szpik kostny zawierający około 30% blastów, z których 80% odpowiada komórkom serii monocytarnej. Podczas gdy komórki należące do linii granulocytów są zmniejszone (< del 20%).
Ta białaczka jest podzielona na dwie części, m5a i m5b. W m5a serię monocytów reprezentuje prawie wyłączna obecność monoblastów (> 80%), dlatego nazywa się ją słabo zróżnicowaną. Monoblasty są bogate we krwi obwodowej i mają bardzo złe rokowania; zwykle występuje u młodych pacjentów.
Podczas gdy plik m5b < del 80% de la serie monocítica está presente en médula ósea corresponde a monoblastos y en cambio hay mayor cantidad de promonocitos y monocitos; por esta razón es llamada leucemia diferenciada. En sangre periférica hay un aumento significativo de monocitos circulantes.
W ramach diagnozy należy wziąć pod uwagę, że w tej patologii enzym lizozymu występuje na dość wysokim poziomie.
Chorobę tę rozpoznaje się, gdy we krwi obwodowej przez ponad 3 miesiące obserwuje się stałą wysoką liczbę dojrzałych monocytów; jak również eozynofile.
Przewlekłą białaczkę mielomonocytową można podzielić na 1 i 2, w zależności od odsetka niedojrzałych komórek obecnych we krwi obwodowej i szpiku kostnym.
Typ 1 charakteryzuje się tym, że odsetek niedojrzałych komórek jest mniejszy niż 5% we krwi obwodowej i mniej niż 10% w szpiku kostnym.
Podczas gdy w typie 2 występuje ponad 5%, ale mniej niż 20% niedojrzałych komórek we krwi obwodowej i od 10 do 20% w szpiku kostnym.
Wśród niedojrzałych komórek krwi obwodowej jest promonocyt wraz z monoblastami i mieloblastami.
Ponadto brakuje chromosomu Philadelphia, który wyklucza przewlekłą białaczkę szpikową. Dysplazja może być obecna w innych liniach komórkowych, to znaczy nieprawidłowy wzrost może być widoczny w prekursorach czerwonych krwinek i płytek krwi.
Atakuje zwłaszcza osoby dorosłe lub osoby starsze.
Ta rzadka patologia jest spowodowana mutacją w genie GATA2. Charakteryzuje się częściowym lub całkowitym brakiem serii komórek monocytarnych we krwi obwodowej, a także innych komórek, takich jak limfocyty NK, limfocyty B i komórki dendrytyczne..
Ci pacjenci są narażeni na wysokie ryzyko zakażeń oportunistycznych i nowotworów złośliwych. Uważa się, że jest to zaburzenie niedoboru odporności, a leczenie koncentruje się na przeszczepie szpiku kostnego.
Jeszcze bez komentarzy