Charakterystyka Proteus vulgaris, morfologia, zakażenie, objawy

Proteus vulgaris Jest to gatunek pałeczkowatych bakterii Gram-ujemnych (Bacillus) należący do grupy Enterobacteriaceae. Zwykle występuje we florze kałowej ludzi, ale jest również powszechny w infekcjach dróg moczowych u osób młodych i starszych.

Nazwa rodzaju odmieniec pochodzi od imienia greckiego boga morza, który mógł dobrowolnie zmienić swoją postać. Ten rodzaj jest reprezentowany w pięciu gatunkach: P. mirabilis, P. vulgaris, P. penneri, P. hauseri Y P. myxofaciens. Ten ostatni jest jedynym z rodzaju, który nie jest patogenicznie ważny dla ludzi..

Większość przedstawicieli rodzaju występuje w jelicie, chociaż inne są typowe w glebie i osadach słodkowodnych.. Proteus vulgaris, jednakże jest to patogen fakultatywny lub „oportunistyczny”, ponieważ powoduje chorobę u podatnych żywicieli..

Grupa bakterii odmieniec Opisał go ponad 100 lat temu Hauser. Charakteryzuje się przedstawieniem morfologii pleomorficznej (z wieloma formami). P. vulgaris Y P. mirabilis, w szczególności prezentują charakterystyczną „ruchliwość roju” w stałym ośrodku..

Wraz z bakteriami z rodzajów Escherichia, Klebsiella, Enterobacter i Serratia, bakterie z rodzaju odmieniec są związane z licznymi przypadkami poważnych infekcji u ludzi.

Indeks artykułów

• 1 Charakterystyka i morfologia
• 2 Jak się rozprzestrzenia?
• 3 Objawy
• 4 zabiegi
• 5 Referencje

Charakterystyka i morfologia

Jak wszystkie bakterie Gram-ujemne, bakterie z rodzaju odmieniec charakteryzują się obecnością powłoki złożonej z dwóch błon lipidowych, pomiędzy którymi znajduje się cienka sieć peptydoglikanów.

Zewnętrzna błona tych bakterii zawiera dwuwarstwę lipidową bogatą w charakterystyczne lipoproteiny, polisacharydy i lipopolisacharydy. Dodatkowo pokryte są fimbriami, które pozwalają im przylegać do tkanek żywiciela..

Podobnie jak inne gatunki z rodzaju odmieniec, P. vulgaris charakteryzuje się aktywnością roju, która pojawia się makroskopowo w stałej kulturze jako koncentryczne pierścienie wzrostu powstające z pojedynczej kolonii lub początkowego inokulum.

Ta forma wzrostu zachodzi dzięki różnicowaniu się komórek w płynnym podłożu, które po zetknięciu z podłożem stałym, takim jak agar, zmieniają rozmiar, wydłużając swój kształt i zwiększając syntezę flageliny..

Osoby należące do tego gatunku są na ogół wrażliwe na kwas nalidyksowy, cyprofloksacynę i ceftriakson, ze średnią wrażliwością na nitrofurantoinę.

Wytwarzanie hemolizyn cytotoksycznych jest powszechne u tego gatunku, co zostało szeroko zbadane, zwłaszcza w odniesieniu do genetycznych i molekularnych podstaw ich wydzielania..

Jak się rozprzestrzenia?

Są to bakterie oportunistyczne patogenne, szczególnie związane z infekcjami górnych dróg moczowych, takimi jak kamica moczowa, czyli tworzenie się kamieni w nerkach lub pęcherzu, zapalenie cewki moczowej, zapalenie gruczołu krokowego, zapalenie pęcherza moczowego i ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek..

Ropnie mózgu zostały również opisane jako formy infekcji bakteryjnej wywołane przez P. vulgaris w ludziach.

P. vulgaris, podobnie jak inne bakterie chorobotwórcze z rodzaju jest częstym rezydentem nie tylko flory jelitowej, ale także zakładów opieki długoterminowej, szpitali i klinik.

Najczęstszą postacią zakażenia jest przypadek i występuje u pacjentów, którzy przeszli operacje przed lub po których wymagają cewnikowania pęcherza lub cewki moczowej. Zwykle te prątki są również zdolne do kolonizacji zarówno surowiczych wydzielin skóry, jak i błon śluzowych jamy ustnej..

Zakażenia szpitalne związane ze szpitalami i pacjentami, którzy otrzymują opiekę medyczną i których układ odpornościowy jest upośledzony, to znaczy bardziej podatni, są wówczas najczęściej P. vulgaris i pokrewnych gatunków.

Objawy

Kiedy organizm wchodzi w kontakt z patogennymi bakteriami, a konkretnie gdy bakterie przylegają do komórek nabłonka dróg moczowych, w komórkach śluzówki śródbłonka inicjowane są liczne zdarzenia reakcyjne, między innymi wydzielanie interleukin i aktywacja zaprogramowanej śmierci komórki..

Endotoksyny obecne w błonie komórkowej również wyzwalają kaskady odpowiedzi zapalnej u gospodarza, powodując fizyczny dyskomfort..

P. vulgaris a inne podobne bakterie z rodzaju są zdolne do wytwarzania ureaz, alkalizujących mocz poprzez hydrolizę mocznika do produkcji amoniaku. Inne objawy to ból w boku i krwiomocz, który ma związek z czerwonawym moczem..

Zabiegi

W zależności od stopnia powikłania infekcji zabiegi mogą się różnić. W przypadku kobiet z niepowikłanymi zakażeniami leczenie empiryczne sugeruje stosowanie doustnych chinolonów lub sulfametoksazolu nie dłużej niż przez kilka dni..

Jeśli chodzi o objawy przypadków ostrego zakażenia, stosuje się również chinolony, ale przez dłuższy czas lub niektóre antybiotyki trzeciej generacji, takie jak ceftriakson, zaleca się również stosowanie gentamycyny, doustnej cefalosporyny, ampicyliny i aztreonamu..

Przypadki kamieni nerkowych wywołanych infekcjami bakteryjnymi gatunkami z rodzaju odmieniec często wymagają chirurgicznego usunięcia.

Podobnie, te przypadki zakażeń nieurologicznych, które powodują ropnie, wymagają zabiegów chirurgicznego oczyszczenia w celu ich skutecznego wyeliminowania..

Bibliografia

1. Alberts, B., Johnson, A., Lewis, J., Morgan, D., Raff, M., Roberts, K. i Walter, P. (2015). Biologia molekularna komórki (6th ed.). Nowy Jork: Garland Science.
2. González, G. (2018). Prezentacja kliniczna dotycząca zakażeń Proteus. Pobrane z www.emedicine.medscape.com/article/226434-clinical
3. Hickman, F. W., Steigerwalt, A. G., Farmer, J. J., Brenner, D. O. N. J., Control, D., & Carolina, N. (1982). Identyfikacja Proteus penneri sp. nov., wcześniej znany jako Proteus vulgaris Indole Negative lub jako Proteus vulgaris Biogroup 1, piętnaście(6).
4. Koronakis, V., Cross, M., Senior, B., Koronakis, E. V. A., & Hughes, C. (1987). Wydzielane hemolizyny z Proteus mirabilis, Proteus vulgaris i Morganella morganii są genetycznie powiązane ze sobą iz alfa-hemolizyną Escherichia coli. Journal of Bacteriology, 169(4), 1509-1515.
5. Koronakis, V., & Hughes, C. (1988). Identyfikacja promotorów kierujących ekspresją in vivo genów hemolizyny u Proteus vulgaris i Escherichia coli. Mol. Gen. Genet., 213, 99-104.
6. Mohammed, G. J., Kadhim, M. J., & Hameed, I. H. (2016). Gatunek Proteus: Characterization and Herbal Antibacterial: A Review. International Journal of Pharmacognosy, 8(11), 1844-1854.
7. Myrvik Q., Pearsall N. i Weiser, R. (1977). Bakteriologia medyczna i mykologia (1st ed.). Meksyk D.F .: Interamericana.