Co to jest fallocentryzm?

4595
Alexander Pearson

Plik fallocentryzm Jest to koncepcja wypracowana w 1965 roku przez francuskiego filozofa Jacquesa Derridę (1930-2004), który został doceniony za pracę nad myślą o dekonstrukcji, nawiązującą do nauki o języku i jego strukturze..

Termin fallocentryzm jest wynikiem połączenia słów fallogocentryzm i logocentryzm, którymi ten filozof krytykował teorię psychoanalityczną, głównie Lacanowską..

Fallocentryzm odnosi się do teorii, według której psychoanalityk Zygmunt Freud (1856-1939), lekarz psychoanalityk, rozwinął się na temat kobiecej seksualności, zgodnie z którą libido lub energia seksualna obecna w nieświadomości jest męska..

W tej teorii fallus jest desygnatem seksualności, to znaczy jest zorientowany i kręci się wokół niego. To z fallusa zachodzi zróżnicowanie płci między mężczyznami i kobietami i przez które zachodzi między nimi asymetryczny związek.

Nawet istnienie płci żeńskiej jest kwestionowane. Ponieważ z teorii psychoanalitycznej wynika, że ​​istnieje tylko jedna płeć, mężczyzna. Bycie kobietą zdefiniowaną jako mężczyzna bez płci, czyli wykastrowana.

To mężczyzna posiada fallusa (penisa) i kobieta, która wydaje się być wykastrowana, jak ktoś, kto go nie ma i mu zazdrości. Stąd rodzi się myśl społeczna, charakteryzująca się niższą kobietą od mężczyzny, która musi biernie podporządkować się jego pragnieniu. 

Indeks artykułów

  • 1 Falocentryzm: prymat męskości, nieistnienie kobiecości?
  • 2 Fallocentryzm z kobiecego spojrzenia
    • 2.1 Feminizm
  • 3 Odnośniki

Falocentryzm: prymat męskości, nieistnienie kobiecości?

Jacques Derrida krytykuje teorię Lacana, zgodnie z którą dziecko musi wejść w świat języka, aby stać się podmiotem mówiącym. Derrida podkreśla, że ​​język i społeczeństwo opierają się na ideałach męskich lub macho, które poniżają i zniewalają kobiecość. 

Fallocentryzm odnosi się do istnienia przywileju męskości nad kobiecością. Te ideały zostały włączone do zbiorowej nieświadomości, powodując uogólnienie płci męskiej.

Widać to nie tylko w języku używanym na co dzień, ale także w wyglądzie, jaki społeczeństwo miało wiele lat temu, i że w mniejszym stopniu zachowuje się ono obecnie wobec kobiet..

Opierając się na nierówności i dominacji kobiet przez mężczyzn, myśli te mają na myśli niższość płci żeńskiej nad mężczyzną..

Ze społecznego punktu widzenia kobiety są postrzegane w sposób pejoratywny. Zgodnie z tym poglądem kobiety są mniej zdolne do wykonywania tych samych czynności, co mężczyźni.

Z tej perspektywy kobieta jest również postrzegana jako przedmiot. Obiekt seksualny dla mężczyzn, którego głównym zadaniem jest zaspokojenie męskiego pożądania.

W ten sposób powstało społeczeństwo oparte na podporządkowaniu kobiet. Stopniowo jego pragnienia były rozpatrywane coraz rzadziej, aż zniknęły, przestały mieć znaczenie i ograniczyły się do spełniania życzeń człowieka..

Kobiece pragnienie zostało wówczas anulowane, a kobieta musiała stłumić swoje własne pragnienia. Spowodowało to ograniczenie ich rozwoju seksualnego, co obecnie daje efekty na poziomie psychicznym i somatycznym..

Fallocentryzm z kobiecego spojrzenia

W obliczu spojrzenia społeczno-kulturowego, w którym fallus pojawia się jako jedyne ważne kulturowo odniesienie, kobiety zaczęły się ujawniać.

W różnych częściach świata, w obliczu kultury i społeczeństwa macho, rozwijały się ruchy feministyczne. Stąd koncepcja fallocentryzmu uzyskała znaczenie negatywne.

Pojęcie to odnosiło się do formy władzy i dominacji opartej na nierówności między mężczyznami i kobietami..  

W społeczeństwie, w którym dominuje myślenie fallocentryczne, kobiety nie są postrzegane jako niezależne istoty inne niż mężczyźni, z własną płcią, ale raczej są postrzegane na podstawie ich relacji z mężczyznami, podkreślając nierówności i różnice między obiema płciami.

W ten sposób kobieta uczy się czuć, poznawać siebie i patrzeć na siebie spojrzeniem mężczyzny, dewaluując i gardząc własnym ciałem..

Feminizm

Kobieta pojawia się w roli biernej i stąd dominacja mężczyzny nad nią. Otóż, istnieje seksualność, która nie jest fallocentryczna, ale kobieca. Przesłanka, która niesie feminizm jako sztandar.

Jest to rozumiane jako ruch kulturowy, polityczny i społeczny, którego głównym celem jest uwolnienie kobiet od męskiego podporządkowania. Stan, któremu poddało ją samo społeczeństwo.

Ruch ten kwestionuje przemoc wobec kobiet na przestrzeni dziejów, dominację i przemoc mężczyzn nad nimi, domagając się równych praw.

Z tej perspektywy potępiono fallocentryzm wpływający na seksualność kobiet i integralność psychiczną kobiet. Był postrzegany jako jeden z najokrutniejszych przejawów wyższości męskiej władzy, która wyklucza kobiety i zaprzecza wszystkiemu, co reprezentuje kobiecość..

Te ruchy feministyczne dokonały znaczących osiągnięć. Wśród nich kobiety pojawiają się z większą swobodą wyboru treningu, stylu życia, jaki chcą żyć lub odkrywać i zaspokajać własną seksualność.

Kobietom udało się też mieć głos i prawo głosu, władzę decydowania, która wcześniej była tłumiona przez sprawowaną nad nimi władzę mężczyzn. Osiągnął nawet to, gdy jego moc wzrasta, siła człowieka maleje.

Feminizm poprzez swoje praktyki kulturowe dąży do uzyskania większej reprezentacji i spowodowania zmiany w społeczeństwie. Dziś nie ma wątpliwości, że władza przyznana kobietom jest coraz większa.

Zmiana miejsca i funkcji, jaką osiągnęła w odniesieniu do tego fallocentrycznego spojrzenia, jest nadal daleka od równych warunków, ponieważ w wielu częściach świata nadal wydają się mieć bardziej zakorzenione męskie spojrzenie..

Bibliografia

  1. Antygona: genealogia krytycznej idei fallocentryzmu. (1994).
  2. Armor, E. T. (1999). Dekonstrukcja, teologia feministyczna i problem różnicy: obalanie podziału rasowego / płciowego. University of Chicago Press.
  3. Derlagen, B. (b.d.). Różnica płciowa i kobieca podmiotowość. Pobrane z Academia 
  4. Deutscher, P. (2002). Plonowanie płci: feminizm, dekonstrukcja i historia filozofii.
  5. Holland, N. (2010). Feministyczne interpretacje Jacquesa Derridy. Penn State Press.
  6. Koealeski-Wallace, E. (2009). Encyklopedia feministycznej teorii literatury.
  7. Louise Braddick, M. L. (2013). Akademickie oblicze psychoanalizy: artykuły z filozofii, nauk humanistycznych i brytyjskiej tradycji klinicznej.
  8. Nash, J. (b.d.). Psychoanaliza i psychoterapia. Pobrane z psychoanalizy i terapii
  9. Och, J. S. (b.d.). A Study of Kristeva and Irigaray's Critiques on fallogocentryzm :. Pobrane z Cerebration 
  10. Rueda, A. C. (2016). Seks i nic: pomosty od psychoanalizy do filozofii. Książki Karnac.

Jeszcze bez komentarzy