Plik dynamika ekosystemów odnosi się do zespołu ciągłych zmian zachodzących w środowisku i jego składnikach biotycznych (m.in. rośliny, grzyby, zwierzęta).
Zarówno składniki biotyczne, jak i abiotyczne, które są częścią ekosystemu, znajdują się w dynamicznej równowadze, która zapewnia mu stabilność. Podobnie proces zmian określa strukturę i wygląd ekosystemu..
Na pierwszy rzut oka widać, że ekosystemy nie są statyczne. Istnieją szybkie i dramatyczne modyfikacje, takie jak te, które są wynikiem jakiejś klęski żywiołowej (takiej jak trzęsienie ziemi lub pożar). Podobnie zmiany mogą być powolne, jak ruchy płyt tektonicznych.
Modyfikacje mogą być również efektem interakcji zachodzących między żywymi organizmami zamieszkującymi określony region, takich jak konkurencja lub symbioza. Ponadto istnieje szereg cykli biogeochemicznych, które determinują recykling składników odżywczych, takich jak między innymi węgiel, fosfor, wapń..
Jeśli potrafimy zidentyfikować pojawiające się właściwości, które powstają dzięki dynamice ekosystemów, możemy zastosować te informacje do ochrony gatunku.
Indeks artykułów
Ekosystem składa się ze wszystkich organizmów powiązanych ze środowiskiem fizycznym, w którym żyją.
Aby uzyskać bardziej precyzyjną i wyszukaną definicję, możemy przytoczyć Odum, które definiuje ekosystem jako „dowolną jednostkę obejmującą wszystkie organizmy z danego obszaru, oddziałujące ze środowiskiem fizycznym z przepływem energii poprzez określoną strukturę troficzną, różnorodność biotyczną i cykle materiałowe ".
Tymczasem Holling oferuje nam krótszą definicję „ekosystem to społeczność organizmów, których wewnętrzne interakcje między nimi determinują zachowanie ekosystemu bardziej niż zewnętrzne zdarzenia biologiczne”.
Biorąc pod uwagę obie definicje, można stwierdzić, że ekosystem składa się z dwóch typów komponentów: biotycznych i abiotycznych..
Faza biotyczna lub organiczna obejmuje wszystkie żyjące osobniki w ekosystemie, zwane grzybami, bakteriami, wirusami, protistami, zwierzętami i roślinami. Są one zorganizowane na różnych poziomach w zależności od ich roli, czy to między innymi producenta, czy konsumenta. Z drugiej strony abiotyki to nieożywione elementy systemu.
Istnieją różne typy ekosystemów, które w zależności od położenia i składu są klasyfikowane w różnych kategoriach, takich jak m.in. tropikalne lasy deszczowe, pustynie, murawy, lasy liściaste..
Dynamika ekosystemu nie jest ściśle określona przez zmiany w środowisku abiotycznym. Relacje, jakie ustanawiają między sobą organizmy, również odgrywają kluczową rolę w systemie wymiany..
Relacje istniejące między osobnikami różnych gatunków wpływają na szereg czynników, takich jak ich liczebność i rozmieszczenie..
Oprócz utrzymania dynamicznego ekosystemu, interakcje te odgrywają kluczową rolę ewolucyjną, której długoterminowym rezultatem są procesy koewolucji..
Chociaż można je klasyfikować na różne sposoby, a granice między interakcjami nie są precyzyjne, możemy wspomnieć o następujących interakcjach:
Podczas zawodów dwa lub więcej organizmów wpływa na ich wzrost i / lub tempo rozmnażania. Do konkurencji wewnątrzgatunkowej mówimy, gdy związek zachodzi między organizmami tego samego gatunku, podczas gdy międzygatunkowy występuje między dwoma lub więcej różnymi gatunkami..
Jedną z najważniejszych teorii ekologii jest zasada wykluczenia konkurencyjnego: „jeśli dwa gatunki konkurują o te same zasoby, nie mogą współistnieć w nieskończoność”. Innymi słowy, jeśli zasoby dwóch gatunków są bardzo podobne, jeden z nich wyprze drugi..
Ten typ relacji obejmuje również rywalizację między mężczyznami i kobietami o partnera seksualnego, który zainwestowałby w opiekę rodzicielską..
Eksploatacja ma miejsce, gdy „obecność gatunku A stymuluje rozwój B, a obecność B hamuje rozwój A”.
Uważa się je za związki antagonistyczne, a niektóre przykłady to systemy drapieżników i ofiar, rośliny i zwierzęta roślinożerne oraz pasożyty i żywiciele..
Relacje wykorzystywania mogą być bardzo specyficzne. Na przykład drapieżnik, który zjada tylko bardzo małą granicę zdobyczy - lub może być szeroki, jeśli drapieżnik żywi się szeroką gamą osobników.
Logicznie rzecz biorąc, w systemie drapieżnik i ofiara to ci drudzy, którzy odczuwają największą presję selekcyjną, jeśli chcemy ocenić związek z ewolucyjnego punktu widzenia.
W przypadku pasożytów mogą one żyć wewnątrz żywiciela lub znajdować się na zewnątrz, tak jak dobrze znane pasożyty zewnętrzne zwierząt domowych (pchły i kleszcze).
Istnieją również relacje między roślinożercą a jego rośliną. Warzywa mają szereg cząsteczek, które są nieprzyjemne w smaku ich drapieżnika, a te z kolei rozwijają mechanizmy detoksykacji.
Nie wszystkie relacje między gatunkami mają negatywne konsekwencje dla jednego z nich. Istnieje mutualizm, w którym obie strony czerpią korzyści z interakcji.
Najbardziej oczywistym przypadkiem mutualizmu jest zapylanie, w którym zapylacz (którym może być owad, ptak lub nietoperz) odżywia się nektarem rośliny bogatej w energię i przynosi korzyści roślinie, promując zapłodnienie i rozpraszając jej pyłki..
Te interakcje nie mają żadnego rodzaju świadomości ani zainteresowania ze strony zwierząt. Innymi słowy, zwierzę odpowiedzialne za zapylanie w żadnym momencie nie stara się „pomóc” roślinie. Musimy unikać ekstrapolacji ludzkich zachowań altruistycznych na królestwo zwierząt, aby uniknąć nieporozumień.
Oprócz interakcji organizmów żywych na ekosystemy wpływają różne ruchy głównych składników odżywczych, które mają miejsce jednocześnie i w sposób ciągły..
Do najważniejszych należą makroskładniki: węgiel, tlen, wodór, azot, fosfor, siarka, wapń, magnez i potas..
Cykle te tworzą skomplikowaną matrycę relacji, która na przemian zmienia recykling między żywymi częściami ekosystemu a obszarami nieożywionymi - czy to zbiornikami wodnymi, atmosferą czy biomasą. Każdy cykl obejmuje szereg etapów produkcji i rozkładu pierwiastka..
Dzięki istnieniu tego cyklu składników pokarmowych kluczowe elementy ekosystemów są dostępne do wielokrotnego wykorzystania przez członków systemu..
Jeszcze bez komentarzy