ZA kodon to każda z 64 możliwych kombinacji trzech nukleotydów, w oparciu o cztery tworzące kwasy nukleinowe. Oznacza to, że z kombinacji czterech nukleotydów budowane są bloki trzech „liter” lub trojaczków..
Są to deoksyrybonukleotydy zawierające w DNA zasady azotowe adeninę, guaninę, tyminę i cytozynę. W RNA są rybonukleotydami z zasadami azotowymi adeniny, guaniny, uracylu i cytozyny..
Pojęcie kodonu dotyczy tylko genów kodujących białka. Wiadomość zakodowana w DNA zostanie odczytana w blokach po trzy litery po przetworzeniu informacji z Twojego komunikatora. Krótko mówiąc, kodon jest podstawową jednostką kodującą dla genów podlegających translacji.
Indeks artykułów
Jeśli dla każdej pozycji w trzyliterowych słowach mamy cztery możliwości, iloczyn 4 X 4 X 4 daje nam 64 możliwych kombinacji. Każdy z tych kodonów odpowiada określonemu aminokwasowi - z wyjątkiem trzech, które działają jako kodony końca odczytu..
Przekształcenie wiadomości zakodowanej przy użyciu zasad azotowych w kwasie nukleinowym na taką, która zawiera aminokwasy w peptydzie, nazywa się translacją. Cząsteczka, która mobilizuje wiadomość z DNA do miejsca translacji, nazywana jest informacyjnym RNA..
Trójka informacyjnego RNA to kodon, którego translacja będzie miała miejsce w rybosomach. Małe cząsteczki adaptorowe, które zmieniają język nukleotydów na aminokwasy w rybosomach to transferowe RNA..
Wiadomość kodująca białko składa się z liniowej macierzy nukleotydów, która jest wielokrotnością trzech. Wiadomość jest przenoszona przez RNA, które nazywamy posłańcem (mRNA).
W organizmach komórkowych wszystkie mRNA powstają w wyniku transkrypcji zakodowanego genu do odpowiedniego DNA. Oznacza to, że geny kodujące białka są zapisane w DNA w języku DNA..
Nie oznacza to jednak, że ta zasada trzech jest ściśle przestrzegana w DNA. Po transkrypcji z DNA wiadomość jest teraz napisana w języku RNA.
MRNA składa się z cząsteczki z informacją genową, otoczoną po obu stronach regionami niekodującymi. Pewne modyfikacje potranskrypcyjne, takie jak na przykład splicing, umożliwiają wygenerowanie wiadomości zgodnej z zasadą trzech. Jeśli ta zasada trzech nie wydaje się być spełniona w DNA, splicing przywraca je.
MRNA jest transportowane do miejsca, w którym znajdują się rybosomy, i tutaj posłaniec kieruje tłumaczeniem wiadomości na język białkowy.
W najprostszym przypadku białko (lub peptyd) będzie miało liczbę aminokwasów równą jednej trzeciej liter w wiadomości bez trzech z nich. Oznacza to, że jest równa liczbie kodonów posłańca minus jeden z terminacji.
Wiadomość genetyczna z genu, który koduje białka, zwykle zaczyna się od kodonu, który jest tłumaczony jako aminokwas metionina (kodon AUG w RNA)..
Charakterystyczna liczba kodonów jest następnie kontynuowana przy określonej długości i sekwencji liniowej i kończy się na kodonie stop. Kodonem stop może być jeden z kodonów opalu (UGA), bursztynu (UAG) lub ochry (UAA).
Nie mają one odpowiednika w języku aminokwasów, a zatem nie mają odpowiedniego transferu RNA. Jednak w niektórych organizmach kodon UGA umożliwia włączenie zmodyfikowanego aminokwasu selenocysteiny. W innych kodon UAG umożliwia włączenie aminokwasu pirolizyny.
Informacyjny RNA tworzy kompleksy z rybosomami, a inicjacja translacji umożliwia włączenie początkowej metioniny. Jeśli proces się powiedzie, białko będzie się wydłużać (wydłużać), gdy każde tRNA przekazuje odpowiedni aminokwas, kierując się przekaźnikiem..
Po osiągnięciu kodonu terminacyjnego następuje zatrzymanie inkorporacji aminokwasów, zakończenie translacji i uwolnienie zsyntetyzowanego peptydu..
Chociaż jest to uproszczenie znacznie bardziej złożonego procesu, interakcja kodon-antykodon wspiera hipotezę translacji przez komplementarność.
Zgodnie z tym, dla każdego kodonu w przekaźniku interakcja z określonym tRNA będzie podyktowana komplementarnością z zasadami antykodonu..
Antykodon to sekwencja trzech nukleotydów (trypletów) obecnych w kolistej podstawie typowego tRNA. Każde konkretne tRNA można załadować określonym aminokwasem, który zawsze będzie taki sam.
W ten sposób, kiedy antykodon zostaje rozpoznany, posłaniec mówi rybosomowi, że musi przyjąć aminokwas, który przenosi tRNA, do którego jest komplementarny w tym fragmencie..
Zatem tRNA działa jako adapter, który umożliwia weryfikację translacji wykonywanej przez rybosom. Ten adapter, w trzyliterowych krokach odczytu kodonów, umożliwia liniową inkorporację aminokwasów, które ostatecznie tworzą przetłumaczoną wiadomość..
Korespondencja kodon: aminokwas jest znana w biologii jako kod genetyczny. Ten kod zawiera również trzy kodony kończące translację.
Istnieje 20 niezbędnych aminokwasów; ale z kolei dostępnych jest 64 kodonów do ponownej konwersji. Jeśli usuniemy trzy kodony stop, nadal pozostaje nam 61 do zakodowania aminokwasów.
Metionina jest kodowana tylko przez kodon AUG, który jest kodonem start, ale także przez ten konkretny aminokwas w każdej innej części wiadomości (genie).
To prowadzi nas do 19 aminokwasów kodowanych przez pozostałe 60 kodonów. Wiele aminokwasów jest kodowanych przez jeden kodon. Jednak istnieją inne aminokwasy, które są kodowane przez więcej niż jeden kodon. Ten brak związku między kodonem a aminokwasem nazywamy degeneracją kodu genetycznego.
Wreszcie kod genetyczny jest częściowo uniwersalny. U eukariontów istnieją inne organelle (pochodzące ewolucyjnie z bakterii), w których weryfikowana jest inna translacja od tej, która jest weryfikowana w cytoplazmie.
Te organelle z własnym genomem (i translacją) to chloroplasty i mitochondria. Kody genetyczne chloroplastów, mitochondriów, jąder eukariotycznych i nukleoidów bakteryjnych nie są dokładnie identyczne.
Jednak w każdej grupie jest uniwersalny. Na przykład gen roślinny sklonowany i poddany translacji w komórce zwierzęcej da początek peptydowi o takiej samej liniowej sekwencji aminokwasów, jaką miałby, gdyby został poddany translacji w roślinie pochodzenia..
Jeszcze bez komentarzy