ZA atom neutralny Jest to taki, któremu brakuje ładunku elektrycznego ze względu na kompensację między liczbą jego protonów i elektronów. Obie są naładowanymi elektrycznie cząstkami subatomowymi.
Protony są aglomerowane razem z neutronami i tworzą jądro; podczas gdy elektrony są rozmazane, tworząc chmurę elektroniczną. Kiedy liczba protonów w atomie, równa jego liczbie atomowej (Z), jest równa liczbie elektronów, mówi się, że istnieje kompromis między ładunkami elektrycznymi w atomie..
Na przykład atom wodoru (górny obraz), który ma proton i elektron. Proton ustawia się w środku atomu jako jego jądro, podczas gdy elektron krąży wokół otaczającej przestrzeni, pozostawiając regiony o niższej gęstości elektronów, gdy oddala się od jądra..
Jest to atom neutralny, ponieważ Z jest równe liczbie elektronów (1p = 1e). Gdyby atom H stracił ten pojedynczy proton, promień atomowy zmniejszyłby się, a ładunek protonu przeważyłby, stając się kationem H+ (hydron). Gdyby natomiast zyskał elektron, miałby dwa elektrony i stałby się anionem H.-- (wodorek).
Indeks artykułów
Na przykładzie neutralnego atomu H stwierdzono, że liczba protonów jest równa liczbie elektronów (1p = 1e); sytuacja, która nie występuje w przypadku jonów pochodzących z utrata lub zysk elektronu.
Jony powstają w wyniku zmiany liczby elektronów, spowodowanej ich zdobyciem (-) lub utratą przez atom (+).
W atomie kationu H.+ ładunek walencyjny pojedynczego protonu przeważa nad całkowitym brakiem elektronu (1p> 0e). Dotyczy to wszystkich innych cięższych atomów (np> ne) w układzie okresowym..
Chociaż obecność ładunku dodatniego może wydawać się nieistotna, zmienia ona po przekątnej charakterystykę danego pierwiastka..
Z drugiej strony w atomie anionu H.- ujemny ładunek dwóch elektronów dominuje w stosunku do pojedynczego protonu w jądrze (1p<2e). Igualmente, los demás aniones de mayor masa tienen un exceso de electrones en comparación al número de protones (np
Bardziej znanym przykładem jest metaliczny sód. Jego neutralny atom Na, przy Z = 11, ma 11 protonów; dlatego musi być 11 elektronów, aby skompensować dodatnie ładunki (11p = 11e).
Sód, będąc silnie elektrododatnim pierwiastkiem metalicznym, bardzo łatwo traci elektrony; w tym przypadku traci tylko jedną warstwę walencyjną (11p> 10e). W ten sposób powstaje kation Na+, który oddziałuje elektrostatycznie z anionem; jako chlorek, Cl-, w soli chlorku sodu, NaCl.
Metaliczny sód jest trujący i żrący, a jego kationy są nawet obecne w komórkach. Pokazuje to, jak właściwości pierwiastka mogą się drastycznie zmienić, gdy zyskuje lub traci elektrony..
Z drugiej strony anion Na- (soduro, hipotetycznie) nie istnieje; a gdyby mógł powstać, byłby wyjątkowo reaktywny, ponieważ pozyskiwanie elektronów jest sprzeczne z chemiczną naturą sodu. Następnie- miałby 12 elektronów, przekraczając dodatni ładunek swojego jądra (11p<12e).
Atomy są połączone kowalencyjnie, tworząc cząsteczki, które można również nazwać związkami. W cząsteczce nie mogą być izolowane jony; zamiast tego istnieją atomy z formalnymi ładunkami dodatnimi lub ujemnymi. Te naładowane atomy wpływają na ładunek sieciowy cząsteczki, przekształcając ją w jon poliatomowy.
Aby cząsteczka była obojętna, suma ładunków formalnych jej atomów musi być równa zeru; lub, mówiąc prościej, wszystkie jego atomy są neutralne. Jeśli atomy tworzące cząsteczkę są obojętne, to też będzie.
Na przykład mamy cząsteczkę wody, H.dwaO. Jego dwa atomy H są obojętne, podobnie jak atom tlenu. Nie można ich przedstawić w taki sam sposób, jak pokazano na obrazku atomu wodoru; ponieważ chociaż jądro się nie zmienia, chmura elektroniczna tak.
Jon hydroniowy, H.3LUB+, z drugiej strony ma atom tlenu z dodatnim ładunkiem cząstkowym. Oznacza to, że w tym jonie wieloatomowym traci on elektron, a zatem liczba jego protonów jest większa niż liczba jego elektronów..
Neutralny atom tlenu ma 8 protonów i 8 elektronów. Kiedy zyskuje dwa elektrony, tworzy tak zwany anion tlenkowy Odwa-. Przeważają w nim ładunki ujemne z nadmiarem dwóch elektronów (8p<10e).
Neutralne atomy tlenu mają dużą skłonność do reagowania i wiązania się ze sobą, tworząc Odwa. Z tego powodu nie ma tam „luźnych” atomów O, które same nie reagują z niczym. Wszystkie znane reakcje tego gazu przypisuje się tlenowi cząsteczkowemu Odwa.
Miedź ma 29 protonów i 29 elektronów (oprócz neutronów). W przeciwieństwie do tlenu, jego neutralne atomy można znaleźć w przyrodzie ze względu na jego metaliczne wiązanie i względną stabilność.
Podobnie jak sód, ma tendencję do tracenia elektronów zamiast ich pozyskiwania. Biorąc pod uwagę jego konfigurację elektroniczną i inne aspekty, może stracić jeden lub dwa elektrony, stając się kationami miedziawymi, Cu+, lub miedziowy, Cudwa+, odpowiednio.
Kation miedziowy+ ma o jeden elektron mniej (29p<28e), y el Cudwa+ stracił dwa elektrony (29p<27e).
Gazy szlachetne (He, Ne, Ar, Kr, Xe, Rn) są jednymi z nielicznych pierwiastków, które istnieją w postaci ich neutralnych atomów. Ich liczby atomowe to odpowiednio: 2, 10, 18, 36, 54 i 86. Nie zdobywają ani nie tracą elektronów; chociaż ksenon, Xe, może tworzyć związki z fluorem i tracić elektrony.
Metale chronione przed korozją mogą zachować neutralność swoich atomów, utrzymywanych razem przez metalowe wiązania. W stopach, stałych roztworach metali, atomy pozostają (w większości) obojętne. Na przykład w mosiądzu znajdują się neutralne atomy Cu i Zn.
Jeszcze bez komentarzy