Plik Plan Mołotowa Był to system zaproponowany przez Związek Radziecki w celu udzielenia pomocy gospodarczej krajom, które pozostały w jego obszarze wpływów po II wojnie światowej. Nazwa pochodzi od ówczesnego radzieckiego ministra spraw zagranicznych Wiaczesława Mołotowa.
Pod koniec wojny Europa została praktycznie całkowicie zniszczona. Kontynent został ponadto podzielony na dwie części: jedną znajdującą się pod wpływami amerykańskimi, a drugą rządzoną przez partie komunistyczne pod wpływem Moskwy i obejmującą prawie wszystkie kraje wschodnie..
W związku z tym Stany Zjednoczone zaoferowały pomoc gospodarczą na odbudowę krajów dotkniętych konfliktem, w tym krajów bloku wschodniego. Jednak rząd Stalina odrzucił ten pomysł, uznając za amerykańską taktykę zdobywania władzy w krajach swojej ideologicznej i politycznej orbity..
Odpowiedzią ZSRR było przedstawienie własnego planu pomocy, przekazywanego za pośrednictwem umów dwustronnych. Projekt ten szybko przekształcił się w większy, CAME lub RWPG, który obowiązywał do 1991 roku..
Indeks artykułów
Pod koniec drugiej wojny światowej Stany Zjednoczone i Związek Radziecki znalazły się w punkcie zwrotnym. Z jednej strony nadal wydawało się możliwe, że oba kraje mogą współpracować. Z drugiej strony podział stref wpływów wydawał się prowadzić do nieodwracalnych napięć..
Systemy polityczne i gospodarcze były całkowicie przeciwne, ale udało im się współpracować w konkretnych kwestiach, takich jak procesy norymberskie czy traktaty paryskie z 1947 r..
Przedłużenie się sowieckiej okupacji Iranu spowodowało pierwsze starcie dyplomatyczne w 1946 roku. Potem nastąpiło wiele innych, aż w końcu stało się jasne, że świat zmierza w kierunku konfiguracji dwubiegunowej..
Doprowadziłoby to do zimnej wojny, w której oba supermocarstwa pośrednio ścierały się przez kilka dziesięcioleci..
Po zakończeniu światowego konfliktu, rozwiniętego w dużej mierze na ziemi europejskiej, kontynent znalazł się ze zniszczoną infrastrukturą i wieloma trudnościami w odbudowie..
Stany Zjednoczone stały się najważniejszą potęgą światową. Generał Marshall przedstawił krajom europejskim propozycję pomocy w odbudowie. Zostało to bardzo dobrze przyjęte zarówno w Londynie i Paryżu, jak iw innych krajach europejskich..
Tak zwany Plan Marshalla nie wykluczył Związku Radzieckiego ani krajów znajdujących się w jego strefie wpływów, a wielu w Stanach Zjednoczonych myślało, że przyjmie również pomoc USA..
Konferencja w sprawie planu odbyła się w Paryżu 27 czerwca 1947 r. Wśród obecnych był m.in. sowiecki minister spraw zagranicznych Wiaczesław Mołotow. Celem spotkania było omówienie potrzeb krajów europejskich i uzgodnienie, jakie kwoty zostaną przeznaczone dla każdego z nich..
Jednak, ku zaskoczeniu wielu uczestników, Sowieci odrzucili Plan. Powodem było, według samego Mołotowa, że była to „ingerencja niektórych krajów w wewnętrzne sprawy gospodarcze innych krajów. Chociaż Czechosłowacja i Polska chciały w tym uczestniczyć, rząd Stalina temu zapobiegł.
Jak wspomniano powyżej, Plan Mołotowa był odpowiedzią na Plan Marshalla zaproponowany przez Stany Zjednoczone..
Podobnie jak w przypadku planu amerykańskiego, ten przedstawiony przez radzieckiego ministra spraw zagranicznych miał na celu pomoc w odbudowie krajów dotkniętych II wojną światową. Różnica polegała na tym, że był on dedykowany tylko tym z bloku wschodniego.
Wielu historyków zwraca uwagę, że pomoc ta miała ukryty cel, podobnie jak miało to miejsce w przypadku Planu Marshalla. Pomoc finansowa dla sąsiednich krajów byłaby świetnym sposobem na zwiększenie ich wpływów, dzięki czemu staną się zależne od Twojej pomocy..
Plan Mołotowa polegał na przeznaczeniu części budżetu Związku Radzieckiego na pomoc gospodarczą krajom bloku wschodniego, którym partie komunistyczne weszły po drugiej wojnie światowej..
Uczestnikami programu byłyby Polska, Węgry, Rumunia, Czechosłowacja, Bułgaria, Albania i NRD. Z kolei Jugosławia Tito wkrótce zerwała z reżimem sowieckim i wolała prezentować się jako kraj niezalienowany.
Plan byłby przekazywany za pośrednictwem szeregu dwustronnych umów handlowych. Wreszcie, jego praktyczne zastosowanie znalazłoby odzwierciedlenie w utworzeniu CAME, sojuszu gospodarczego krajów socjalistycznych..
Niektórzy historycy twierdzą, że plan Mołotowa nigdy nie został zrealizowany. Inni, nawet uznając, że to prawda, wskazują, że był to zalążek powstania CAME, znacznie bardziej ambitnego.
Plan Mołotowa doprowadził w krótkim czasie do powołania Rady Wzajemnej Pomocy Gospodarczej (CAME). Organizacja ta, zwana także RWPG na Zachodzie, była porozumieniem między krajami Europy Wschodniej o współpracy gospodarczej.
Jego pojawienie się pochodzi z Konferencji Przedstawicieli, która odbyła się w Moskwie w styczniu 1949 r., W której uczestniczyły Bułgaria, Węgry, Polska, Rumunia, ZSRR i Czechosłowacja..
W kwietniu tego samego roku odbyła się pierwsza sesja organizacji, której decyzje zapadały jednogłośnie, teoretycznie, aż do początku lat sześćdziesiątych..
Po tych pierwszych latach organizacja rozszerzyła się wraz z wejściem innych krajów ze sfery komunistycznej. W ten sposób Niemiecka Republika Demokratyczna, Mongolia i Wietnam weszły nieco później, a w 1972 roku dołączyła do nich Kuba..
W ten sposób CAME przeszedł z instytucji skupiającej kilka krajów bliskich geograficznie, aby stać się rodzajem socjalistycznej międzynarodówki z członkami z trzech kontynentów..
Wśród zatwierdzonych przez nią porozumień znalazły się zasady regulujące współpracę jej członków w sprawach gospodarczych..
CAME poszedł znacznie dalej w swoich celach, niż zakładał Plan Mołotowa. Podczas gdy ten ostatni chciał, aby ZSRR udzielał pomocy gospodarczej sąsiednim krajom, nowa organizacja była bardziej ambitna..
W ten sposób jego celem było sprzyjanie unifikacji i koordynacji działań na rzecz rozwoju gospodarki planowej. W ten sam sposób starał się sprzyjać postępowi gospodarczemu, naukowemu i technicznemu krajów członkowskich. Jej ostatecznym celem było osiągnięcie poziomu krajów zachodnich w tych obszarach.
Upadek bloku komunistycznego w 1991 roku doprowadził do zniknięcia CAME. W tym czasie udało mu się kontrolować 10% światowego ruchu towarowego. Po rozwiązaniu liczba ta spadła o trzy punkty procentowe..
Jeszcze bez komentarzy