Plik dobrowolne ruchy Są to te, które człowiek robi z własnej woli, na przykład biorąc coś rękami, rozmawiając, wstając lub kładąc się w łóżku. Przeciwieństwa to mimowolne ruchy, takie jak bicie serca, mruganie lub ruchy perystaltyczne..
Wszystkie dobrowolne ruchy są możliwe dzięki układowi nerwowemu, skomplikowanej sieci neuroprzekaźników, które wysyłają i odbierają sygnały elektryczne do lub z mózgu, gdzie są przetwarzane i przekształcane w działanie..
W szczególnym przypadku ruchu wynika on ze skurczu mięśni i towarzyszącego im ruchu kości i stawów. Z każdym ruchem uruchamiana jest grupa mięśni, które pozwalają ciału się poruszać..
Świadome ruchy ciała są wykonywane zasadniczo na poziomie zewnątrz ciała, to znaczy są wykonywane przez mięśnie okrywające szkielet, zwane mięśniami szkieletowymi..
Pozostałe czynności wewnętrzne organizmu, takie jak bicie serca, przepompowywanie krwi przez żyły i tętnice, procesy zachodzące w różnych układach wewnętrznych i narządach (oddychanie, trawienie itp.) Nie są ruchami dobrowolnymi..
Ruchy dobrowolne są aktywne, ponieważ są aktywowane przez ośrodkowy układ nerwowy (OUN). Ten system składa się z mózgu, móżdżku i rdzenia kręgowego..
W korze mózgu znajdują się impulsy nerwowe - maleńkie wyładowanie elektryczne, które trwa milisekundy i jest mierzone w mili woltach - które przemieszczają się przez nerwy i rdzeń kręgowy do mięśni szkieletowych, aby wywołać ruch.
W wyniku tego sygnału białka takie jak aktyna i miozyna są naprzemiennie aktywowane i nakładane, powodując pobudzenie określonej grupy mięśni i rozluźnienie lub zahamowanie grupy przeciwnej, umożliwiając w ten sposób zmianę ich długości i osiągnięcie pożądanego ruchu. przeprowadzone..
Akcja ta jest wyraźnie widoczna, gdy np. Usiłujemy zgiąć rękę lub nogę, czy w trakcie chodzenia czy wchodzenia i schodzenia po drabinie..
W takim stopniu, w jakim mięsień jest rozciągany w celu zgięcia kończyny, jego przeciwieństwo musi się skurczyć, aby zakończyć ruch..
Świadome skurcze mięśni są kontrolowane przez mózg, podczas gdy mimowolne odruchy i ruchy są kontrolowane przez rdzeń kręgowy..
Większość mięśni podatnych na ruch z woli jednostki (szkielet) to mięśnie prążkowane, których nazwy pochodzą od szorstkiego wyglądu, jaki mają przy oglądaniu pod mikroskopem..
Natomiast mięśnie pokrywające narządy wewnętrzne, które wykonują ruchy niekontrolowane przez człowieka, to mięśnie gładkie, z wyjątkiem mięśnia sercowego, który również jest prążkowany, ale porusza się nieustannie bez interwencji użytkownika..
Jeśli obserwuje się mięśnie szkieletowe pod mikroskopem, można wyraźnie zauważyć zmianę wyglądu mięśni, gdy są w stanie rozluźnienia i gdy kurczą się, głównie z powodu większego lub mniejszego nakładania się włókien mięśniowych na skutek działania miozyny i aktyny.
W tej zmianie aktyna całkowicie zachodzi na miozynę, gdy mięsień jest skurczony i wycofuje się, gdy jest rozciągnięty..
Ta superpozycja zachodzi dzięki działaniu sił mechanicznych, chemicznych i elektrostatycznych, w które wchodzą substancje takie jak wapń, sód i potas..
Większość dobrowolnych ruchów naszego ciała jest całkowicie zautomatyzowana i wykonujemy je prawie nie zdając sobie z tego sprawy..
Jednak zależą one od naszej decyzji, czy je wykonać, czy nie. Decydujemy się chodzić, drapać się po nosie lub obracać głową na boki tyle razy, ile chcemy, a także decydujemy, kiedy przestać wykonywać te ruchy.
W obu przypadkach każdy ruch wymagał wcześniej bardzo złożonego procesu na poziomie kory mózgowej, który ze względu na swój szybki i powtarzalny charakter przestaje być wysoce skomplikowany..
Powodem, dla którego są to ruchy, które wydają się nam proste, jest to, że mamy dużo czasu na powtarzanie ich w ten sam sposób; doświadczenie i informacje, które otrzymujemy ze świata zewnętrznego, w skrócie praktyka, pozwalają nam wykonywać te ruchy w płynny i skoordynowany sposób.
Aby zrozumieć ten proces uczenia się i ćwiczenia, wystarczy obserwować dziecko uczące się chwytania przedmiotów ręką, chodzenia lub mówienia. Zdecydowanie nie są to wcale proste procedury i fachowe ich opanowanie zajmuje nam dużo czasu.
To opanowanie i kontrola ruchów ciała osiąga się na dwa sposoby: wizualne reprezentacje, w których jednostka powtarza ruchy, które widzi w swoim otoczeniu, lub poprzez synestetyczne reprezentacje, czyli zapamiętywanie poprzez powtarzanie wcześniej wykonywanych ruchów, które z czasem prowadzą do mieć nad nimi lepszą kontrolę.
Automatyzacja ruchów rozwija się następnie stopniowo i w połączeniu z nawykami motorycznymi, tworząc stereotypy i ruchy, które chociaż mogą być nieświadome, nie przestają być wytwarzane przez wyraźną wolę osoby, która je wykonuje..
Te nawyki i stereotypy sprawiają, że wszyscy ludzie chodzą w podobny sposób, żują w podobny sposób, gestykulują i wykonują wszelkiego rodzaju codzienne czynności w bardzo podobny sposób bez decydującego wpływu obszaru geograficznego, warstwy społecznej lub rasy..
Jeszcze bez komentarzy