Plik realizm Był to ruch artystyczny, który narodził się we Francji w połowie XIX wieku, po romantyzmie i przed naturalizmem. Ruch ten powstał około 1850 r., Po rewolucji 48 r., W formie protestów przeciwko warunkom pracy i jakości życia, z jakimi borykano się w tym czasie..
Ten nurt jest ściśle powiązany z romantyzmem, bo choć artyści, którzy dali początek realizmowi, czerpali inspirację z poprzedniego nurtu, jego tło było całkowicie przeciwne do romantyzmu: artyści byli przeciwni upiększaniu rzeczywistości i kontynuowaniu przedstawiania aspektów z przeszłości.
Głównym celem realizmu było uchwycenie w jego pracach aspektów życia codziennego tamtego momentu. Wyróżniały się elementy społeczne - takie jak długie godziny ciężkiej pracy, którą nawet kobiety i dzieci musiały wykonywać w przemyśle - oraz rodzaj życia, którym cieszyła się elita burżuazji..
Prace wykonane w ramach tego ruchu zwracają szczególną uwagę na detale reprezentowanych obiektów: ich fakturę, oświetlenie, cienie i objętość, a przede wszystkim miały na celu przedstawienie ludzi tak szczegółowo i realnie, jak to tylko możliwe..
Gustave Courbet jest uważany za ojca realizmu, ponieważ to on po raz pierwszy wypowiedział się na temat realizmu poprzez manifest. Artysta nazwał swoją pierwszą indywidualną wystawą Pawilon realizmu.
Indeks artykułów
Realizm pojawił się po rewolucji 1848 r. Ta akcja wywołała u ludzi dyskomfort, ponieważ uznano, że zawiodła, ponieważ później powstało Drugie Cesarstwo Francuskie..
Przyczyny, dla których walczono o rewolucję francuską, zostały pogrzebane przez interesy gospodarcze i społeczne; w społeczeństwie zrodziło się wielkie niezadowolenie, a tym samym przebudzenie ówczesnych artystów, którzy okazywali wrażliwość na kwestie polityczne i społeczne.
Uprzemysłowienie było przyczyną w dużej mierze porzucania pracy rzemieślniczej, a ponieważ przemysł wymagał dużego nakładu pracy, zarówno mężczyźni, kobiety, jak i dzieci byli zmuszani do pracy przez długie godziny.
Społeczeństwo ulegało degradacji z powodu pogarszających się warunków pracy i jakości życia, więc artyści tamtych czasów postanowili wykorzystać swoją sztukę jako środek do wyrażenia krytyki nowego sposobu życia, który trzeba było znieść..
Oprócz krytyki życia codziennego, artyści starali się przedstawić tę rzeczywistość w możliwie najbardziej obiektywny sposób, nie odwołując się do kanonów piękna, takich jak te narzucone w romantyzmie, czy też do przeszłości; Chcieli tylko uchwycić dzień po dniu.
- Starałem się przedstawić sytuacje z życia codziennego w możliwie najbardziej obiektywny sposób, nie upiększając ich ani w żaden sposób nie zniekształcając.
- Pomimo pewnego wpływu romantyzmu, przeciwstawiał się temu nurtowi, starając się odłożyć na bok ideały i egocentryzm z nim związane. Jego zamiar był bardziej bezpośredni, mniej ozdobny.
- Główne tematy poruszane w pracach były związane z życiem na wsi i eksploatacją. Odpowiadało to rzeczywistości, w której żyła wtedy większość obywateli..
- Stanowiło podstawę inspiracji dla kilku późniejszych nurtów, wśród których wyróżnia się naturalizm..
- Wiele prac należących do tego ruchu było krytykowanych za zajmowanie się sytuacjami bardzo zwyczajnymi, bez próby zniekształcania, przekształcania lub ulepszania rzeczywistości..
- Cel tego ruchu był czysto społeczny: pokazać niepewny i nieprzychylny sposób, w jaki żyło wielu ludzi w czasach, gdy pojawił się realizm. Pokazał także rodzaj życia, jakie prowadziły tamtejsze klasy zamożne..
- Reprezentacja ludzkich ciał starała się być wykonana w taki sposób, aby wyglądały jak najbardziej realne. Charakterystyczne dla tego ruchu jest stosowanie różnych technik, które będą sprzyjać obecności niezwykle starannych i realistycznych szczegółów..
- Objętość przedstawianych obiektów została odpowiednio potraktowana przy użyciu wyrafinowanych technik światła, cieni i koloru, zarówno w kreacjach malarskich, jak iw rzeźbach..
Był francuskim malarzem urodzonym w Paryżu 23 stycznia 1832 roku. Zainteresowanie sztuką zaczęło się, gdy zaczął studiować w pracowni Thomasa Couture za zgodą rodziców, ale sześć lat po tym, jak był pod nauką tego malarza, zdecydował się odejść warsztat.
Lubił odwiedzać muzea, aby kopiować dzieła różnych artystów, takich jak Rembrandt, Goya, Courbet i inni, więc w 1853 roku zaczął podróżować po Europie, szczególnie w kierunku Włoch, Niemiec, Hiszpanii, Austrii i Holandii, aby dalej kopiować obrazy wielkich dzieł sztuki. artystów i dopracować ich szkolenie.
W październiku 1863 roku ożenił się z Suzanne Leenhoff, znaną wówczas holenderską pianistką, a dwa lata później ponownie wyjechał do Hiszpanii. Podczas tej podróży poznał artystę, który później wywarł na niego wielki wpływ: Diego Velázquez.
Manet nigdy nie poświęcił się nauczaniu ani nie miał uczniów, z wyjątkiem młodej kobiety, którą powitał jako uczennicę w 1869 roku, Evę Gonzales, która kontynuowała naukę malarstwa i została artystką po otrzymaniu nauk Maneta i Charlesa Joshuy Chaplinów..
W 1880 roku zaczął cierpieć na dolegliwości zdrowotne spowodowane przewlekłą chorobą układu krążenia. Trzy lata później w wyniku tej choroby trzeba było amputować mu lewą nogę i zachorował na gangrenę. Zmarł 30 kwietnia 1883 roku w Paryżu w wieku 51 lat.
Ten obraz olejny jest również znany jako Wiejski obiad. Obecnie znajduje się w Musée d'Orsay (Paryż).
Jest to obraz olejny na płótnie, który wzbudził wiele kontrowersji, gdyż był jednym z pierwszych realistycznych aktów. Manet pracował nad tym dziełem, aby zaprezentować go w 1863 r. W Salonie des Refusés, ale nie był w stanie wystawić go do 1865 r. Na Salonie Paryskim. Obecnie znajduje się w Musée d'Orsay.
Przedstawia życie burżuazji i jest inspirowany obrazem Francisco de Goya: Tłuczki na balkonie. Jak większość jego dzieł pozostaje w Paryżu, w Musée d'Orsay.
Ta praca, olej na płótnie, była ostatnim dziełem artystycznym wykonanym przez Maneta przed śmiercią. Namalował go w 1882 roku iw tym samym roku był wystawiany na Salonie Paryskim. Jego lokalizacja od 1932 roku znajduje się w Courtauld Gallery (Londyn).
Urodził się w Ornans we Francji 10 czerwca 1819 roku. Był malarzem i rewolucjonistą, uważanym za najwyższego przedstawiciela realizmu..
Do swoich 20 lat pozostał w swoim rodzinnym mieście. W tym wieku przeniósł się do Paryża, aby pracować w Akademii Szwajcarskiej i uczyć się malarstwa. Oprócz lekcji u artystów, takich jak Francuz Charles de Steuben, poświęcił się również kopiowaniu obrazów znanych malarzy, których prace były eksponowane w Luwrze..
Lubił malować pejzaże, zwłaszcza swoich ludzi, portrety i akty; Był jednak przeciwny pewnym aspektom romantyzmu i neoklasycyzmu, dlatego w 1848 r. Wystąpił z Maxem Bouchonem przeciwko tym tendencjom..
Courbet był zainteresowany przedstawieniem aspektów życia codziennego, prac domowych, życia pracowników i zajęć na świeżym powietrzu, i był surowo krytykowany za przedstawianie sytuacji, które uważano za bardzo zwyczajne..
W 1855 roku jego prace były wystawiane na Wystawie Powszechnej w Paryżu, ale widząc, że nie uzyskały pożądanej przez niego akceptacji, postanowił zainaugurować własną wystawę o nazwie Pawilon realizmu, który znajdował się w pobliżu Pola Marsowego.
W lutym 1871 r. Gmina paryska mianowała go dyrektorem muzeów, ale w tym samym roku został zwolniony i uwięziony, ponieważ został oskarżony o rozbiórkę kolumny Vendôme, wielkiego symbolu Napoleona Bonaparte..
Po spędzeniu 6 miesięcy w więzieniu całkowicie pozbawionym wolności, w 1873 roku zdecydował się na wygnanie do Szwajcarii. Popadł w nałóg alkoholu i prawie całkowicie odszedł od sztuki. Zmarł 31 grudnia 1877 roku na marskość wątroby w La Tour-de-Peliz w Szwajcarii..
To jeden z obrazów, który najsilniej reprezentuje styl Courbeta. Został namalowany olejem na płótnie i obecnie znajduje się w Musée d'Orsay.
Po raz pierwszy został wystawiony w 1850 roku na Salonie Paryskim i był reprezentacją realizmu społecznego. Obraz ten zaginął podczas II wojny światowej.
Wykonany farbą olejną, na tym obrazie Courbeta jego siostry były modelkami. Obecnie mieści się w Muzeum Sztuk Pięknych w Nantes.
Ten obraz olejny przedstawia samego Courbeta witanego przez swojego patrona, jego sługę i psa, gdy podróżował do Montpellier w otoczeniu słonecznego i jasnego dnia. Obecnie ta praca znajduje się w Muzeum Fabre (Montpellier).
Ten obraz olejny na płótnie jest bardzo znany, ponieważ był głównym dziełem, którym Courbet otworzył swoją indywidualną wystawę, Pawilon realizmu, w 1855 roku. Obecnie znajduje się w Musée d'Orsay.
Auguste Rodin był francuskim rzeźbiarzem urodzonym w Paryżu 12 listopada 1840 roku. Pochodził z skromnej rodziny, od najmłodszych lat interesował się sztuką i rozpoczął naukę w Congrégation des frères de la doctrine chrétienne de Nancy w 1848 roku..
Dwa lata później opuścił tę szkołę i do 1854 r. Uczęszczał do jednej w Beauvais, ale w wieku 14 lat został przeniesiony do Petite École, gdzie mógł formalnie rozpocząć naukę rysunku pod okiem Horace Lecoq de Boisbaudran..
Rodin przez kilka lat miał zamiar wstąpić do Szkoły Sztuk Pięknych, ale mimo wielu prób, nigdy mu się to nie udało. Nie stanowiło to jednak dla młodego człowieka przeszkody w kontynuowaniu nauki, ponieważ zaczął interesować się rzeźbą i malarstwem i udał się do Luwru, aby ćwiczyć swoje techniki..
W 1857 r. Uczestniczył jako asystent Georges-Eugène Haussmanna w odbudowie Paryża i zaczął tworzyć ozdobne rzeźby. Po latach działalność ta stała się jego źródłem utrzymania.
Uważa się, że jego pierwszym wielkim dziełem było Głoszenie św. Jana Chrzciciela, a potem nadszedł czas wielkiej inspiracji dla Rodina, w którym stworzył Pocałunek, Drzwi piekła, Mieszczanie Calais Y Myśliciel, m.in.
Zmarł 17 listopada 1917 roku w Meudon, wkrótce po śmierci swojej żony Rose Beuret..
To jedna z najsłynniejszych rzeźb artysty. Został wykonany z brązu i obecnie znajduje się w Muzeum Rodina (Paryż). W muzeach na całym świecie znajduje się ponad 20 różnych wersji tego dzieła.
Jest to marmurowa rzeźba inspirowana Boska Komedia przez Dante Alighieri. Jest to jedna z najbardziej reprezentatywnych rzeźb Rodina, która obecnie znajduje się w Muzeum Rodina (Paryż).
Druga rzeźba Rodina naturalnej wielkości, wykonana z brązu. W tej pracy możesz zobaczyć świętego Jana Chrzciciela zupełnie nagiego, głoszącego. Obecnie znajduje się w Muzeum Rodina.
Ta rzeźba została zainaugurowana w Calais, gdzie nadal stoi. Jest to pomnik uznania dla sześciu mężczyzn, którzy na początku wojny stuletniej dobrowolnie poddali się Anglikom, aby zapobiec zniszczeniu i złemu traktowaniu ich miasta i reszty jego mieszkańców..
Jeszcze bez komentarzy