Plik realizm literacki Był to ruch literacki, który rozwinął się w połowie XIX wieku we Francji, później rozprzestrzenił się na resztę Europy, a następnie osiadł na kontynencie amerykańskim. Zdaniem krytyków pisarze rojaliści wystąpili przeciwko poprzedzającemu ich ruchowi romantycznemu..
W przeciwieństwie do pisarzy romantycznych, realiści pisali o zwykłych ludziach i ich życiu. Rewolucja realizmu literackiego sięgnęła głównie do gatunku powieści. Dominującym paradygmatem powieści drugiej połowy XIX wieku przestał być romantyczny idealizm, który dominował w pierwszej połowie tego wieku..
Powieści literackie w dużej mierze czerpały z postępu naukowego swoich czasów. W bardzo szczególny sposób postępy w badaniach psychologicznych dały autorom materiał do włączenia do pracy wewnętrznej pracy umysłów ich bohaterów..
Podobnie na temat prac wpłynęły ruchy społeczne. Emigracja ludności wiejskiej do miast w poszukiwaniu nowych możliwości, narodziny klasy średniej i rewolucja przemysłowa dały początek udanym powieściom.
Z drugiej strony realizm literacki otworzył przed człowiekiem nowe i różnorodne sposoby ekspresji. Oznaczało to pojawienie się innych ruchów, takich jak naturalizm. Ta ostatnia polegała na realizmie doprowadzonym do maksimum.
Indeks artykułów
Początki realizmu literackiego w Europie przypisuje się francuskiemu pisarzowi i dramaturgowi Honoré de Balzac. Jego opisy zwykłego życia Francuzów wyróżniały się dbałością o szczegóły. Prowadził badania i konsultacje ze współpracownikami, aby dowiedzieć się więcej na konkretne tematy..
W ten sposób Balzac zagwarantował pełne przedstawienie codziennego życia i zwyczajów. Ożywił także swoje postacie poprzez skrupulatne gromadzenie szczegółów związanych z otoczeniem..
W Ameryce, pisząc pod pseudonimem Mark Twain, Samuel Clemens był oryginalnym pionierem realizmu literackiego. Ten znany autor wyróżniał się wiernym odtwarzaniem rodzimych wzorców mowy i słownictwa.
Oprócz używania języka narodowego, Twain wprowadził innowacje, koncentrując się na postaciach z niższej i średniej klasy. Wcześniej powieści skupiały się na postaciach i doświadczeniach elit społecznych.
Według krytyków, Twain zrewolucjonizował ten gatunek, włączając do swojej powieściopisarstwa postacie dyskryminowane społecznie. W momencie publikacji krytyka została wywołana w ultrakonserwatywnym społeczeństwie amerykańskim.
W rzeczywistości jego powieść z 1884 roku Przygody Huckleberry Finn była to jedna z najczęściej zakazanych książek w szkołach publicznych w Stanach Zjednoczonych.
W przeciwieństwie do romantyzmu narodził się realizm literacki. Egocentryzm i idealizm, które były racją bytu romantyków, są konfrontowane z przeciwstawnymi ideami i emocjami, które pochodziły z realistycznych dzieł.
W ten sposób życie codzienne zaczyna być obiektywnie ujmowane w pracach. Próba wiernego odtworzenia rzeczywistości czasu stała się stałym elementem dzieł realizmu literackiego. W szczególności życie chłopskie, wyzysk siły roboczej i pokornych.
Z drugiej strony realizm literacki bezpośrednio przeciwstawia się fantazyjnym tematom w literaturze. Ponadto używa prostego, pozbawionego ozdób i dosadnego języka, poszukując szczegółowego opisu odzwierciedlającego aktualną rzeczywistość polityczną, ludzką i społeczną..
Poruszane tematy mają znaczenie społeczne, a psychika bohaterów jest eksplorowana. Bohaterami opowieści są zwykli ludzie. Najlepiej są to ludzie z klasy średniej i niższej, którzy nie byli źródłem inspiracji podczas romantyzmu.
W zależności od rodzaju bohaterów prac, używano wówczas języka potocznego. Ograniczenia stylu zostały usunięte, a różne rejestry i poziomy zostały objęte.
Honoré de Balzac był płodnym francuskim dziennikarzem i pisarzem. Jest powszechnie uznawany za swoje arcydzieło pt Komedia ludzka, napisane między 1830 a 1850 rokiem. Dzieło to składało się z serii powiązanych ze sobą powieści, które stanowiły przegląd post-napoleońskiego życia francuskiego.
Można również wspomnieć o jego bogatej twórczości literackiej Skóra Zapy (1831), Małe niedole życia małżeńskiego (1830–1846), Pułkownik Chabert 1832, Wiejski lekarz (1833). Jak również Eugenia Grandet (1834) i Poszukiwanie absolutu (1834).
W ten sam sposób jest bardzo pamiętany Tata Goriot (1834), Dziewczyna o złotych oczach (1835) i Księżna Langeais (1836). W ten sam sposób z Lilia w dolinie (1836) i Msza ateisty (1836), wśród wielu innych tytułów.
Znany pod pseudonimem Mark Twain, Samuel Langhorne Clemens był znanym amerykańskim mówcą, pisarzem i komikiem. Dwie jego powieści są uważane za ikoniczne, Przygody Tomka Sawyera (1876) i jego kontynuacja Przygody Huckleberry Finn (1884).
Inne utwory w jego repertuarze to Słynna skacząca żaba z Calaveras (1865), Niewinni za granicą (1869), Do walki (1872). Poza tym jesteś zapamiętany Książę i żebrak (1882), Życie na Missisipi (1883) i Jankes na dworze króla Artura (1889).
Fiodor Dostojewski był rosyjskim powieściopisarzem, eseistą, autorem opowiadań, dziennikarzem i filozofem. Jego prace literackie zgłębiały psychologię człowieka w niespokojnej atmosferze politycznej, społecznej i duchowej rodzinnego narodu w XIX wieku..
Jego najbardziej wpływowymi dziełami były Biedni ludzie (1846), Podwójny (1846), Wspomnienia z domu zmarłych (1861–1862), Upokorzony i obrażony (1861), Wspomnienia podłoża (1864), Zbrodnia i kara (1866), Idiota (1869), Demony (1871-72), Nastolatek (1875) i Bracia Karamazow (1879-80).
George Eliot to pseudonim, pod którym znana była Mary Ann Evans. Była jedną z czołowych angielskich pisarek XIX wieku.
Musiał posługiwać się męskim pseudonimem, aby jego prace traktowano poważnie w czasach, gdy autorki kojarzone były wyłącznie z romansami..
Jego pierwsza powieść zatytułowana Adam bede został opublikowany z wielkim sukcesem w 1856 roku. Potem pojawiły się inne, odnoszące sukcesy tytuły, w tym The Mill on the Floss (1860), Silas Marner (1861), Romola (1863), Middlemarch (1872) i Daniel deronda (1876) i inni.
Gustave Flaubert był francuskim pisarzem epoki realizmu literackiego. Jest znanym autorem uniwersalnego arcydzieła pt Madame Bovary (1857). Napisanie tej pracy zajęło Flaubertowi 56 miesięcy i początkowo był prześladowany za uznanie go za niemoralnego.
Po tej wstępnej pracy poszli inni, co umocniło jego reputację jako pisarza. Wyróżniać się Salambo (1862), Edukacja sentymentalna (1869), Pokusa San Antonio (1874) i Trzy historie (1877), wśród szerokiej produkcji literackiej.
Jeszcze bez komentarzy