Plik Królowa Anglii Wiktoria (1819 - 1901) była monarchą Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii w latach 1937 - 1901. Była drugim suwerenem, który najdłużej panował nad Anglią, po Elżbiecie II..
Jego rząd zbiegł się w czasie z wielkimi zmianami i znaczącym rozwojem w różnych dziedzinach, takich jak kultura, nauka, industrializacja i polityka. Ze względu na te wielkie zasługi, ten czas w historii Anglii nazywany jest okresem wiktoriańskim.
Jedną z głównych atrakcji panowania Wiktorii była ekspansja Imperium Brytyjskiego, w rzeczywistości w 1876 roku przyjęła tytuł cesarzowej Indii. Dzięki rozwojowi ich dominium Anglicy byli szczęśliwi, a postrzeganie monarchii stało się sprzyjające.
Uważa się, że jednym z głównych wkładów, które wniosła królowa Wiktoria, było przywrócenie więzi między narodem brytyjskim a członkami rodziny królewskiej, a także prestiż rodziny królewskiej, której reputacja spadła za rządów ich poprzedników..
Była ostatnią królową rodu w Hanowerze zasiadającą na tronie Anglii, ponieważ jej syn i następca Edward VII należał do rodu Saxe-Coburg-Gotha, który lata później George V ochrzcił w Wielkiej Brytanii jako dom Windsor.
Indeks artykułów
Alexandrina Victoria de Hannover urodziła się 24 maja 1819 roku w Pałacu Kensington w Londynie w Anglii. Była córką Edwarda, księcia Kentu i czwartego syna króla Jerzego III, z Wiktorią z Saxe-Coburg-Saalfeld.
Księżniczka Victoria była jedynym potomkiem małżeństwa książąt Kentu, ale jej matka miała dwoje dzieci z poprzedniego małżeństwa o imieniu Carl i Fedora. Wnuczka króla angielskiego w chwili jej narodzin zajmowała piąte miejsce w kolejce do tronu.
Jej ojciec, Eduardo, zmarł na zapalenie płuc w 1820 roku i wtedy Victoria nie była jeszcze w swoim pierwszym roku. Książę miał 51 lat, kiedy urodziła się jego córka, mówi się, że był bardzo dumny z Victorii, którą przedstawiał swoim przyjaciołom jako przyszłą królową.
W 1820 r. Po śmierci króla Jerzego III na tron wstąpił starszy wujek księżniczki pod imieniem Jerzy IV. Kiedy Wilhelm IV objął tron brytyjski, następczynią tronu została Wiktoria (1830).
Księżniczka miała 10 lat, kiedy dowiedziała się, że zostanie przyszłą królową swojego narodu. W 1830 r. Uchwalono prawo, które stanowiło, że jeśli Wiktoria była jeszcze nieletnia, gdy umarł Wilhelm IV, matka Wiktorii działałaby jako regentka, dopóki dziedziczka nie skończyła 18 lat..
Jerzy III miał 15 dzieci, najstarszy miał też na imię George, książę Walii. Doszedł do władzy po śmierci ojca; Miał córkę o imieniu Charlotte of Wales, która była następczynią po Jerzym IV.
Księżniczka Charlotte poślubiła Leopolda z Saxe-Coburg-Saalfeld, ale niestety zmarła podczas porodu w 1817 roku, a jej syn też nie przeżył..
W tym czasie młodsi bracia Jerzego IV musieli próbować wzmocnić sukcesję, szukając akceptowalnych żon i produkując spadkobierców tronu. W każdym razie drugi brat Jerzego IV, Frederick, książę Yorku, zmarł w 1827 roku bez prawowitych dzieci..
Trzecim bratem był Wilhelm, książę Clarence i St. Andrews. Przybył, aby objąć tron jako Wilhelm IV po śmierci Jerzego IV i chociaż miał wiele nieślubnych dzieci, jego prawowite potomstwo nie żyło długo, co oznaczało, że nie miał spadkobierców..
Jeśli porody były uporządkowane chronologicznie, księżniczka Carlota, córka Jerzego III, była czwartą, ale wszystkie potomstwo płci męskiej oraz ich synowie i córki mieli pierwszeństwo przed kobietami z pierwszej gałęzi rodziny. Dlatego Carlota nie weszła po Guillermo w sukcesji.
Piątym bratem w kolejności urodzenia i czwartym z chłopców był Eduardo, książę Kentu i ojciec księżnej Wiktorii. W wieku 50 lat angielski książę ożenił się z owdowiałą niemiecką księżniczką i mieli tylko jedną córkę Wiktorię, która została następczynią tronu w 1830 roku..
Po śmierci Edwarda John Conroy został mianowany komendantem administracji księżnej Kentu i jej córki. Mówi się, że wdowa i Conroy są kochankami, dlatego matka Victorii dała jej tak wielką władzę w jej życiu.
Conroy i księżna zaprojektowali dla księżniczki model rodzicielstwa, który nazwali systemem Kensington: jego głównym celem było osłabienie przyszłej królowej i uczynienie z niej osoby zależnej i łatwej do manipulacji..
Wspomniany system został zastosowany w różnych aspektach życia młodej dziedziczki:
Księżniczce Wiktorii nie wolno było przebywać bez towarzystwa matki, kontrolera (Conroy) lub jednej z guwernantek. Szczególnie zabroniono mu przebywać z innymi dziećmi w pierwszych latach życia..
W okresie dojrzewania jedyną firmą w podobnym wieku, jaką miała księżniczka Wiktoria, były jej siostra Fedora i córki Conroy. W każdym razie jedną z głównych zasad w życiu Victorii było to, że wszystkie spotkania z nią musiały być wcześniej zatwierdzane przez jej matkę..
Ponadto Victoria musiała co noc spać w tym samym pokoju co księżna Kentu.
Przygotowania księżniczki Wiktorii rozpoczęły się w wieku pięciu lat, w tym czasie rozpoczęła podstawowe szkolenie religijne. Jednak formalna edukacja angielskiej dziedziczki rozpoczęła się w wieku ośmiu lat pod kierunkiem jej guwernantki, baronessy Lehzen..
Przyszła królowa nauczyła się czytać, pisać, a także znać zasady przyzwoitości i etykiety. Miał innego wychowawcę: księżną Northumberland, ale jej bliskie stosunki z Wilhelmem IV i jego krytyka systemu Kensington spowodowały, że została szybko zwolniona..
Z drugiej strony, z baronową Lehzen, Victoria stworzyła silną więź. Chroniła księżniczkę tak bardzo, jak mogła, zarówno przed matką, jak i Conroy.
Księżniczka Victoria uczyła się również języków takich jak łacina i greka, a także języków współczesnych, takich jak francuski, niemiecki i włoski..
Kiedy Wilhelm IV wstąpił na tron, próbował zbliżyć się do swojej siostrzenicy i uzyskać jej opiekę, ale Conroy i księżna Kentu powstrzymali go..
Wraz z dorastaniem Wiktorii było jasne, że regencja nie nastąpi, więc jej przedstawiciele starali się nadać jej wygląd młodej kobiety, która nie może samodzielnie rządzić z powodu swojej niedojrzałości..
W latach 1830-1835 organizowano wycieczki po Wielkiej Brytanii, aby Wiktoria znała i była znana na całym terytorium. To nie podobało się królowi, ponieważ nie chciał, aby księżniczka była postrzegana jako jego antagonistka, ale jako jego spadkobierczyni..
Podczas jednej ze swoich podróży, w 1835 roku, Victoria poważnie zachorowała i Conroy skorzystał z okazji, aby spróbować skłonić ją do podpisania dokumentu, którym została mianowana jej osobistą sekretarką po wstąpieniu na tron księżniczki..
Pomimo ciężkiej choroby na tyfus, Wiktorii udało się zebrać wolę odmowy złożenia podpisu na dokumencie i przekazania władzy kontrolerowi jej rodziny..
Odkąd Victoria weszła w okres dojrzewania, wielu chciało wpłynąć na wybór przyszłego męża monarchy. Wilhelm IV chciał zacieśnić więzi z pomarańczowym domem i faworyzował Aleksandra, drugiego z synów Wilhelma Orańskiego, następcę tronu holenderskiego.
Jednak księżniczka Wiktoria nie wykazywała żadnego zainteresowania młodym księciem Aleksandrem, którego uważała za prostego i zwyczajnego, więc perspektywa związku nie rozwijała się..
Innym kandydatem na męża brytyjskiej dziedziczki był książę Albert z Saxe-Coburg-Gotha. Dziewczyna była pod wrażeniem, gdy poznała młodego Niemca, który był również jej kuzynem.
Chociaż atrakcja była natychmiastowa, zaangażowanie nie zostało sformalizowane podczas tego pierwszego spotkania, ponieważ Victoria była jeszcze bardzo młoda. Tak czy inaczej, porozumienie zostało zrozumiane i obaj kontynuowali wymianę korespondencji..
Nieustannie interesowała się edukacją Alberto, ponieważ zdawała sobie sprawę z roli, jaką będzie musiała spełnić jako jego małżonka..
Guillermo IV zmarł 20 czerwca 1837 r .; w maju tego samego roku księżniczka Wiktoria osiągnęła pełnoletność. W ten sposób od pierwszej chwili był w stanie objąć rząd bez regencji.
Ona sama opisała, w jaki sposób dowiedziała się, że została suwerenną Zjednoczonym Królestwem: jej matka obudziła ją oświadczeniem, że arcybiskup Canterbury i lord Conyngham przyjechali się z nią zobaczyć..
Później Wiktoria została poinformowana o śmierci swojego wuja i tym samym została nowym brytyjskim monarchą.
Jej pierwszym życzeniem, jako królowej, było spędzenie godziny dziennie sam na sam, coś, czego system Kensington nie pozwalał młodej Wiktorii przez całe jej życie. Poprosił również, aby jego łóżko nie było już w pokoju jego matki..
Trzy tygodnie po pełnieniu funkcji suwerennej zamieszkała wraz z matką w Pałacu Buckingham. Tam wyrzucił Conroy ze swojego personelu, chociaż nadal pracował dla swojej matki, która była ograniczona do obszaru z dala od tego, który zajmowała w pałacu..
Z postawą odrzucenia zarówno dla jego matki, księżnej Kentu, jak i Conroy, potwierdzono, że system Kensington był całkowitą porażką.
We wczesnym królestwie Wiktorii angielskim premierem był William Lamb, wicehrabia Melbourne. Obaj stworzyli silny związek zarówno przyjaźni, jak i pracy, ponieważ królowa bardzo go szanowała i postępowała zgodnie z jego radami..
Melbourne był jednym z wielkich mentorów królowej Wiktorii w sprawach zagranicznych i polityce. Więź między nimi została porównana do więzi między ojcem a jego córką.
Koronacja Wiktorii odbyła się w Londynie 28 czerwca 1838 r. Podczas uroczystości ulice stolicy wypełniło prawie pół miliona ludzi oczekujących na wizytę władcy Wielkiej Brytanii..
W 1839 r. Premier William Lamb, wicehrabia Melbourne, który był członkiem Partii Wigów (obecnie Brytyjskiej Partii Liberalnej), zrezygnował ze stanowiska rządowego po uchwaleniu ustawy zawieszającej Konstytucję Jamajki..
Królowa Wiktoria poprosiła Roberta Peela, członka Torysów (Partii Konserwatywnej), o utworzenie nowego rządu. Mimo zwrócenia się z prośbą do kustosza, królowa odmówiła dokonania zmian personalnych dotyczących czekających na nią pań..
Zwyczaj nakazał premierowi wybrać towarzystwo królowej, więc większość jego pań to żony wigów. Chociaż Peel nie chciał zmieniać ich wszystkich, odmowa królowej spowodowała, że zrezygnował z powierzonego mu zadania..
Po niepowodzeniu Peela w utworzeniu nowego rządu otworzyła się przed Melbourne możliwość powrotu na stanowisko brytyjskiego premiera..
W październiku 1839 roku królowa Wiktoria oświadczyła się księciu Albertowi, jak to było w zwyczaju dla władców. Ślub odbył się 10 lutego 1840 roku w Kaplicy Królewskiej Pałacu św. Jakuba..
Przed połączeniem Alberto nosił imię „par", Co można przetłumaczyć jako" rówieśnik "lub" równy "brytyjskiej szlachty i otrzymał tytuł Jego Królewskiej Mości.
Po ślubie książę Albert stał się jedną z najbardziej wpływowych osób w rządzie królowej Wiktorii. W ten sposób zastąpił wskazówki, które wicehrabia Melbourne udzielił dotychczas władcy.
Victoria zaszła w ciążę wkrótce potem i gdy była w stanie, została zaatakowana przez młodego mężczyznę imieniem Edward Oxford, którego uznano za szalonego. Nie był to jedyny, ponieważ królowa miała w sumie siedem ataków podczas swojej kadencji.
Pierwsza córka królowej Anglii Wiktorii urodziła się w listopadzie 1840 roku i została nazwana na cześć matki. Chociaż królowa nie ukrywała, że nie lubiła ciąży ani niemowląt, miała jeszcze ośmioro dzieci.
Drugim był Alberto Eduardo w 1841 roku, który był jego następcą na brytyjskim tronie jako Edward VII. Następnie w 1843 roku urodziła się Alicia. Rok później Victoria urodziła drugiego chłopca o imieniu Alfredo..
Helena, piąta córka królowej Wiktorii i księcia Alberta, urodziła się w 1846 r. Dwa lata później para powitała Luizę, a po niej w 1850 r. Artur. Dwoje najmłodszych dzieci władcy Anglii to Leopold (1853) i Beatrice (1857). ).
W 1841 roku Robert Peel wygrał wybory i został premierem Wielkiej Brytanii. Przy tej okazji bardziej dojrzała królowa Wiktoria chętnie zaakceptowała zmiany zaproponowane przez przywódczynię w jej sztabie..
Podczas mandatu Wiktorii w Irlandii panował wielki głód. Przekazała wówczas dwa tysiące funtów szterlingów, aby pomóc poszkodowanym, stając się tym samym największym indywidualnym współpracownikiem tragedii..
W 1846 Peel zrezygnował i został zastąpiony przez lorda Johna Russella. W tym czasie królowa próbowała zacieśnić stosunki swojego kraju z Francją. W rzeczywistości król Ludwik Filip po tym, jak został obalony, schronił się w Anglii.
W połowie lat czterdziestych XIX wieku rodzina królewska przeniosła się na wyspę Wight z powodu zagrożenia, jakie stwarzał wówczas irlandzki nacjonalizm..
W 1861 roku zmarła Victoria, księżna Kentu, matka królowej. Po przeczytaniu niektórych dokumentów od matki władczyni doszła do wniosku, że zawsze ją kochała i że traumy jej dzieciństwa były wytworem manipulacji Johna Conroya..
Królowa Wiktoria była bardzo przygnębiona po śmierci księżnej. Dlatego przez pewien czas pomagał jej w wykonywaniu obowiązków służbowych jej mąż, książę Albert..
W tym samym roku, w którym straciła matkę, królowa Wiktoria stanęła w obliczu śmierci, która była dla niej znacznie bardziej traumatyczna i bolesna: śmierć męża. Książę Albert zmarł 14 grudnia 1861 roku prawdopodobnie na tyfus.
Pojedynek, który pochwycił angielską królową, był tak intensywny, że przez resztę życia nosiła żałobę. Dlatego zyskała przydomek „Wdowa z Windsoru”, zaniedbała swoją wagę, a izolacja sprawiła, że przez pewien czas nie cieszyła się popularnością wśród Brytyjczyków..
Przed śmiercią Albert kupił dom o nazwie Balmoral w Szkocji, który stał się jedną z ulubionych rezydencji królowej Wiktorii podczas jej lat izolacji. Tam nawiązał bardzo bliskie stosunki z członkiem personelu o nazwisku John Brown..
Mówiono, że monarcha i jej sługa byli kochankami, a nawet że pobrali się potajemnie. Ten związek był mocno kwestionowany, ponieważ nie należał do szlachty. W każdym razie Brown zmarł w 1883 roku i ponownie spowodował wielki ból królowej..
W 1866 roku królowa Wiktoria uczestniczyła w inauguracji nowego parlamentu, inicjując w ten sposób ceremonialną tradycję, która trwa do dziś..
W ten sposób ukształtowała się jedna ze współczesnych ról angielskiej rodziny królewskiej: za panowania Wiktorii nastąpiło przejście od monarchii jako aktywnego agenta politycznego do roli drugorzędnej..
Do 1867 r. Wielu mężczyzn, którzy nie mieli rocznego dochodu z tytułu własności ziemi, mogło korzystać z prawa głosu, to znaczy oddano głos klasie robotniczej. Wielka Brytania zmieniała swoją demografię wraz z industrializacją i znalazło to odzwierciedlenie w polityce krajowej.
Po powstaniu, które miało miejsce w 1857 roku, Brytyjska Kompania Wschodnioindyjska została zlikwidowana, a kontrolowane przez nią terytoria przeszły bezpośrednio w ręce Imperium Brytyjskiego..
Za rządów premiera Benjamina Disraeli uchwalono ustawę, na mocy której królowa Wiktoria otrzymała tytuł cesarzowej Indii ze skutkiem od 1877 r..
W tym samym czasie miała miejsce wojna rosyjsko-turecka; Chociaż Victoria chciała interweniować na rzecz Turków, jej premier powstrzymał ich na duchu i nie włączyli się do walki. Ale wojna anglo-zuluska i druga wojna anglo-afgańska toczyły się w tamtych latach..
Ostatni monarcha z dynastii Hanoweru w Anglii obchodził 50. rocznicę panowania w 1887 r., A 20 czerwca obchodzony był Złoty Jubileusz królowej Wiktorii. Obchody były wylewne, ponieważ była u szczytu popularności wśród ludzi.
W jednym z wydarzeń uczestniczył sługa pochodzenia indyjskiego Abdul Karim, który został nauczycielem królowej i nauczył ją języka Lashkari lub Urdu. Chociaż wielu go krytykowało, trzymała go w swoim sztabie aż do śmierci, mimo że została między innymi oskarżona o szpiegostwo..
Dziewięć lat po świętowaniu pięćdziesiątej rocznicy jej panowania Wiktoria stała się najdłużej rządzącym angielskim monarchą (i zajmowała tę pozycję do czasu, gdy została wyprzedzona przez Elżbietę II).
Postanowiła jednak odłożyć te obchody o rok, aby dołączyć do swojego Diamentowego Jubileuszu. W tym roku na wszystkich terytoriach Imperium Brytyjskiego zorganizowano festiwal.
Victoria of England zmarła 22 stycznia 1901 roku na wyspie Wight w Wielkiej Brytanii. Miał 81 lat w chwili śmierci, cierpiał na zaćmę i reumatyzm. Przed śmiercią zrezygnował z rozkazu nadania mu na pogrzebie odznaczeń wojskowych.
Stwierdziła również, że powinna być ubrana na biało i poprosiła o pochowanie razem z nią wspomnień o jej bliskich. Została pochowana wraz z księciem Albertem w Królewskim Mauzoleum w Frogmore Gardens w Windsorze.
Jeszcze bez komentarzy