Rhizopus stolonifer to kosmopolityczny fitopatogenny grzyb należący do rodziny Mucoraceae, zdolny do wzrostu i rozwoju w różnorodnych środowiskach. Jest gatunkiem szybko rosnącym, sprzyjającym kolonizacji i rozkładowi przechowywanej żywności lub produktów rolnych.
Gatunek ten jest jednym z najpospolitszych grzybów występujących na całym świecie, choć częściej występuje na obszarach tropikalnych i subtropikalnych. W rzeczywistości jest to organizm saprofityczny, który ingeruje w kolonizację podłoża glebowego i działa jako pasożyt atakujący rozkładające się tkanki roślinne..
Powszechnie zwana „pleśnią czarnego chleba”, charakteryzuje się gęstą rozgałęzioną grzybnią, złożoną z trzech rodzajów strzępek: rozłogów, sporangioforów i ryzoidów. Sporangia generują liczne wielojądrowe zarodniki, które biorą udział w rozmnażaniu bezpłciowym, w przeciwieństwie do rozmnażania płciowego, które wymaga zgodnej, ale fizjologicznie innej grzybni.
Na poziomie przemysłowym grzyby z rodzaju Rhizopus, w zestawie z R. stolonifer Wykorzystywane są do produkcji alkoholu etylowego będącego produktem fermentacji. Ponadto gatunek ten jest wykorzystywany komercyjnie do otrzymywania kwasu mlekowego i fumarowego o wysokiej czystości stosowanych w przemyśle chemicznym, spożywczym i farmaceutycznym..
Indeks artykułów
Grzyb zygomycota Rhizopus stolonifer Jest to jeden z najczęściej występujących mukowców, ponieważ jest szeroko rozpowszechniony na całej planecie. Rzeczywiście, jest to jeden z pierwszych grzybów, który pojawił się na czerstwym chlebie, gnijących warzywach i owocach, będąc organizmem pielęgnacyjnym w łatwo psujących się produktach spożywczych.
Dobrze rozwija się w zakresie temperatur od 12 do 32º C, przy optymalnej temperaturze wzrostu 25ºC. W rzeczywistości jego zarodniki są rzadkie w środowiskach świeżego powietrza, ale są obfite w środowiskach wilgotnych i wokół rozkładających się produktów biologicznych..
Zwykle znajdują się na wilgotnej glebie, w kompoście lub oborniku, na zdezagregowanym materiale roślinnym lub w nagromadzonym pyle. Podobnie na miazdze drzewnej, gniazdach ptaków, plastrach miodu lub na różnych nasionach i owocach.
Rzeczywiście, gatunek ten jest zdolny do kolonizowania szerokiej gamy naturalnych substratów, ponieważ dostosowuje się do różnych stężeń niezbędnych składników odżywczych. W rzeczywistości możesz używać azotu i węgla po prostu lub w połączeniu z różnymi składnikami odżywczymi..
Na poziomie laboratoryjnym Rhizopus stolonifer Uprawiany jest na różnych podłożach hodowlanych, w tym zawierających związki aminowe i sole amonowe. Jednak nie rośnie na podłożach o dużej zawartości azotanów, takich jak Czapek Dox Agar, w którym azotan jest jedynym źródłem azotu..
W uprawie in vitro, zygospory Rhizopus stolonifer kiełkują po 8-20 dniach w średniej temperaturze 21º C. W rzeczywistości zarodniki tego grzyba wymagają okresu odpoczynku przed kiełkowaniem i rozwojem grzybni..
Plik Rhizopus stolonifer jest przyczyną choroby znanej jako „miękka zgnilizna owoców”, głównie truskawek, brzoskwiń i melonów. Te owoce o wysokiej zawartości cukru i wody są zakażone tym grzybem w wyniku fizycznych uszkodzeń lub urazów powstałych podczas czynności po zbiorach..
Podczas przechowywania tkanki porażonych owoców miękną, uwalniając płyn o silnym kwaśnym zapachu. W rzeczywistości warunki wysokiej temperatury i wilgotności sprzyjają rozwojowi grzybni, która szybko pokrywa powierzchnię owoców..
Z grzybni rozwijają się zarodniki i zarodniki, które po wykiełkowaniu wytwarzają różne enzymy esterazy i kutynazy, które niszczą ścianę komórkową sąsiednich tkanek. W ten sposób choroba przenosi się na sąsiednie zdrowe owoce za pośrednictwem owadów lub wiatru..
Badania laboratoryjne pozwoliły ustalić, że patogenne działanie Rhizopus stolonifer Wynika to z maceracji tkanek przechowywanych produktów. Będąc enzymatycznymi kompleksami poligalakturonazy (PG) i pektynometyloesterazy (PME) odpowiedzialnymi za wspomnianą macerację w rozkładających się owocach, warzywach lub bulwach.
W ten sposób dotknięte pokarmy nabierają ciemnobrązowego odcienia w wyniku znacznego nagromadzenia ciemnych zarodni na grzybni. W wielu przypadkach ten objaw jest często mylony z atakiem wywołanym przez Monilia fructicola czynnik sprawczy „brązowej zgnilizny”.
Dla ludzi wysokie stężenie sporages w środowisku Rhizopus Powoduje rodzaj alergii dróg oddechowych. Ta choroba jest znana jako zapalenie płuc z nadwrażliwości lub zewnętrzne alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych; podobnie, u niektórych osób mogą wystąpić reakcje skórne.
Gatunki Rhizopus stolonifer jest grzybem kosmopolitycznym zlokalizowanym taksonomicznie jako:
- Królestwo grzybów
- Gromada: Zygomycota
- Rejon: Mycota
- Podobszar: Mycotina
- Klasa: Zygomycetes
- Zamówienie: Mucorales
- Rodzina: Mucoraceae
- Płeć: Rhizopus
- Gatunki: Rhizopus stolonifer Vuillemin (1902)
- Rhizopus artocarpi
- Rhizopus nigricans Ehrenberg (1820)
- Mucor stolonifer Ehrenberg (1818)
- Rhizopus artocarpi var. Luxurians Schroet (1886)
- Mucor niger Geodoelst (1902)
- Rhizopus niger Ciagliński i Hewelke (1893)
Plik Rhizopus stolonifer jest to grzyb nitkowaty, który prezentuje nierozgałęzione sporangiofory o długości 2 mm i grubości 20 μm. Ta strzępka powietrzna, szypułka lub sporangiofor wyłania się z dobrze rozwiniętych ryzoidów i jest koloru ciemnobrązowego..
Zarodnie mają kulisty kształt i błyszczącą czerń, mają średnicę 250–280 μm i mają strukturę zwaną kolumelą. Sporangiospory lub bezpłciowe zarodniki typowe dla grzybów z rodzaju Rhizopus Są czarne i mierzą 15-18 μm.
Gatunek ten ma bardzo szeroki ryzoid i liczne zygospory lub seksualną część grzyba. Rzeczywiście, zygospory są strukturami kulistymi, grubymi i gładkimi ścianami komórkowymi, o średnicy około 200 μm..
Kolonie Rhizopus stolonifer Wykazują szybki wzrost, ich hodowla laboratoryjna całkowicie pokrywa szalkę Petriego w ciągu zaledwie trzech dni w temperaturze 25 ° C. Struktura kolonii jest z wyglądu mocna, z gęstą i bawełnianą grzybnią powietrzną, początkowo białą, a następnie szarawą, czerwonawą lub brązową.
Istotnie, jego dynamicznemu rozwojowi sprzyja obecność rozłogów, które zapewniają strukturę obszarową sprzyjającą rozwojowi grzybni. W ten sposób grzyb szybko zajmuje duże obszary, w pozycji poziomej lub pionowej..
Rhizopus stolonifer jest to fakultatywny organizm tlenowy, który rośnie szeroko na soczystych tkankach z obfitym stężeniem cukrów. W ten sposób grzyb gromadzi rezerwę na moment powstania płodnych strzępek z zewnętrznymi tlenowymi sporangiami..
Plik Rhizopus stolonifer rozmnaża się płciowo lub bezpłciowo. W rzeczywistości jest to organizm heterotaliczny, który do rozmnażania płciowego wymaga sparowania dwóch talii o różnym ładunku, aby stworzyć zarodnik płciowy..
Rozmnażanie płciowe zachodzi w niekorzystnych warunkach przy kojarzeniu kompatybilnych szczepów, ostatecznie prowadząc do powstania zygospory. Istotnie, sporangiofory są siedliskiem szczepów godowych typu dodatniego „+” lub ujemnego „-”, co ułatwia ich łączenie..
Na Rhizopus stolonifer rozmnażanie płciowe rozpoczyna się, gdy progametangia lub wyspecjalizowane strzępki dwóch szczepów o różnych oznakach łączą się. To przyciąganie między odmiennymi progametangiami występuje przy interwencji rozproszonych hormonów w postaci gazów.
Następnie powstają dwie gametangie lub komórki wierzchołkowe, z których każda zawiera obfite jądra „+”, a druga jądra „-”. Gametangia fuse, powodując połączenie wielu par jąder „+” i „-”, tworząc diploidalne jądra.
W ten sposób powstaje zygosporangium, produkt wielojądrowych komórek o mocnej, zabarwionej i szorstkiej ścianie komórkowej, która zawiera pojedynczą zygosporę. W sprzyjających warunkach środowiskowych diploidalne jądra przechodzą proces mejozy tuż przed kiełkowaniem..
Podczas kiełkowania ściana zygosporangium pęka, uwalniając zygospor, co prowadzi do powstania sporangioforu. Na końcu sporangioforu znajduje się zarodnia, z której powstają zarodniki, które po wykiełkowaniu utworzą grzybnię „+” lub „-”.
Grzyb Rhizopus stolonifer zachowuje się jak organizm haploidalny przez większość cyklu rozmnażania płciowego. Ponadto grzybnia składa się z licznych rozgałęzionych strzępek, które pełnią funkcję wspomagania i odżywiania grzyba..
Cykl bezpłciowy zachodzi w sprzyjających warunkach, gdy produkcja sporangioforów rozpoczyna się od zarodni zawierających zarodniki zgodne płciowo. Formie rozprzestrzeniania się zarodników sprzyja wiatr, gdy zarodniki dojrzewają, ich cienka ściana rozpada się, uwalniając zarodniki.
Strzępki powietrzne powstają z międzywęźli i rosną do określonej wysokości. Następnie jądra i cytoplazma są grupowane w kierunku wierzchołkowego końca, promując wzrost wierzchołka strzępek powietrznych.
Obszar ten rośnie kulisto dając początek zaokrąglonej zarodni, utworzonej przez sporoplazmę i kolumelę. Jądra sporoplazmy ulegają szybkiemu podziałowi, aż do przekształcenia się w gąbczospory.
W miarę dojrzewania tych struktur kolumella rozpada się, uwalniając do atmosfery duże ilości sporangiospor. Na odpowiednim podłożu oraz w sprzyjających warunkach temperatury i wilgotności zarodniki te kiełkują.
W ten sposób powstaje nowy kompleks strzępek, który rozszerzy się, aby kontynuować cykl. W niesprzyjających warunkach w grzybni międzykalowej wytwarzane są przegrody, powodując powstanie pulchnego zarodnika zwanego chlamydiosporą..
Jeszcze bez komentarzy