Ricardo Perez Godoy (1905-1982) był wojskowym, który doszedł do władzy w Peru po dokonaniu zamachu stanu na Prado Ugarteche, kiedy zostało tylko 10 dni do końca kadencji prezydenckiej ówczesnego prezydenta..
Rząd Ugarteche został bezpośrednio dotknięty kryzysem społecznym i gospodarczym, który dotknął całe Peru, co spowodowało niezadowolenie wśród grup cywilnych i wojskowych w tym kraju..
Wśród niezadowolonych żołnierzy był Pérez Godoy, który wraz ze swoimi kolegami z wojska zorganizował ruch mający na celu zwolnienie Ugarteche. Godoy objął prezydenturę w Peru jako przywódca junty wojskowej, która wymusiła oficjalne uznanie innych podmiotów państwowych w celu uzyskania legitymizacji..
Miał krótki rząd, ale udało mu się uchwalić kilka posunięć na rzecz rolnictwa, wśród których wyróżnia się stworzenie Ustawy o podstawach reformy rolnej. Powołała również Narodową Komisję Kultury i inne ustawy ukierunkowane na rozwój gospodarczy kraju..
Indeks artykułów
Ricardo Pío Pérez Godoy urodził się w Limie 9 maja 1905 roku w stosunkowo normalnej rodzinie, na czele której stali jego rodzice: Juan Miguel Pérez i Rosa Godoy. Miał regularne dzieciństwo i typowe wykształcenie peruwiańskiego chłopca tamtych czasów, dopóki w 1924 roku nie wstąpił do Akademii Wojskowej okręgu Lima, znanej jako Chorrillos..
Akademię zdał z dobrym uznaniem, uzyskując stopień porucznika kawalerii. Ponadto ukończył jako prymus w swojej klasie. To otworzyło mu drzwi do pracy jako profesor wojskowy w Escuela Superior de Guerra..
Ponadto, dzięki dobrym osiągnięciom w szkole, otrzymał Dyplom Sztabu Generalnego, tytuł nadawany uczniom, którzy nauczyli się efektywnie zarządzać udostępnionymi zasobami. Dyplom ten służy również uznaniu zdolności do organizacji wojskowej i strategicznej..
Sukces Godoya w akademii wojskowej dał początek jego karierze oficera armii, w której rzadko zajmował niewielkie stanowisko..
Jego pierwszą rolą jako aktywnego uczestnika wojskowego w Peru było reprezentowanie swojego kraju w ambasadzie w Boliwii, w której pracował jako attaché przed powrotem do kraju. Przed objęciem dowództwa Sił Zbrojnych przeszedł przez kilka ważnych stanowisk (gdzie później dowodził zamachem stanu przeciwko Ugarteche).
Po powrocie do Peru został szefem sztabu w pierwszej dywizji armii. Dowodził i organizował różne dywizje i pułki armii, zanim został generalnym kontrolerem armii peruwiańskiej, a później dowódcą generalnym tej instytucji..
Jego najbardziej wpływową pozycję zajął na krótko przed dokonaniem zamachu stanu na Ugarteche. W latach pięćdziesiątych XX wieku i wkrótce po zakończeniu II wojny światowej, Pérez Godoy został prezesem Połączonego Dowództwa Sił Zbrojnych. To postawiło go na pozycji wielkiej potęgi w armii peruwiańskiej..
Podczas drugiego rządu Ugarteche (1956-1962) kraj został dotknięty poważnym kryzysem gospodarczym, który mocno uderzył w siłę nabywczą większości obywateli Peru. Sektor rolniczy był jednym z najbardziej dotkniętych i zażądano natychmiastowych reform, aby rozwiązać sytuację, przez którą kraj przechodził.
Już około 1962 roku niezadowolenie z Ugarteche było tak wielkie, że mieszkańcy Peru wynieśli protesty na ulice. W wielu przypadkach demonstracje antyrządowe okazały się gwałtowne. Jednak wybory odbywały się regularnie.
Dużym problemem i tym, co napędzało zamach stanu, było to, że żaden z kandydatów nie uzyskał liczby głosów wystarczającej do objęcia prezydentury. Zgodnie z konstytucją to Kongres powinien odpowiadać za wybór nowego prezydenta.
Rozwój wydarzeń został napiętnowany jako oszukańczy przez siły zbrojne dowodzone przez Godoya. 18 lipca 1962 r., 10 dni po zakończeniu prezydentury Ugarteche, Godoy i wyżsi dowódcy wojskowi dokonali zamachu stanu na prezydenta..
Powstała rządowa junta wojskowa, której dowodził sam Pérez Godoy. Tak rozpoczęła się jego kadencja prezydencka, która trwała niecały rok..
Jedną z największych krytyki rządu Ugarteche było zaniedbanie sektora rolnego w tym kraju. Aby rozwiązać tego rodzaju problemy, Pérez Godoy skoncentrował swoje reformy na utworzeniu specjalnej instytucji ds. Rozwoju rolnictwa, a także zezwolił na rozwój nowych prac w Cusco.
Rząd Péreza Godoya postawił sobie kilka głównych celów, którym nie udało się osiągnąć. Pierwszym z nich było zakończenie problemu spowodowanego przez International Oil Company, amerykańską firmę naftową, która nielegalnie eksploatowała region Peru. Chociaż zażądano wywłaszczenia tej firmy, plan Péreza Godoya nie został zrealizowany,
Ponadto w 1963 r. Wojsko potraktowało priorytetowo zwalczanie analfabetyzmu w kraju, ale działania podjęte w tym celu również zakończyły się fiaskiem..
W styczniu 1963 roku Pérez Godoy wydał rozkaz aresztowania ponad 800 obywateli Peru, ponieważ junta obawiała się, że ci, którzy faworyzują partię komunistyczną, wywołają poruszenie przeciwko rządowi wojska..
Jednak w tym samym roku nasiliły się wewnętrzne problemy rządu Péreza Godoya. Pérez Godoy odmówił zwiększenia budżetu Sił Powietrznych, powodując niezadowolenie wśród członków zarządu. Jego dymisja nastąpiła 3 marca, przywracając demokratyczny porządek w kraju..
Za rządów Péreza Godoya powstał Narodowy System Planowania Rozwoju Gospodarczego i Społecznego, instytucja zajmująca się rozwojem kraju z wykorzystaniem zasobów pozyskiwanych naturalnie w Peru. Instytucja ta stała się znana jako INP po przywróceniu demokracji w 1963 roku.
Kryzys chłopski osiągnął tak krytyczny etap, że już w 1962 r. Robotnicy zawłaszczyli znaczną część ziemi w formie protestu..
Z tego powodu junta wojskowa zdecydowała się na reformę, aby dać chłopom to, czego żądali. W ten sposób starają się uspokoić ruch obywatelski; cel został częściowo osiągnięty.
EPF było prawem, które miało na celu modyfikację praw kraju do ropy. Choć odniósł pewien sukces, jego ostatecznym celem było powstrzymanie eksploatacji złóż przez amerykańską firmę International Oil Company..
Nie udało się jednak tego w pełni osiągnąć. W każdym razie EPF było prawem, które służyło uznaniu znaczenia ropy naftowej dla peruwiańskiej gospodarki i doprowadziło do lepszego rozwoju i planowania działalności naftowej w tym kraju..
Jeszcze bez komentarzy