Plik elektryczny układ przewodzenia serca, lub raczej przewodzenie wzbudzenia, jest to zespół struktur mięśnia sercowego, których funkcją jest generowanie i przekazywanie z miejsca jego pochodzenia do mięśnia sercowego (tkanki mięśnia sercowego) wzbudzenia elektrycznego, które wyzwala każdy skurcz serca (skurcz).
Jego składowe, uporządkowane przestrzennie, aktywowane sekwencyjnie i prowadzące z różnymi prędkościami, są istotne dla genezy (inicjacji) pobudzenia mięśnia sercowego oraz koordynacji i rytmiczności aktywności mechanicznej różnych obszarów mięśnia sercowego podczas cykli pracy serca..
Te komponenty, nazwane w kolejności ich sekwencyjnej aktywacji podczas cyklu sercowego, to: węzeł zatokowo-przedsionkowy, trzy wiązki międzywęźlowe, węzeł przedsionkowo-komorowy (AV), wiązka His z prawą i lewą gałęzią oraz włókna Purkinjego..
Poważne awarie układu przewodzenia elektrycznego serca mogą prowadzić do rozwoju patologii serca u ludzi, niektórych bardziej niebezpiecznych niż innych.
Aby zrozumieć znaczenie funkcji układu pobudzenia i przewodzenia, należy wziąć pod uwagę niektóre aspekty serca, za którego funkcję skurczową odpowiada masa robocza mięśnia sercowego podzielona na dwie części: przedsionkową i komorową..
Tkanka mięśniowa (mięsień sercowy) przedsionków jest oddzielona od tkanki komórkowej tkanką włóknistą, na której znajdują się zastawki przedsionkowo-komorowe. Ta włóknista tkanka jest niepobudliwa i nie pozwala na przepływ aktywności elektrycznej w jakimkolwiek sensie między przedsionkami i komorami..
Wzbudzenie elektryczne, które powoduje skurcz, powstaje i rozprzestrzenia się w przedsionkach, a następnie przechodzi do komór, tak że w skurczu serca (skurcz) najpierw kurczą się przedsionki, a następnie komory. Dzieje się tak dzięki funkcjonalnemu układowi układu wzbudzenia-przewodzenia.
Włókna mięśni szkieletowych potrzebują działania nerwowego, aby wywołać wzbudzenie elektryczne w ich błonach w celu skurczu. Serce ze swej strony kurczy się automatycznie, wytwarzając samoistnie i spontanicznie wzbudzenia elektryczne, które pozwalają na jego skurcz..
Zwykle komórki mają polaryzację elektryczną, która oznacza, że ich wnętrze jest ujemne w stosunku do zewnątrz. W niektórych komórkach ta polaryzacja może chwilowo zniknąć, a nawet ulec odwróceniu. Ta depolaryzacja to wzbudzenie zwane potencjałem czynnościowym (AP)..
Węzeł zatokowy to niewielka anatomiczna struktura o eliptycznym kształcie i około 15 mm długości, 5 mm wysokości i około 3 mm grubości, która znajduje się w tylnej części prawego przedsionka, w pobliżu ujścia żyły głównej w tym izba.
Składa się z kilkuset zmodyfikowanych komórek mięśnia sercowego, które utraciły swój aparat skurczowy i rozwinęły specjalizację, która pozwala im spontanicznie doświadczać podczas rozkurczu postępującej depolaryzacji, która ostatecznie wyzwala w nich potencjał czynnościowy.
To samoistnie wytworzone pobudzenie rozprzestrzenia się i dociera do mięśnia sercowego przedsionkowego i mięśnia sercowego, pobudzając je i zmuszając do skurczu, i powtarza się tyle razy na minutę, ile wynosi wartość tętna..
Komórki węzła SA komunikują się bezpośrednio i pobudzają sąsiednie komórki mięśnia sercowego przedsionka; to wzbudzenie przenika do pozostałych przedsionków, powodując skurcz przedsionków. Szybkość przewodzenia wynosi tutaj 0,3 m / s, a depolaryzacja przedsionków kończy się w 0,07-0,09 s..
Na poniższym obrazie widać falę z normalnego elektrokardiogramu:
Węzeł zatokowy pozostawia trzy pęczki zwane międzywęzłowymi, ponieważ komunikują ten węzeł z innym zwanym węzłem przedsionkowo-komorowym (AV). To jest droga, którą podąża pobudzenie, aby dotrzeć do komór. Prędkość wynosi 1 m / s, a wzbudzenie zajmuje 0,03 s, aby dotrzeć do węzła AV.
Węzeł przedsionkowo-komorowy to jądro komórek zlokalizowane w tylnej ścianie prawego przedsionka, w dolnej części przegrody międzyprzedsionkowej, za zastawką trójdzielną. Jest to wymuszona ścieżka pobudzenia, która przechodzi do komór i nie może wykorzystać niepobudliwej tkanki włóknistej, która przeszkadza..
W węźle AV rozpoznaje się segment czaszkowy lub górny, którego prędkość przewodzenia wynosi 0,04 m / s, oraz odcinek bardziej ogonowy z prędkością 0,1 m / s. To zmniejszenie prędkości przewodzenia powoduje opóźnienie przejścia wzbudzenia do komór..
Czas przewodzenia przez węzeł AV wynosi 0,1 s. Ten stosunkowo długi czas oznacza opóźnienie, które pozwala przedsionkom zakończyć depolaryzację i skurczyć się przed komorami, kończąc wypełnienie tych komór, zanim się skurczą..
Najbardziej ogonowe włókna z węzła AV przekraczają włóknistą barierę oddzielającą przedsionki od komór i pokonują krótką drogę w dół po prawej stronie przegrody międzykomorowej. Po rozpoczęciu zejścia ten zestaw włókien nazywany jest wiązką His lub wiązką przedsionkowo-komorową..
Po zejściu od 5 do 15 mm wiązka dzieli się na dwie gałęzie. Prawica podąża swoim biegiem w kierunku czubka (wierzchołka) serca; druga, lewa, przebija przegrodę i opada po jej lewej stronie. Na wierzchołku gałęzie wyginają się w górę po wewnętrznych ścianach bocznych komór, aż dotrą do włókien Purkinjego..
Początkowe włókna, te, które przekraczają barierę, nadal mają niską prędkość przewodzenia, ale są szybko zastępowane grubszymi i dłuższymi włóknami o wysokich prędkościach przewodzenia (do 1,5 m / s)..
Jest to sieć włókien rozproszonych w całym wsierdziu, która wyściela komory i przenosi pobudzenie, które prowadzi gałęzie wiązki His do włókien kurczliwego mięśnia sercowego. Stanowią ostatni etap wyspecjalizowanego układu przewodzenia wzbudzenia.
Mają inne właściwości niż włókna tworzące węzeł AV. Są dłuższymi i grubszymi włóknami nawet niż kurczliwe włókna komory i wykazują największą prędkość przewodzenia wśród elementów systemu: od 1,5 do 4 m / s.
Ze względu na tę dużą prędkość przewodzenia i rozproszoną dystrybucję włókien Purkinjego, wzbudzenie dociera do kurczliwego mięśnia sercowego obu komór jednocześnie. Można powiedzieć, że włókno Purkinjego inicjuje wzbudzenie bloku kurczliwych włókien.
Gdy wzbudzenie dotrze do kurczliwych włókien bloku przez włókno Purkinjego, przewodzenie jest kontynuowane w ciągu włókien kurczliwych zorganizowanych od wsierdzia do nasierdzia (odpowiednio, wewnętrznej i zewnętrznej warstwy ściany serca). Wydaje się, że wzbudzenie promieniowo przechodzi przez grubość mięśnia.
Prędkość przewodzenia w kurczliwym mięśniu sercowym zmniejsza się do około 0,5-1 m / s. Ponieważ wzbudzenie dociera do wszystkich sektorów obu komór jednocześnie, a droga, którą należy pokonać między wsierdziem a nasierdziem jest mniej więcej taka sama, całkowite wzbudzenie jest osiągane w około 0,06 s.
Prędkość przewodzenia w mięśniu sercowym przedsionków wynosi 0,3 m / s, a przedsionki ulegają całkowitej depolaryzacji w okresie od 0,07 do 0,09 s. W pęczkach międzywęzłowych prędkość wynosi 1 m / s, a wzbudzenie potrzebuje około 0,03 s, aby dotrzeć do węzła AV od momentu rozpoczęcia w węźle zatokowym..
W węźle AV prędkość waha się między 0,04 a 0,1 m / s. Przejście przez węzeł trwa 0,1 s. Prędkość w wiązce Hisa i jego gałęzi wynosi 1 m / s, a we włóknach Purkinjego dochodzi do 4 m / s. Czas przewodzenia dla ścieżki His-branches-Purkinje wynosi 0,03 s.
Prędkość przewodzenia w kurczliwych włóknach komór wynosi 0,5–1 m / s, a całkowite wzbudzenie, gdy się zaczyna, kończy się w ciągu 0,06 s. Dodanie odpowiednich czasów pokazuje, że pobudzenie komór osiąga 0,22 s po początkowej aktywacji węzła SA..
Konsekwencje kombinacji prędkości i czasów, w których przejście wzbudzenia jest zakończone przez różne komponenty układu, są dwa: 1. najpierw następuje wzbudzenie przedsionków niż komór i 2. są one aktywowane synchronicznie, wytwarzając skuteczny skurcz w celu usunięcia krwi.
Jeszcze bez komentarzy