Plik Zespół Brown Sequarda Jest to rzadka patologia neurologiczna charakteryzująca się obecnością urazu rdzenia kręgowego. Klinicznie zespół ten definiuje się jako osłabienie mięśni, zmienny paraliż lub utrata czucia w różnych obszarach ciała. Wszystkie te cechy wynikają z obecności niepełnego przekroju lub hemisekcji rdzenia kręgowego, zwłaszcza w okolicy szyjnej..
Przyczyny etiologiczne zespołu Brown Sequard i urazów rdzenia kręgowego są często zróżnicowane. Niektóre z najczęstszych są związane z tworzeniem się guzów, urazami, procesami niedokrwienia, patologiami zakaźnymi lub innymi chorobami demilinizującymi, takimi jak stwardnienie rozsiane..
Najczęściej zespół ten jest następstwem urazowego uszkodzenia rdzenia kręgowego. Biorąc pod uwagę charakterystyczne objawy kliniczne związane z funkcjami motorycznymi i sensorycznymi, konieczne jest wykonanie diagnostycznych badań obrazowych w celu potwierdzenia i określenia lokalizacji urazu rdzenia kręgowego..
Rokowanie medyczne osoby dotkniętej chorobą różni się w zależności od czasu opóźnienia diagnozy i wyboru terapeutycznego. Najczęściej stosuje się chirurgiczne podejście naprawcze.
Indeks artykułów
Zespół ten został po raz pierwszy opisany w 1849 roku przez badacza Edouarda Browna-Sequarda. Te pierwsze opisy odnosiły się do hemisekcji kręgosłupa wynikającej z urazu bronią tnącą.
Charakterystyka kliniczna pacjenta obejmowała utratę wrażliwości powierzchniowej, propriocepcji, utratę wrażliwości na ból i temperaturę poniżej urazu oraz porażenie połowicze po tej samej stronie..
Zespół Browna Sequarda to rodzaj patologii neurologicznej charakteryzującej się hemisekcją rdzenia kręgowego. Najczęściej występuje w wyniku urazu lub wzrostu guza na poziomie kręgosłupa. Zdarzenia te powodują zmiany czuciowe i proprioceptywne oraz różne nieprawidłowości związane z osłabieniem mięśni i paraliżem..
Ludzki układ nerwowy jest klasycznie podzielony na dwie podstawowe sekcje, centralny układ nerwowy i obwodowy układ nerwowy..
Centralny układ nerwowy składa się z różnych struktur nerwowych, w tym mózgu, móżdżku i rdzenia kręgowego. Z kolei obwodowy układ nerwowy składa się z zwojów oraz zestawu zakończeń nerwów czaszkowych i rdzeniowych..
Rdzeń kręgowy jest podstawową częścią naszego układu nerwowego. Wizualnie jest to struktura zawarta w kręgach i wyróżniająca się jako długi białawy sznur.
Podstawowa funkcja tej struktury polega na odbieraniu i przekazywaniu informacji czuciowych i motorycznych między różnymi obszarami ciała i ośrodkami mózgu, przez wszystkie wyłaniające się z niej zakończenia nerwowe..
W odniesieniu do różnych części kręgosłupa, w których się znajduje, i rodzaju nerwów rdzeniowych, które go opuszczają, możemy zidentyfikować różne sekcje: szyjny, piersiowy, lędźwiowy, krzyżowy i kości ogonowej. Gdy uraz wystąpi w którymkolwiek z tych działów, transmisja informacji z dotkniętego regionu i wszystkich poniższych sekcji zostanie utracona..
W przypadku zespołu Browna Sequarda jego objawy kliniczne wynikają z częściowego przekroju rdzenia kręgowego. W większości przypadków hemisekcja kręgosłupa definiowana jest jako utrata funkcji motorycznych i czuciowych w różnych obszarach ciała..
Zespół Brown Sequard jest rzadkim zaburzeniem neurologicznym w populacji ogólnej. Badania epidemiologiczne wskazują na 2% wszystkich urazów zlokalizowanych w rdzeniu kręgowym.
Roczna zapadalność na zespół Browna Sequarda nie przekracza 30 do 40 przypadków na milion ludzi na całym świecie. W Stanach Zjednoczonych nie ma krajowego rejestru liczby urazowych i nieurazowych urazów rdzenia kręgowego obserwowanych w ratownictwie medycznym, więc prawdziwa częstość występowania zespołu Browna Sequarda nie jest dokładnie znana.
Szacuje się, że rocznie identyfikowanych jest około 12 000 nowych przypadków urazów, więc zespół ten może stanowić od 2 do 4% ogółu. Uważa się, że może to dotyczyć około 273 000 w całych Stanach Zjednoczonych.
Analizy demograficzne wskazują, że występuje częściej u kobiet niż u mężczyzn. Ponadto jest zwykle kojarzony z grupą wiekową od 16 do 30 lat.
Jednak średni wiek osób z zespołem Browna Sequarda to zwykle 40 lat..
Oznaki i objawy wtórne do urazów rdzenia kręgowego lub hemilii będą się różnić w zależności od wysokości rdzenia kręgowego, a tym samym dotkniętych obszarów. Na ogólnym poziomie wszystkie z nich mają tendencję do generowania w mniejszym lub większym stopniu niektórych z następujących zmian:
Utrata lub osłabienie czucia (niedoczulica-znieczulenie) zwykle wpływa głównie na odczucia powierzchniowe, ból i temperaturę.
Klasyczna prezentacja tego schorzenia związana jest z przeciwstronną utratą (po przeciwnej stronie niż uraz rdzenia kręgowego) wrażliwości na ból (hipoalgezja) i gorączką w okolicach ciała niższych niż te unerwione przez dotknięty rdzeń kręgowy..
Podobnie utratę wrażliwości na bodźce wibracyjne można zidentyfikować na poziomie ipsilateralnym (ta sama strona urazu rdzenia kręgowego).
Propriocepcja odnosi się do zdolności naszego organizmu do stałego informowania o pozycji wszystkich jego członków. Ten zmysł pozwala nam regulować kierunek naszych działań, amplitudę ruchów czy emisję automatycznych reakcji..
W przypadku zespołu Browna Sequarda można zidentyfikować dysfunkcję układu proprioceptywnego.
Zespół Brown Sequard zwykle powoduje znaczną utratę funkcji motorycznych na poziomie ipsilateralnym..
W wielu przypadkach można zidentyfikować niedowład połowiczy (zmniejszona zdolność motoryczna) lub hemiplegię (porażenie całkowite) jednej z połówek ciała..
Paraliżowi mięśni towarzyszą zwykle inne rodzaje powikłań:
Zespół Brow Sequarda zwykle zaczyna się w większości przypadków z początkowymi objawami:
Następnie obraz kliniczny ewoluuje w kierunku rozwoju zaburzeń czucia i porażenia mięśni.
Urazy rdzenia kręgowego mogą być wynikiem wielu czynników patologicznych lub schorzeń. Często zespół Brown Sequard jest konsekwencją pewnego rodzaju urazu, który dotyka obszary zlokalizowane na obszarze kręgosłupa lub szyi..
Najczęstsza przyczyna jest zwykle związana z mechanizmami penetrującymi, takimi jak rany postrzałowe lub kłute, złamania, zwichnięcia lub upadki. Można również zidentyfikować przyczyny szpitalne, takie jak wypadki chirurgiczne lub urazy spowodowane usunięciem cewnika do drenażu płynu mózgowo-rdzeniowego..
Urazowe urazy mogą z kolei obejmować tępe stłuczenia lub mechaniczne uszkodzenia kompresyjne..
Wreszcie wśród nieurazowych czynników etiologicznych można znaleźć: pierwotne lub przerzutowe procesy nowotworowe, stwardnienie rozsiane, przepuklinę dysku, poprzeczne zapalenie rdzenia, radioterapię, krwiak nadtwardówkowy, zabiegi chiropraktyczne, krwotoki, niedokrwienie, kiłę, zakażenie opryszczką zwykłą, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, kostnienie, gruźlica, zażywanie narkotyków itp..
Podejrzenie diagnostyczne zespołu Browna Sequarda opiera się na wynikach klinicznych. Niezbędne jest zidentyfikowanie zaburzeń czucia i różnych zmian związanych z osłabieniem mięśni i paraliżem..
Niezbędne jest przeanalizowanie indywidualnego i rodzinnego wywiadu chorobowego oraz powodu przyjęcia do pogotowia ratunkowego. Następnie, aby potwierdzić obecność urazów rdzenia kręgowego, konieczne jest wykonanie różnych badań obrazowych.
Rezonans magnetyczny jest często klasyczną techniką oceny pacjentów z podejrzeniem zespołu Browna Sequarda. Technika ta pozwala na lokalizację urazu rdzenia kręgowego.
Oprócz tego jednym z centralnych punktów diagnozy jest identyfikacja przyczyny etiologicznej, czy to urazowego, naczyniowego, neurologicznego, zakaźnego itp..
Wczesna i dokładna diagnoza pozwala na kontrolę wtórnych powikłań medycznych i rozwój trwałych następstw czynnościowych.
Nie ma specjalnie zaprojektowanego leczenia ani podejścia terapeutycznego dla zespołu Brow Sequard. Interwencja i zaangażowani w nią pracownicy służby zdrowia różnią się znacznie w każdym przypadku.
Generalnie podejście terapeutyczne polega na unieruchomieniu pacjenta, aby zapobiec uszkodzeniu rdzenia kręgowego i chirurgicznej naprawie. Kontrola objawów zwykle wymaga podania różnych leków, takich jak leki przeciwbólowe i kortykosteroidy..
Podobnie w leczeniu paraliżu i osłabienia niezbędne jest natychmiastowe rozpoczęcie fizjoterapii, aby utrzymać napięcie i siłę mięśni. Konieczne może być użycie urządzeń ułatwiających poruszanie się, takich jak wózki inwalidzkie lub inne urządzenia ortopedyczne.
Często stosuje się także programy rehabilitacji zawodowej, których celem jest przywrócenie funkcjonalnej niezależności poszkodowanego..
Po wyleczeniu etiologicznej przyczyny tego zespołu rokowanie i powrót do zdrowia są zwykle dobre. Ponad połowa poszkodowanych odzyskuje zdolność motoryczną w ciągu pierwszego roku, a pierwsze postępy w ciągu jednego lub dwóch miesięcy po urazie.
Od 3 do 6 miesięcy później powrót do zdrowia postępuje powoli, do dwóch lat. Zwykły przebieg powrotu do zdrowia przebiega według następującego schematu:
Jeszcze bez komentarzy