Plik Zespół Smith-Lemli-Opitz to zaburzenie metaboliczne, które obejmuje kilka różnych objawów, takich jak znacznie powolny wzrost, charakterystyczne rysy twarzy, małogłowie, łagodne lub umiarkowane upośledzenie umysłowe, trudności w nauce i problemy z zachowaniem.
Towarzyszą jej również wady rozwojowe w płucach, sercu, nerkach, jelitach, a nawet na genitaliach. Ponadto mogą prezentować syndaktylia (zespolenie niektórych palców) lub polidaktylia (więcej niż 5 palców w stopie lub dłoni).
Wydaje się, że przyczyną tego zespołu jest brak enzymu, który jest ważny dla metabolizowania cholesterolu, który jest nabywany w wyniku dziedziczenia autosomalnego recesywnego..
Jednak te objawy wydają się bardzo różnić w zależności od ciężkości choroby, nawet w tej samej rodzinie. Zespół ten może pojawiać się w literaturze pod nazwami takimi jak niedobór reduktazy 7-dehydrocholesterolu, zespół RSH czy zespół SLO..
Indeks artykułów
W 1964 roku pediatrzy David Smith, Luc Lemli i Opitz John opisali 3 pacjentów płci męskiej z małogłowiem i hipogenitalizmem i zdefiniowali ten stan jako RSH na podstawie inicjałów oryginalnych nazwisk tych pacjentów. Następnie nazwę zespołu zmieniono na nazwiska odkrywców.
Około 30 lat później Tint i wsp. (1994) stwierdzili u 5 pacjentów z tym schorzeniem znacząco niskie stężenie cholesterolu we krwi, ale ponad 1000-krotny wzrost poziomu 7-dehydrocholesterolu. Zauważyli, że wzrost ten był spowodowany brakiem enzymu, który powinien przekształcić 7-dehydrocholesterol w cholesterol.
Później gen DHCR7 związany z tą chorobą został zidentyfikowany i sklonowany w 1998 roku..
Zespół Smith-Lemli-Opitz dotyka około 1 na 20 000 do 60 000 żywych noworodków na całym świecie. W rzeczywistości można go odziedziczyć u 1 na 1590 do 13500 osób, ale liczba ta nie jest używana, ponieważ wiele płodów z tym schorzeniem umiera przed urodzeniem (National Organization for Rare Disorders, 2016).
Jeśli chodzi o płeć, dotyka w równym stopniu mężczyzn i kobiety, chociaż łatwiej ją rozpoznać u mężczyzn, ponieważ wady narządów płciowych są bardziej widoczne niż u kobiet.
Ponadto wydaje się, że występuje częściej u osób pochodzenia europejskiego; zwłaszcza z krajów należących do Europy Środkowej, takich jak Czechy czy Słowacja. Jednak jest to bardzo rzadkie w populacji Afryki czy Azji..
Zespół Smith-Lemli-Opitz pojawia się z powodu mutacji w genie DHCR7 obecnym na chromosomie 11, który jest odpowiedzialny za wysyłanie zamówień na produkcję enzymu reduktazy 7-dehydrocholesterolu.
Jest to enzym, który moduluje produkcję cholesterolu i byłby nieobecny lub w bardzo niewielkim stopniu w tym zespole, co prowadzi do niewystarczającej produkcji cholesterolu, która uniemożliwiłaby normalny wzrost..
Ma to ogromny wpływ, ponieważ cholesterol jest ważny w organizmie. Zawiera lipid podobny do tłuszczu, który jest pozyskiwany głównie z żywności pochodzenia zwierzęcego, takiej jak żółtka jaj, produkty mleczne, mięso, drób i ryby..
Niezbędne jest, aby zarodek rozwijał się bez trudności, pełniąc ważne funkcje, takie jak udział w budowie błon komórkowych i mieliny (substancji pokrywającej komórki mózgowe). Służy również do produkcji hormonów i kwasów trawiennych.
Brak enzymu reduktazy 7-dehydrocholesterolu powoduje odkładanie się w organizmie potencjalnie toksycznych składników cholesterolu. Mamy więc z jednej strony niski poziom cholesterolu, a jednocześnie nagromadzenie substancji, które mogą być toksyczne dla organizmu; powodując zaburzenia wzrostu, upośledzenie umysłowe, wady fizyczne i problemy z narządami wewnętrznymi.
Nie wiadomo jednak z całą pewnością, w jaki sposób te problemy związane z cholesterolem powodują objawy zespołu Smith-Lemli-Opitz..
Obecnie w genie DHCR7 znaleziono ponad 130 mutacji związanych z zespołem, w rzeczywistości istnieje baza danych zawierająca wszystkie opisane przypadki zespołu Smith-Lemli-Opitz wraz z ich wariantami, ich fenotypami i genotypami.
Chociaż istnieje tak wiele możliwych mutacji, większość przypadków należy do 5 najczęstszych, a pozostałe są bardzo rzadkie.
Te mutacje w genie DHCR7 są dziedziczone autosomalnie recesywnie, co oznacza, że osoba, u której występuje zespół, musi odziedziczyć zmutowany gen od obojga rodziców. Jeśli otrzymasz ją tylko od jednego z rodziców, nie będziesz mieć choroby; ale może to być nośnik i przesłać go w przyszłości.
Istnieje 25% ryzyko, że oboje rodzice będący nosicielami będą mieć chore dziecko, podczas gdy ryzyko, że dziecko jest nosicielem, będzie również wynosić 50% w każdej ciąży..
Z drugiej strony w 25% przypadków może urodzić się bez tych mutacji genetycznych lub być nosicielem; wszystkie te dane są niezależne od płci dziecka.
Należy wziąć pod uwagę, że prawdopodobieństwo urodzenia dzieci z jakąkolwiek recesywną chorobą genetyczną jest większe, jeśli rodzice są bliskimi krewnymi (lub spokrewnionymi) niż rodzice, którzy nie mają tych powiązań.
Objawy tego zespołu różnią się w zależności od osoby dotkniętej chorobą, w zależności od ilości cholesterolu, którą mogą wytwarzać. Cechy kliniczne obejmują kilka aspektów i mogą być bardzo zróżnicowane. Zwykle znajdują się na twarzy, kończynach i genitaliach; chociaż mogą dotyczyć innych układów ciała.
Wiele osób dotkniętych chorobą ma typowe cechy autyzmu, wpływające na interakcje społeczne. Jeśli stan jest łagodny, mogą być widoczne tylko pewne problemy z nauką i zachowaniem; ale w najpoważniejszych przypadkach osoba może być bardzo upośledzona umysłowo i mieć wady fizyczne, które mogą prowadzić do śmierci.
Istnieją objawy, które mogą występować już od urodzenia jednostki, chociaż uwzględnimy te, które występują na wszystkich etapach życia:
- Brak rozwoju fizycznego obserwowany po urodzeniu.
- Upośledzenie umysłowe (100%).
- Małogłowie (90%).
- Syndactyly lub połączenie 2 lub 3 palców (<95%).
- Opadanie powiek, czyli opadanie jednej z powiek górnych (70%).
- Przewód moczowy umiejscowiony w innym miejscu niż normalnie u mężczyzn, na przykład w dolnej części żołędzi, tułowia lub zrostu moszny i penisa. Występuje w 70% przypadków.
- Rozszczep podniebienia, który objawia się rodzajem wydłużonej dziury w podniebieniu (50%).
- Bardzo zmniejszona szczęka lub mikrognatia.
- Bardzo mały język (mikroglossia).
- Nisko osadzone uszy.
- Mały nos.
- Niepełne zejście jednego lub obu jąder.
- Hipotonia lub niskie napięcie mięśniowe.
- Zaburzenia odżywiania.
- Zaburzenia zachowania: zachowania aspołeczne, autodestrukcyjne i brutalne. Pojawiają się także zachowania autostymulujące typowe dla autyzmu, takie jak powtarzające się ruchy kołyszące.
- Autyzm.
- Wczesna zaćma.
- Polidaktylia lub jeszcze jeden palec za małym palcem.
- Opóźnienie wzrostu w fazie płodowej.
- Niejednoznaczne narządy płciowe.
- Wady serca.
- Wielotorbielowatość nerek.
- Brak jednej lub obu nerek po urodzeniu.
- Choroba wątroby.
- Przerost nadnerczy
- Nieprawidłowości w płucach.
- Nadmierne pocenie się.
- Nieprawidłowości mózgu w strukturach linii środkowej, takie jak niepełny rozwój ciała modzelowatego, przegrody i robaka móżdżku.
- Akocyjanoza: zwężenie naczyń krwionośnych skóry, które powoduje niebieskawe zabarwienie dłoni i stóp.
- Stopy Equinovar.
- Zwężenie odźwiernika (15%)
- Choroba Hirschprunga, powodująca słabą ruchliwość jelit (15%)
- Światłoczułość.
- Zachmurzenie lub śpiączka.
- Gromadzenie się płynu w ciele płodu.
-Zmiany w rozwoju neurologicznym.
- Problemy neuropsychiatryczne, które pojawiają się częściej w wieku dorosłym.
- Duszność z powodu problemów z płucami.
- Utrata słuchu.
- Zaburzenia widzenia, którym może towarzyszyć zez.
- Wymioty.
- Zaparcie.
- Drgawki.
Syndrom ten pojawia się od poczęcia, mimo że w chwili urodzenia dziecka objawy są mało wyraźne i są bardziej subtelne niż w późnym dzieciństwie czy w wieku dorosłym; zwłaszcza jeśli są łagodniejszymi postaciami choroby. Z tego powodu jest on wielokrotnie wykrywany późno.
W każdym razie najczęstsze jest to, że ten stan jest już podejrzewany wkrótce po urodzeniu z powodu wad rozwojowych, które zwykle przedstawia..
Według National Organization for Rare Disorders diagnoza opiera się na badaniach fizycznych i badaniu krwi, które wykrywa poziom cholesterolu. Bardzo ważne jest, aby dziecko zostało ocenione pod kątem wszystkich możliwych aspektów związanych z chorobą, takich jak oczy, uszy, serce, mięśnie szkieletowe, narządy płciowe i zaburzenia żołądkowo-jelitowe.
Jeśli chodzi o badania krwi, osoba z zespołem Smitha-Lemli-Opitza będzie miała wysokie stężenie 7-dehydrocholesterolu (7-DHC) we krwi (prekursor, który musi zostać przekształcony przez enzym reduktazę 7-dehydrocholesterolową, aby uzyskać cholesterol) oraz bardzo niski poziom cholesterolu.
Można go również wykryć przed urodzeniem za pomocą ultradźwięków lub techniki ultradźwiękowej, urządzenia wykorzystującego fale dźwiękowe do badania wnętrza macicy kobiety w ciąży. Dzięki tej technice można zaobserwować fizyczne deformacje typowe dla tego zespołu..
Kolejnym testem jest amniopunkcja, która polega na pobraniu niewielkiej próbki płynu owodniowego (w miejscu rozwoju płodu) w celu wykrycia wad genetycznych. Te same informacje można uzyskać, pobierając próbki kosmówki kosmówki (CVS), pobierając próbkę tkanki z łożyska..
Z drugiej strony molekularne testy genetyczne mogą być wykorzystywane do diagnostyki prenatalnej w celu obserwacji, czy w genie DHCR7 występują mutacje i czy choroba będzie się prezentować, czy będzie tylko nosicielem..
Niestety większość najpoważniejszych przypadków zespołu Smitha-Lemli-Opitza umiera wkrótce po urodzeniu. Jeśli występuje poważna niepełnosprawność intelektualna, osobom takim trudno jest rozwijać niezależne życie.
Jednak przy odpowiedniej opiece medycznej i dobrej diecie pacjenci ci mogą prowadzić normalne życie..
Obecnie nie ma specyficznego leczenia zespołu Smitha-Lemli-Opitza. Dzieje się tak, ponieważ obecnie biochemiczne pochodzenie choroby nie jest znane z całkowitą pewnością, ponieważ cholesterol pełni kilka złożonych funkcji w metabolizmie..
Leczenie zespołu Smitha-Lemli-Opitza opiera się na konkretnych problemach występujących u chorego dziecka i najlepiej jest interweniować wcześnie.
Bardzo pomocne może być przyjmowanie suplementów cholesterolu lub zwiększanie jego spożycia poprzez dietę, aby poprawić poziom rozwoju i zmniejszyć nadwrażliwość na światło. Czasami w połączeniu z kwasami żółciowymi.
W przypadku nietolerancji słońca wskazane jest, aby ci pacjenci używali kremów przeciwsłonecznych, okularów przeciwsłonecznych i odpowiedniej odzieży podczas wychodzenia na zewnątrz..
Wykazano, że podawanie leków, takich jak symwastatyna, może zmniejszyć nasilenie choroby. Chociaż, ponieważ fenotyp kliniczny występuje podczas braku cholesterolu w embriogenezie, należy go podawać w tym czasie..
Z drugiej strony, aby zapobiec jego wzrostowi, można również zastosować lek będący antagonistą toksycznego prekursora cholesterolu w nadmiarze (7-dehydrocholesterol). Pomocne mogą być suplementy witaminy E..
Inne rodzaje określonych leków mogą być pomocne w przypadku objawów, takich jak wymioty, refluks żołądkowo-przełykowy lub zaparcia..
Operacja lub aparat ortodontyczny mogą być konieczne, jeśli występują deformacje fizyczne lub problemy z mięśniami związane z tym zespołem, takie jak rozszczep podniebienia, wady serca, hipotonia mięśni lub zmiany narządów płciowych.
Podsumowując, konieczne jest kontynuowanie badań nad tym zespołem, aby opracować bardziej skuteczne i specyficzne metody leczenia..
Jeszcze bez komentarzy