Plik zespół Tourette'a Jest to zaburzenie neurologiczne i psychiatryczne charakteryzujące się występowaniem niekontrolowanych tików. Te tiki lub automatyczne zachowania są zwykle zarówno fizyczne, jak i głosowe. Często można je stłumić na pewien czas, ale osoba dotknięta chorobą kończy się ich wykonywaniem wbrew własnej woli.
Niektóre z najczęstszych tików wywoływanych przez zespół Tourette'a to nadmierne mruganie, wykonywanie pewnych ruchów twarzy, odchrząkiwanie lub głośne wypowiadanie powtarzających się słów lub zwrotów. Zachowania te zwykle poprzedzone są uczuciem napięcia w dotkniętych chorobą mięśniach..
Ten zespół neurologiczny nie jest sam w sobie niebezpieczny i nie wpływa na inteligencję pacjentów ani długość ich życia. Jednak może powodować znaczny dyskomfort u osób, które na nią cierpią. Mimo to większość przypadków jest łagodna, a objawy ustępują lub zmniejszają się z czasem, szczególnie w życiu dorosłym..
Około 1% populacji w wieku szkolnym (dzieci i młodzież) może mieć zespół Tourette'a. Pomimo tego, że w kulturze popularnej kojarzone są z koprolaliami (syndromem uniemożliwiającym osobie unikanie głośnego wypowiadania nieprzyzwoitych słów), te dwa zaburzenia neurologiczne niekoniecznie są ze sobą powiązane.
Indeks artykułów
Głównym objawem doświadczanym przez osoby z zespołem Tourette'a jest pojawienie się pewnych tików lub zachowań, których nie da się kontrolować. Zwykle pojawiają się one w dzieciństwie, między 5 a 9 rokiem życia i osiągają największą intensywność między tym wiekiem a końcem okresu dojrzewania..
Tiki często stają się coraz rzadsze z czasem, gdy dana osoba wkracza w dorosłość. Jednak najczęstsze jest to, że nigdy całkowicie nie znikają. Mimo to dla większości osób z Tourettes bardzo trudno jest stwierdzić, że mają jakiś rodzaj zaburzeń neurologicznych..
Tiki zwykle nie są groźne dla zdrowia człowieka, chociaż powtarzające się poruszanie niektórymi częściami ciała może powodować napięcie mięśni lub pewien ból. Ponadto intensywność tego objawu zmienia się w zależności od dnia i elementów zewnętrznych, takich jak poziom stresu lub zmęczenie osoby.
Zwykle tiki doświadczane przez osoby z Tourettesem dzielą się na dwa typy: fizyczne i wokalne..
Tiki fizyczne to powtarzające się ruchy wykonywane mimowolnie przez osoby z tym zaburzeniem. Niektóre z najczęstszych to przesadne mruganie, potrząsanie głową, grymasy lub wzruszanie ramionami..
Czasami mogą również pojawić się inne, bardziej przesadne tiki fizyczne, takie jak skakanie, dotykanie niektórych obiektów lub innych osób lub poruszanie całym ciałem w powtarzalny sposób.
Tiki wokalne obejmują niekontrolowane wytwarzanie pewnych dźwięków przez osobę z Tourette'em. Niektóre z najczęstszych to gwizdanie, odchrząkiwanie, kaszel, klikanie językiem, wypowiadanie przypadkowych słów, a nawet głośne przeklinanie..
Ten ostatni tik jest najczęściej kojarzony z zespołem Tourette'a. Jest to jednak stosunkowo rzadki wariant, dotykający tylko 1 na 10 pacjentów z tym zaburzeniem neurologicznym..
Ogólnie rzecz biorąc, osoby z zespołem Tourette'a mogą przewidzieć, kiedy wykonają którekolwiek z powtarzających się zachowań, ponieważ odczuwają pewne napięcie w dotkniętych obszarach na krótko przed ich wykonaniem..
Na przykład, jeśli tik pacjenta ma związek z odchrząknięciem, poczuje dziwne uczucie w tym obszarze, zanim pojawi się powtarzające się zachowanie. Zwykle te przeczucia są nieprzyjemne i znikają dopiero po pojawieniu się tiku..
W przeciwieństwie do tego, co dzieje się w innych zaburzeniach o podobnych cechach, osoby z zespołem Tourette'a są zwykle w stanie przez pewien czas kontrolować pojawianie się swoich tików. Umiejętność ta może być praktykowana przez pacjentów i generalnie ich zdolności w tym zakresie rosną z biegiem lat..
Jednak kontrolowanie tików wytwarzanych przez Tourette jest zwykle czymś, co zużywa dużo energii. Z tego powodu, gdy dana osoba tłumi objawy przez pewien czas, może skończyć się „eksplozją tików” w chwili, gdy się rozluźni..
Na przykład, jeśli pacjent z tym zespołem znajduje się w kontekście społecznym i unika tiku grymasu w tym czasie, kiedy wróci do domu i znajdzie się sam, będzie wykonywał to zachowanie w znacznie przesadzony i częstszy sposób niż zwykle..
Dokładna przyczyna zespołu Tourette'a nie jest znana, chociaż wiadomo, że zwykle w grę wchodzą zarówno czynniki genetyczne, jak i środowiskowe. Zdecydowana większość pacjentów z tym zaburzeniem odziedziczyła je, chociaż nie zidentyfikowano jeszcze genu odpowiedzialnego za jego pojawienie się..
Uważa się, że na poziomie mózgu tiki są spowodowane łagodnymi zaburzeniami w niektórych obszarach, takich jak wzgórze, zwoje podstawy i płat czołowy. Niektóre nieprawidłowe zachowania dopaminy, serotoniny lub GABA mogą być również związane z pojawieniem się tej choroby.
Chociaż nie ma prawie żadnych czysto środowiskowych przypadków Tourette'a, niektóre czynniki tego typu mogą wpływać na nasilenie objawów..
Wreszcie, w niektórych przypadkach pojawienie się tego zespołu może być związane z obecnością innych, takich jak zaburzenia obsesyjno-kompulsywne lub zaburzenia koncentracji uwagi..
Badania genetyczne osób z zespołem Tourette'a (np. Badania bliźniaków) wykazały, że zdecydowana większość przypadków tego zaburzenia jest dziedziczna.
Dziś wiemy, że jeśli rodzic ma tę chorobę neurologiczną, ma około 50% szans, że przekaże ją swoim dzieciom..
Istnieje jednak wiele czynników, które mają wpływ na ten proces dziedziczenia. W niektórych przypadkach u dzieci rodziców z Tourette rozwinie się podobna wersja zespołu; w innych wręcz przeciwnie, będą prezentować tylko niektóre łagodne tiki, które nie stają się częścią zaburzenia, aw innych w ogóle.
Obecnie nie znaleziono genów odpowiedzialnych za pojawienie się tego zespołu. Podobnie jak w przypadku wielu innych zaburzeń, uważa się, że Tourette może powodować połączenie kilku różnych.
Oprócz przyczyn genetycznych w rozwoju zespołu Tourette'a mogą być zaangażowane inne czynniki związane z ciążą, porodem lub dzieciństwem osób dotkniętych chorobą. Jednak w większości przypadków czynniki środowiskowe nie mogą być jedyną przyczyną tego zaburzenia..
Niektóre z najczęstszych przyczyn niegenetycznych związanych z tą chorobą neurologiczną to stres matczyny podczas ciąży, pewne procesy autoimmunologiczne w dzieciństwie lub obecność masy ciała poniżej normalnej po urodzeniu..
W przypadkach, gdy osoby z zespołem Tourette'a wykazują szczególnie poważne objawy lub wymagają leczenia w celu prowadzenia normalnego życia, problem ten często pojawia się wraz z innymi, poważniejszymi zaburzeniami psychicznymi..
To, które pojawia się najczęściej w przypadku Tourette, to zaburzenie obsesyjno-kompulsywne. W takich przypadkach tiki są zwykle zachowaniami mającymi na celu złagodzenie obsesji danej osoby. Jednak nie występuje to we wszystkich przypadkach, w których oba zaburzenia występują razem..
Innym problemem psychologicznym, który często występuje wraz z Tourette, jest zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD). Uważa się, że oba zespoły mogą być powiązane na poziomie genetycznym, chociaż dokładne procesy, które mogą powodować oba, nie są znane..
Zespół Tourette'a często nie powoduje poważniejszych problemów niż zwykły dyskomfort związany z korzystaniem z łagodnych, powtarzalnych zachowań..
W większości przypadków tiki nie zakłócają w żaden sposób normalnej rutyny danej osoby. Jednak w niektórych przypadkach mogą pojawić się bardziej poważne komplikacje.
Na przykład tiki mogą sprawić, że niektórzy ludzie będą zachowywać się niewłaściwie w określonych kontekstach społecznych. Najbardziej znanym tego przykładem jest głośne przeklinanie lub obelgi, chociaż przypadki, w których to się dzieje, są bardzo rzadkie.
Niektórzy pacjenci z zespołem Tourette'a mogą mieć problemy w zakresie relacji z innymi. Jest to szczególnie prawdopodobne, jeśli tiki wytwarzane przez zaburzenie są szczególnie widoczne. Powikłania mogą być dwojakiego rodzaju.
Z jednej strony sam pacjent może próbować izolować się od innych ze względu na problem braku poczucia własnej wartości lub przekonania, że inni go odrzucą. Z drugiej strony, ludzie wokół niego mogą go odłożyć na bok ze względu na swoje zachowania związane z chorobą, które dla reszty mogą wydawać się dziwne..
Problemy te są szczególnie poważne w okresie dzieciństwa i dorastania, ponieważ ludzie w tym wieku zwykle nie mają niezbędnych środków, aby stawić czoła izolacji społecznej lub odmienności od innych.
W najpoważniejszych przypadkach zespołu Tourette'a osoby dotknięte chorobą mogą również rozwinąć pewne problemy na poziomie emocjonalnym. Najczęstszym jest wspomniany już wcześniej brak poczucia własnej wartości, ale nie jedyny.
Mieszanka pewnych czynników, takich jak izolacja społeczna, brak kontroli nad własnym zachowaniem i stres, który zwykle wywołuje u ludzi, może doprowadzić do rozwoju poważniejszych zaburzeń nastroju. Niektóre z najczęstszych to depresja i lęk.
W większości przypadków objawy zespołu Tourette'a ostatecznie ustępują samoistnie do tego stopnia, że zwykle nie stanowią problemu. Jednak dla niektórych pacjentów bardzo przydatne może być przejście na jakiś rodzaj terapii, aby złagodzić najpoważniejsze trudności związane z tym zaburzeniem..
Z drugiej strony, w pewnych określonych porach stosowanie leków psychotropowych może być przydatne, aby pomóc osobie kontrolować tiki. Jednak zwykle nawet połączenie terapii i leków nie może całkowicie zakończyć zespołu; ale większość pacjentów jest w stanie prowadzić normalne życie po interwencji.
Gdy konieczne jest leczenie zespołu Tourette'a, najczęściej stosuje się określone techniki oparte na terapii poznawczo-behawioralnej. Mają one na celu zmniejszenie intensywności tików cierpiących na osobę, jednocześnie ucząc ją radzenia sobie z emocjonalnymi i społecznymi konsekwencjami spowodowanymi przez zaburzenie.
Pierwszą techniką zwykle stosowaną w celu złagodzenia objawów zespołu Tourette'a jest wyszkolenie osoby w zakresie zmiany tików na inne, bardziej odpowiednie społecznie lub trudniejsze do zauważenia. Często jest to dość proste do osiągnięcia i często prowadzi do znacznej poprawy jakości życia pacjentów..
Innym możliwym podejściem jest wyszkolenie osoby, aby jak najdłużej tłumiła potrzebę zachowań problemowych, aby mogła kontrolować je w sytuacjach społecznych..
Jednak, jak omówiono powyżej, może to być dla pacjenta wyczerpujące i często prowadzi do późniejszych wybuchów behawioralnych..
Wreszcie, terapia psychologiczna może być również wykorzystana, aby pomóc osobie w trenowaniu umiejętności społecznych lub radzeniu sobie z negatywnymi uczuciami związanymi z zaburzeniem..
W niektórych szczególnie skomplikowanych przypadkach zespołu Tourette'a niektórzy specjaliści zalecają stosowanie leków psychotropowych w celu złagodzenia najbardziej uciążliwych objawów. Jednak nie ma jednego leku, który byłby skuteczny dla wszystkich pacjentów z tym zaburzeniem..
Z drugiej strony, stosowanie leków w leczeniu chorób psychicznych często powoduje nieoczekiwane komplikacje. Z tego powodu podejście to jest zwykle stosowane tylko w ostateczności, po wyczerpaniu wszystkich innych możliwości..
Jeszcze bez komentarzy