Plik Zespół Ulissesa, Znany również jako syndrom migranta z przewlekłym i wielorakim stresem, jest to zespół objawów, które dotykają migrantów i ludzi, którzy są zmuszeni mieszkać w obcym kraju, przebywając z dala od bliskich i bliskich przez okresy bardzo długo.
Syndrom ten swoją nazwę zawdzięcza mitologicznemu bohaterowi Ulissesowi, bohaterowi Odysei Homera, który zmaga się z przeciwnościami losu z dala od swojej rodziny. Życie emigrantów jest często zagrożone różnymi problemami zdrowotnymi wynikającymi z wydarzeń i warunków w miejscu ich pochodzenia, a także procesów migracyjnych i adaptacyjnych..
W obliczu skrajnego poziomu stresu w kraju, do którego się przeprowadzają, ludzie ci mają chroniczne i wielorakie objawy, które zostały udokumentowane jako „zespół Ulissesa”. Objawy te są odpowiedzią na wysiłki, jakie podejmują, aby dostosować się do stresorów nowego kontekstu.
Psychiatra Joseba Achotegui z Uniwersytetu w Barcelonie opisuje ten syndrom po dwóch dekadach pracy z imigrantami: „Zespół Ulisesa obejmuje uczucie samotności, ponieważ rodzina i przyjaciele pozostają w tyle; poczucie osobistej porażki i walka o przetrwanie, która przewyższa wszystkie inne priorytety. Zespół charakteryzuje się objawami fizycznymi, takimi jak bóle głowy i psychicznymi, takimi jak depresja ”.
Achotegui koncentruje się na zwykle niedocenianych i niezrozumianych wyzwaniach psychospołecznych, przed którymi stoją te osoby, w tym na różnych formach stresu, których doświadczają po wyjeździe z kraju pochodzenia i adaptacji do nowego i innego środowiska..
Na początku nowego życia mogą również pojawić się lęki, które blokują i utrudniają adaptację w kraju docelowym: lęk przed nieznanym (utrata bezpieczeństwa, gdy nie wiemy dobrze, z czym mamy do czynienia), strach przed nieosiągnięciem naszego pragnienia, takie jak znalezienie pracy lub poznania nowych ludzi, strach przed zmianą naszego sposobu bycia (dla niektórych zmiana kontekstu oznacza również zmianę tożsamości) lub strach przed odrzuceniem lub niemożnością integracji z nową kulturą.
Indeks artykułów
Zespół Ulissesa występuje, gdy występuje ekstremalny poziom stresorów. Złożony kontekst migracji może obejmować czynniki, które powodują wysoki poziom stresu, takie jak:
Rozumiemy przez podkreślenie „znacznej nierównowagi między wymaganiami środowiskowymi a zdolnością reagowania podmiotu”.
Czynniki te nasilają objawy, takie jak migreny, bezsenność, nawracające zmartwienia, nerwowość, drażliwość, dezorientacja, strach oraz ból żołądka i fizyczny. Należy zauważyć, że różnorodność i chroniczność tych czynników zwiększa brak zdrowej sieci wsparcia społecznego i niewłaściwa interwencja systemu medycznego kraju przyjmującego..
W procesie adaptacji do kultury nowego kraju wiele objawów zostaje błędnie zdiagnozowanych i niepotrzebnie traktowanych tak, jakby były zaburzeniami psychicznymi..
Podejścia biomedyczne postrzegają te objawy nie jako reaktywną reakcję na trudności występujące w nowym kraju, ale jako oznaki depresji i innych zaburzeń psychicznych, prowadzące do serii terapii, które zamiast je złagodzić, mogą zaostrzyć stresory, które już istnieją dla emigrant.
„Migranci są nadmiernie diagnozowani. Są klasyfikowani jako pacjenci z zaburzeniami psychicznymi, podczas gdy w rzeczywistości są bardzo zestresowani, co jest inne ”- mówi Achotegui w wywiadzie. „Zespół Ulissesa niekoniecznie generuje zaburzenia psychiczne, ale zwiększa ryzyko ich wystąpienia. Osoby wrażliwe są narażone na alkoholizm, depresję i hazard ”.
Inne objawy zespołu Ulissesa to smutek, nadmierny płacz, niepokój, zmęczenie, utrata pamięci, a nawet myśli samobójcze. Znaczna liczba osób, które na nią cierpią, próbuje walczyć ze swoimi problemami za pomocą alkoholu, co może mieć jeszcze bardziej destrukcyjne konsekwencje w ich życiu..
Stresory definiujące syndrom, którym się zajmujemy, są następujące:
Motywacją do samotności jest przede wszystkim żałoba po rodzinie, którą opuszcza migrant, i rozłąka z bliskimi, zwłaszcza gdy zostają w tyle małe dzieci, starsi lub chorzy rodzice, których nie mogą zabrać ze sobą..
Z drugiej strony emigrant nie może wrócić do swojego kraju z porażką polegającą na tym, że nie był w stanie wyprzedzić migracji. Samotność wymuszona to wielkie cierpienie, którego doświadcza się zwłaszcza w nocy, kiedy pojawiają się wspomnienia, potrzeby emocjonalne i lęki.
Ponadto migranci pochodzą z kultur, w których relacje rodzinne są znacznie bliższe, co szczególnie utrudnia ten proces..
Poczucie beznadziejności i porażki pojawia się, gdy migrant nie osiąga nawet minimalnych możliwości ruszenia do przodu z powodu trudności z „papierami”, rynkiem pracy lub robieniem tego w warunkach wyzysku.
Dla tych ludzi jest to niezwykle bolesne, gdy widzą, że wszystkie ich wysiłki poszły na marne. Ta porażka zwiększa również poczucie samotności..
W tej sekcji są dwa duże obszary. Przede wszystkim jedzenie; osoby te często mają problemy ze znalezieniem pożywienia i są niedożywione. Ponadto należy wziąć pod uwagę, że emigranci to generalnie grupa słabo się odżywiająca, ponieważ wszystkie zarobione pieniądze wysyłają rodzinie..
Rezultatem jest tendencja do spożywania żywności złej jakości. Po drugie, mieszkanie to kolejny duży problem. Z powodu uprzedzeń tubylców imigranci mają wiele problemów ze znalezieniem domu, w którym mogliby mieszkać, a wielu z nich uzależnia się od innych ludzi, co wiąże się z wysokim ryzykiem wykorzystywania. Przeludnienie jest czynnikiem, który z kolei zwiększa poziom stresu.
Po czwarte, musimy wziąć pod uwagę strach przed zagrożeniami fizycznymi związanymi z podróżą migracyjną (łodzie, ciężarówki), przymusem mafii, sieci prostytucji itp..
Ponadto istnieje również obawa przed aresztowaniem i wydaleniem oraz przed znęcaniem się. Wiadomo, że strach fizyczny, przed utratą integralności cielesnej, ma znacznie bardziej destabilizujące skutki niż strach psychiczny, który pogarsza sytuację.
Złożone początki zespołu Ulissesa dotyczą trzech głównych dziedzin nauk o zdrowiu psychicznym: międzykulturowych, biologicznych i społeczno-behawioralnych..
W obszarze międzykulturowym zespół Ulissesa jest przyczyną niepowodzenia w akulturacji. Proces asymilacji nowej kultury nie jest zakończony.
W sferze biologicznej syndrom ten stanowi chroniczny stan stresu, który dotyka wszystkich członków rodziny migranta lub ich grupę społeczną i ma implikacje międzypokoleniowe.
Jeśli chodzi o obszar społeczno-behawioralny, zespół ten stanowi poważną traumę przywiązania, która ma niewielkie szanse na wyleczenie. Osoby te mogą odczuwać depersonalizację, charakteryzującą się okresami, w których dana osoba czuje się odłączona od własnego ciała i myśli..
Czasami to zaburzenie jest opisywane jako uczucie, jakbyś obserwował siebie z zewnątrz lub jako sen. Ci ludzie mogą również czuć, że tracą poczucie tożsamości..
Najlepszym sposobem na rozpoczęcie nowego etapu jest definitywne zamknięcie poprzedniego: pożegnanie się ze znajomymi, rodziną i przyjaciółmi. Ważne jest, aby znać konsekwencje przeprowadzki do innego kraju, przeżyć smutek i zaakceptować uczucia, które wywołuje nowa sytuacja..
Jeśli chodzi o utratę tożsamości, którą zwykle odczuwają osoby cierpiące na zespół Ulissesa, można to zmienić jako nową możliwość, a nie stratę. Często w miejscu pochodzenia występują role rodzinne i przyjaźni, z którymi osoba może czuć się związana.
To moment, aby się uwolnić i zacząć być tym, kim chcesz. W zasadzie nadal jesteś tą samą osobą, ale możesz zrobić skok jakościowy i zbliżyć się do tego, kim naprawdę chcesz być.
Jeśli chodzi o poczucie porażki z powodu konieczności wyjazdu, podjęcie decyzji o emigracji jest sprawdzianem odwagi i chęci doskonalenia się. W obliczu możliwości „utknięcia” osoba decyduje się na krok otwierający nowe możliwości.
Rozmowa z innymi osobami, które musiały się przeprowadzić, może pomóc Ci lepiej sobie radzić, a także dać lepsze wyobrażenie o tym, co znajdziesz.
Jeśli dana osoba osiedli się w nowym kraju i zacznie odczuwać objawy zespołu Ulissesa, pomocne mogą być następujące zalecenia:
Konieczne jest, aby pracownik służby zdrowia był odpowiedzialny za przeprowadzenie odpowiednich badań w celu wykluczenia innych powiązanych chorób. Objawy zespołu Ulissesa są tak różnorodne i wspólne z innymi zaburzeniami i chorobami, że łatwo je pomylić..
Aby odpowiednio radzić sobie ze smutkiem związanym z utratą z oczu rodziny i innych bliskich, zaleca się terapię. W ten sposób można by rozwinąć poczucie przynależności, na które wpłynęło to w tych przypadkach, a poczucie tożsamości nie zostałoby w ten sposób naruszone..
W ten sposób unika się poczucia samotności. Ważne jest, aby mieć wsparcie osób, którym ufamy. Obecnie komunikację na odległość z rodziną i przyjaciółmi ułatwia wykorzystanie nowych technologii za pośrednictwem Internetu..
Wiele technik oddychania i relaksacji pomaga obniżyć poziom kortyzolu w naszym ciele, pomagając naszemu ciału i umysłowi nie reagować napięciem na sytuację. Zaleca się codzienne wykonywanie tych ćwiczeń. Niektóre przykłady tych technik to uważność i medytacja..
Chociaż osoby z tym zaburzeniem cierpią z powodu nadmiernego zmęczenia, ważne jest, aby organizm mógł uwolnić się od napięcia fizycznego i psychicznego. Spędzanie czasu na spacerach lub robienie prostych ćwiczeń w domu wystarczy, aby zmniejszyć stres i poczuć się bardziej zrelaksowanym..
Oprócz czterech posiłków ważne jest, aby co dwie lub trzy godziny jeść coś lekkiego, na przykład owoce. Proces adaptacji do nowej kultury i nowego kraju wiąże się z bardzo dużymi wydatkami energetycznymi, które należy odzyskać.
Kluczem do przezwyciężenia tego syndromu jest optymizm i siła woli.
Jeszcze bez komentarzy