Plik socjologia edukacji Jest to dyscyplina, która bada proces nauczania za pomocą narzędzi zaczerpniętych z socjologii. Jako taka skupia się na próbie zrozumienia bardziej społecznego wymiaru systemu edukacji; ale wykorzystuje strategie i podejścia zaczerpnięte z takich dyscyplin, jak psychologia, antropologia i pedagogika.
Dwa główne cele socjologii edukacji to zrozumienie, w jaki sposób środowisko społeczne wpływa na nauczanie oraz rolę, jaką edukacja odgrywa w danej kulturze. Oba aspekty uzupełniają się i dostarczają informacji zwrotnych, dlatego konieczne jest zbadanie obu jednocześnie.
Socjologia edukacji jest dyscypliną głównie teoretyczną. W zasadzie autorzy nie są zainteresowani znajdowaniem praktycznych zastosowań swoich odkryć; Wystarczy, że zrozumieją społeczny wymiar procesu edukacyjnego. Jednak niektóre z ich odkryć posłużyły do ulepszenia systemu edukacji w różnych krajach.
Mimo niewiele ponad wieku życia ta dyscyplina ogromnie się rozwinęła. Obecnie zajmuje się już nie tylko edukacją formalną i regulowaną, ale także innymi równoległymi procesami, które przyczyniają się do rozwoju obywateli. W tym artykule opowiemy Ci o niej wszystko.
Indeks artykułów
Socjologia edukacji jako taka pojawiła się w pierwszej dekadzie XX wieku, wraz z pracami Emile'a Durkheima. Jednak jeszcze przed pojawieniem się tego autora inni myśliciele zajmowali się wzajemnym wpływem między społeczeństwem a systemem edukacyjnym. Wśród nich najważniejszy był Karol Marks.
Marks (1818 - 1883) przeszedł do historii jako ojciec teorii, która później dała początek komunizmowi. Jednak większość jego pracy skupiała się na badaniu nierównego podziału zasobów w społeczeństwach kapitalistycznych..
Według tego autora historia jest nieustanną walką burżuazji (tych, którzy kontrolują środki produkcji) z proletariatem. Druga grupa musiałaby pracować dla pierwszej, aby przeżyć, co spowodowałoby wszelkiego rodzaju nierówności i niesprawiedliwości między nimi. Dla Marksa każdy rodzaj nierówności jest szkodliwy.
Karol Marks uważał, że edukacja jest narzędziem, którego burżuazja używa do utrzymania swojej dominacji nad proletariatem. System edukacyjny miałby służyć kształtowaniu umysłów niższych klas społecznych, aby nie zbuntowały się i nie próbowały zmienić systemu, który uważał za niesprawiedliwy..
Dlatego autor ten uważał, że edukacja nie jest czymś neutralnym, ale ma wielki wpływ na społeczeństwo i jest przez nie kształtowana. Marks nie skupiając się zbytnio na tej podwójnej relacji, położył podwaliny ideologiczne, które później skłoniły innych autorów do rozwinięcia socjologii edukacji..
W 1902 roku Emile Durkheim wygłosił przemówienie na Sorbonie, który uważany jest za początek socjologii edukacji..
W ostatnich latach życia autor ten napisał także kilka artykułów na ten temat; i działa jak Edukacja i socjologia lub Edukacja: jej natura, jej funkcja zostały opublikowane po jego śmierci.
Durkheim wykorzystał zarówno idee teoretyczne, jak i obiektywne i naukowe metody, aby rozwinąć podstawy socjologii edukacji. Autor ten postrzegał nauczanie jako próbę wywarcia wpływu przez dorosłe pokolenia na tych, którzy wciąż nie mają doświadczenia w radzeniu sobie ze światem społecznym..
Dlatego edukacja, daleka od bycia prostym, neutralnym przekazem wiedzy, jest środkiem utrwalania samego istnienia społeczeństwa.
Dlatego istnieje współzależny związek między nimi, który należy zbadać. Pomysł ten położył podwaliny pod socjologię edukacji, którą później rozwinęli inni autorzy.
Kiedy Durkheim położył podwaliny pod socjologię edukacji, stopniowo coraz większa liczba autorów zaczęła interesować się tą dyscypliną i przy ich pomocy rozwijała ją..
Jednym z myślicieli, który miał największy wpływ na rozwój tej dyscypliny był Max Weber. Chociaż nie zajmował się wyłącznie tą dziedziną, jego poglądy na socjologię w ogóle i funkcje współczesnych społeczeństw miały ogromny wpływ na kierunek, w jakim obrała ta nauka społeczna..
Z drugiej strony wśród najważniejszych autorów poświęconych wyłącznie rozwojowi socjologii edukacji wyróżniają się Pierre Bourdieu i Jean - Claude Passeron swoimi książkami. Spadkobiercy: studenci i kultura Y Powielanie, elementy teorii systemu nauczania, plus językoznawca Basil Bernstein.
Socjologia edukacji, pomimo podobnego podejścia do innych pokrewnych dyscyplin i pracy z podobnymi metodami, różni się od nich na tyle, że można ją uznać za niezależną naukę. W tej sekcji zobaczymy dokładnie, jakie są jego podstawy, a także najważniejsze odkrycia.
Jedną z najważniejszych cech socjologii edukacji jest to, że pojmuje ona system edukacyjny jako środek nie tylko do przekazywania wiedzy nowym pokoleniom; ale jako metoda dla dorosłych, aby wpływać na najmłodszych i kształtować ich tak, jak im się podoba.
Zatem edukacja byłaby właściwie sposobem na utrwalenie naszej kultury. Jako takie, te dwa wpływają na siebie; a zgodnie z socjologią wychowania, aby je w pełni zrozumieć, trzeba je razem studiować.
W przeciwieństwie do innych pokrewnych dyscyplin, takich jak pedagogika, socjologia edukacji nie próbuje opracowywać metod doskonalenia nauczania ani nowych strategii edukacyjnych. Skupiają się raczej na zrozumieniu podstaw leżących u podstaw tej części naszej kultury..
Mimo to, ze względu na swój głównie krytyczny charakter edukacji we współczesnych społeczeństwach, ta gałąź socjologii może pośrednio powodować zmiany w sposobie prowadzenia procesu dydaktycznego..
Zatem idee wypracowane na podstawie badań tej dyscypliny mają duży wpływ na obecne modele edukacyjne.
Jak już widzieliśmy, głównym celem socjologii edukacyjnej jest zrozumienie wzajemnych relacji między społeczeństwem a edukacją. Jednak w praktyce przekłada się to na szereg bardziej konkretnych celów..
W ten sposób z jednej strony socjolodzy wychowawczy starają się uzyskać globalną wizję zjawisk społecznych, które wpływają na system edukacyjny i sposób, w jaki wpływa on na naszą kulturę..
Jednak starają się również zrozumieć procesy społeczne zachodzące w klasie oraz dynamikę między uczniami a nauczycielami.
W ten sposób system edukacyjny staje się rodzajem symulacji kultury w ogóle, w której relacje władzy i dynamikę grupy można badać w kontrolowanym, łatwiejszym do analizy środowisku..
Wreszcie socjologia edukacji sprzyja krytycznej postawie wobec wpływu, jaki edukacja ma na społeczeństwo i odwrotnie. W tym sensie dyscyplina ta stara się zaszczepić krytyczne myślenie i niezależność od idei narzuconych przez system edukacyjny.
Dla socjologii edukacji nauczanie nie jest prostym narzędziem przekazywania informacji nowym pokoleniom.
Wręcz przeciwnie, jej cele są bardzo zróżnicowane, niektóre z nich są uprawnione do tej dyscypliny, podczas gdy inne przyniosłyby więcej szkody niż pożytku..
Z jednej strony edukacja byłaby odpowiedzialna za pomoc jednostce w przystosowaniu się do jej środowiska społecznego, a także za umożliwienie jej wejścia do świata zawodowego i promowanie jej indywidualnego postępu i rozwoju. W tym sensie byłoby to bardzo pozytywne i fundamentalne narzędzie dla dobra członków społeczeństwa..
Jednocześnie jednak edukacja miałaby szereg celów politycznych i kulturowych, które nie muszą być korzystne dla jednostki..
Na przykład jest to także narzędzie kontroli społecznej, które sprzyja interesom politycznym i ekonomicznym tych, którzy zajmują najwyższe stanowiska w danej kulturze..
Wreszcie inne cele edukacji są rozumiane jako neutralne. Na przykład utrzymanie określonej kultury lub uspołecznienie najmłodszych może być zarówno pozytywnymi, jak i negatywnymi aspektami formalnego systemu edukacji..
Jak widzieliśmy wcześniej, większość idei socjologii edukacji opiera się na pracach Emile'a Durkheima, oprócz podstaw teoretycznych zaproponowanych przez Karola Marksa i ogólnie przez ojców socjologii. Inni ważni autorzy to Pierre Bourdieu, Jean - Claude Passeron i Basil Bernstein.
Jednak dzięki młodości tej dyscypliny socjologia edukacji wciąż się rozwija i wielu autorów przyczynia się do zdobywania nowej wiedzy w tym zakresie. Oczekuje się, że wpływ tej nauki będzie nadal wzrastał w następnych dziesięcioleciach..
Jeszcze bez komentarzy