Charakterystyka, części i funkcje śródmózgowia

2750
Philip Kelley
Charakterystyka, części i funkcje śródmózgowia

Plik telencephalon Jest to duża struktura mózgu znajdująca się tuż nad międzymózgowia, będąca tym samym najbardziej nadrzędnym obszarem mózgu. Wewnątrz zawiera dużą liczbę struktur, z których najważniejsze to jądra podstawne (jądro ogoniaste, skorupa i blada), ciało migdałowate i kora mózgowa..

Z histologicznego i embrionalnego punktu widzenia struktura ta obejmuje korę mózgową, która jest podzielona na nową korę, palokortezę i archikorteks. Kresomózgowia jest więc najwyższym poziomem integracji somatycznej i wegetatywnej ludzkiego mózgu. Jest to również najbardziej obszerna część i rozwija dużą liczbę czynności poznawczych.

Telencephalon (czerwony)

Kresomózgowia to struktura mózgu, która znajduje się tuż nad międzymózgowia (składa się głównie z jąder wzgórza). Wewnątrz zawiera prążkowie i integruje korę mózgową.

Reprezentuje najwyższy poziom integracji somatycznej i wegetatywnej oraz jest przednią i najbardziej obszerną częścią mózgu.

Indeks artykułów

  • 1 Funkcje
  • 2 Anatomy
    • 2.1 Płat czołowy
    • 2.2 Płat ciemieniowy
    • 2.3 Płat skroniowy
    • 2.4 Płat potyliczny
  • 3 Jądra i funkcje śródmózgowia
    • 3.1 Ciało prążkowane
    • 3.2 Migdałki mózgowe
  • 4 Odnośniki

Charakterystyka

Mięsień śródmózgowy przyjmuje różne stopnie rozwoju u różnych grup zwierząt. W tym sensie główne cechy, które należy wziąć pod uwagę, to:

U ryb, płazów i gadów, śródmózgowie składa się z dwóch wysoko rozwiniętych opuszek węchowych i tylnej części mózgu. Ma dwie małe półkule mózgowe, które powstają przez poszerzenie ścian bocznych śródmózgowia.

Główne podziały mózgu zarodka kręgowca. I, Nrets / CC BY-SA (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/)

U ptaków i ssaków śródmózgowie osiąga maksymalny rozwój i charakteryzuje się podziałem na półkule mózgowe oddzielone szczeliną międzypółkulową.

Zewnętrzny obszar półkul mózgowych stanowi korę mózgową i składa się głównie z istoty szarej. W przypadku ptaków i ssaków prymitywnych region ten jest gładki, natomiast u ssaków eutherów jest to obszar bardzo gęsty z dużą liczbą fałd..

W tym sensie śródmózgowie jest w przypadku ludzi najwyższą strukturą mózgu, która wykonuje złożone czynności, takie jak rozumowanie, pamięć lub integracja sensoryczna..

Anatomia

Kresomózgowie podzielone jest na dwie półkule: prawą i lewą. Te dwa obszary śródmózgowia są połączone ze sobą przez ciało modzelowate (wiązkę włókien nerwowych, które powodują wymianę informacji).

Twarde ciało

Z drugiej strony, z funkcjonalnego i anatomicznego punktu widzenia, śródmózgowie jest podzielone na cztery duże płaty tworzące korę mózgową: płat czołowy, płat ciemieniowy, płat skroniowy i płat potyliczny..

Płat czołowy (pomarańczowy), płat ciemieniowy (różowy), płat potyliczny (fioletowy), płat skroniowy (zielony).

Każdy z tych płatów ma połowę odnoszącą się do prawej półkuli, a drugą do lewej półkuli..

Płat czołowy

Płat czołowy znajduje się w najbardziej przedniej części czaszki (na czole). Jest najszerszą strukturą kory mózgowej i rozwija czynności związane z rozumowaniem, przetwarzaniem informacji i myśleniem.

Płat ciemieniowy

Płat ciemieniowy znajduje się w najwyższej części czaszki, stanowi drugi co do wielkości płat kory mózgowej i pełni funkcje integracji i przetwarzania informacji sensorycznych.

Płat skroniowy

Płat skroniowy znajduje się tuż pod płatem ciemieniowym i pełni funkcje związane z pamięcią, a także transmisją informacji sensorycznych.

Płata potylicznego

Wreszcie płat potyliczny jest najmniejszym obszarem kory mózgowej i znajduje się z tyłu (powyżej karku). Główną funkcją tej struktury jest przetwarzanie informacji wizualnych.

Te cztery struktury odnoszą się do zewnętrznego obszaru śródmózgowia i charakteryzują się tym, że tworzą je istota szara, czyli ciała neuronów. Z drugiej strony wewnętrzna część śródmózgowia składa się z istoty białej (aksonów neuronów) i stanowią one ciało modzelowate.

Tak więc wewnętrzna powierzchnia śródmózgowia jest odpowiedzialna tylko za przekazywanie informacji, podczas gdy zewnętrzna powierzchnia (kora) odpowiada za aktywność mózgu.

Jądra i funkcje śródmózgowia

Poza korą mózgową (strukturą, która stanowi najwyższy obszar mózgu), śródmózgowia charakteryzuje się występowaniem szeregu jąder zwanych zwojami podstawnymi.

Zwoje podstawy (lub jądra) to nagromadzenie ciał neuronowych, które znajdują się blisko podstawy mózgu. Ta tkanka nerwowa istoty szarej jest połączona z korą mózgową (znajduje się poniżej) i z jądrem wzgórza (znajduje się nad nimi).

Zwoje podstawy są związane z procesami ruchowymi i pozwalają na połączenie wyższych obszarów mózgu, w których takie funkcje są wykonywane, z rdzeniem kręgowym odpowiedzialnym za przekazywanie informacji do organizmu..

Morfologicznie, jądra podstawne śródmózgowia dzielą się na: prążkowia i ciało migdałowate.

Ciało prążkowane

Ciało prążkowane

Prążkowie to obszar podkorowy, który stanowi główną drogę wprowadzania informacji do zwojów podstawy. Podobnie, ta struktura otrzymuje informacje z kory mózgowej..

Prążkowie jest podzielone przez część istoty białej zwanej torebką wewnętrzną i charakteryzuje się tym, że ma w środku dwa główne jądra: jądro ogoniaste i soczewkowate..

Jądro ogoniaste znajduje się głęboko w półkulach mózgowych i wraz z móżdżkiem bezpośrednio uczestniczy w modulacji ruchu. Oznacza to, że informacja jest przekazywana z kory do jądra ogoniastego i wraca do kory ruchowej przez jądra wzgórza..

Jądro soczewkowate znajduje się poniżej jądra ogoniastego. Wewnątrz zawiera skorupę jądra i kulę bladą, a także pełni funkcje związane z ruchem.

Migdałki mózgowe

Migdałek mózgowy (niebieski)

Ciało migdałków lub mózg migdałowaty to zbiór jąder neuronów, które znajdują się głęboko w płatach skroniowych. Region ten jest częścią układu limbicznego i odgrywa główną rolę w przetwarzaniu i przechowywaniu reakcji emocjonalnych..

Bibliografia

  1. Alexander GE; Crutcher MD (lipiec 1990). „Architektura funkcjonalna obwodów zwojów podstawy mózgu: podłoża neuronowe przetwarzania równoległego”.Trendy w neurobiologii. 13 (7): 266–71. 
  2. Amunts K, Kedo O, Kindler M, Pieperhoff P, Mohlberg H, Shah N, Habel U, Schneider F, Zilles K (2005). „Mapowanie cytoarchitektoniczne ludzkiego ciała migdałowatego, regionu hipokampu i kory śródwęchowej: mapy zmienności międzyosobniczej i prawdopodobieństwa”.Anat Embryol (Berl) 210 (5-6): 343-52.
  3. H. Yeterian, D. N. Pandya, „Corticostriatal Connections of Extra-priated Visual Areas in Rhesus Monkeys”,The Journal of Comparative Neurology 352 (3): 436-457, 1995. 
  4. Killcross S, Robbins T, Everitt B (1997). „Różne typy zachowań uwarunkowanych strachem, w których pośredniczą oddzielne jądra w ciele migdałowatym”.Natura 388 (6640): 377-80. 
  5. Yelnik, J., Percheron, G., and François, C. (1984) A Golgi analysis of the primate globus pallidus. II- Morfologia ilościowa i orientacja przestrzenna arboryzacji dendrytycznych. J. Comp. Neurol. 227: 200–213.

Jeszcze bez komentarzy