Plik teoria bramek podkreśla znaczenie mózgu w odczuwaniu bólu, polegającym zasadniczo na tym, że obecność niebolesnego bodźca blokuje lub zmniejsza bolesne doznanie.
Ból nie jest przyjemny, ale jest niezbędny do naszego przeżycia. Działa poprzez ostrzeżenie osoby, że istnieje zagrożenie dla jej ciała lub zdrowia, w celu przerwania przyczyny tego bólu, aby zachować integralność ciała.
Na przykład ból jest tym, co powoduje, że zdejmujesz rękę z ognia, jeśli się palisz, lub trzymasz część ciała nieruchomo, aby odzyskać siły podczas odpoczynku. Gdybyśmy nie cierpieli, moglibyśmy sobie poważnie skrzywdzić, nie zdając sobie z tego sprawy.
Jednak są chwile, kiedy ból nie jest adaptacyjny, na przykład podczas interwencji chirurgicznej lub podczas porodu..
Ponieważ może się nam zdarzyć, że odczucie bólu może wydawać się mniej lub bardziej intensywne w zależności od różnych czynników, takich jak interpretacja poznawcza, którą mu podajemy: ból, który odczuwasz, gdy ktoś celowo cię zranił, nie jest tym samym, co ból, który odczuwasz gdy zostałeś przypadkowo nadepnięty lub popchnięty.
To pokazuje, że ból może być czymś subiektywnym i wielowymiarowym, ponieważ wiele części mózgu bierze udział w jego konstruowaniu, obejmując następujące aspekty: poznawczy, wrażliwy, afektywny i oceniający.
Teoria ta została opracowana w 1965 roku przez Ronalda Melzacka i Patricka Wall. To najbardziej rewolucyjny wkład w zrozumienie mechanizmów bólu, opartych na mechanizmach neuronowych. Doprowadziło to do zaakceptowania faktu, że mózg jest aktywnym systemem, który wybiera, filtruje i przekształca bodźce z otoczenia.
Kiedy ta teoria została zaproponowana, spotkała się z wielkim sceptycyzmem. Jednak większość jego komponentów jest nadal w użyciu.
Indeks artykułów
Teoria bramki dostarcza fizjologicznego wyjaśnienia przetwarzania bólu. Aby to zrobić, musisz skupić się na złożonym funkcjonowaniu układu nerwowego, który składa się z dwóch głównych działów:
Są to włókna nerwowe, które istnieją w naszym ciele, poza mózgiem i rdzeniem kręgowym, i obejmują nerwy w odcinku lędźwiowym kręgosłupa, w tułowiu i kończynach. Nerwy czuciowe to te, które przenoszą informacje o upale, zimnie, ciśnieniu, wibracjach i oczywiście o bólu rdzenia kręgowego z różnych części ciała..
Obejmuje rdzeń kręgowy i mózg.
Zgodnie z teorią doświadczenie bólu będzie zależało od funkcjonowania i interakcji tych dwóch systemów.
Po uszkodzeniu naszego ciała sygnały bólu pojawiają się w nerwach otaczających uszkodzony obszar, wędrując do nerwów obwodowych do rdzenia kręgowego lub pnia mózgu, a następnie do naszego mózgu, który nada tym informacjom sens..
Odpowiadałoby to teorii poprzedzającej teorię bramki, zwanej teorią specyficzności bólu. Teoria ta dowodzi, że istnieją wyspecjalizowane ścieżki dla każdej modalności somatosensorycznej. Zatem każda modalność ma określony receptor i jest połączona z włóknem czuciowym, które odpowiada na określony bodziec..
Jak wyjaśniają Moayedi i Davis (2013), idee te pojawiały się przez tysiące lat i ostatecznie zostały wykazane eksperymentalnie, oficjalnie uznawane za teorię w XIX wieku przez fizjologów z Europy Zachodniej..
Teoria ta była postulowana w różnych okresach historii, będąc w stanie ustanowić Platona jako jej prekursora; ponieważ uważał ból za emocję, która pojawia się po bodźcu bardziej intensywnym niż normalnie.
Stopniowo i poprzez różnych autorów w historii, stwierdzono, że ból wydaje się być związany z sumarycznym działaniem bodźców: powtarzającym się pobudzeniem, nawet jeśli jest to mało intensywne bodźce, jak również bardzo intensywne bodźce, które przekraczają próg, powoduje ból.
Goldscheider był tym, który zdefiniował neurofizjologiczne mechanizmy opisujące tę teorię, dodając, że sumowanie to znajduje odzwierciedlenie w istocie szarej rdzenia kręgowego..
- Teoria wzorców peryferyjnych: Ta teoria różni się od poprzednich dwóch i została opracowana przez J.P. Nafe (1929), stwierdzając, że wszelkie odczucia somatosensoryczne są wytwarzane przez określony wzorzec odpalania neuronów. Ponadto wzorce aktywacji neuronów przestrzennych i czasowych określałyby, jaki to rodzaj bodźca i jak intensywny jest..
Teoria bramki zbiera różne pomysły z poprzednich teorii percepcji bólu i dodaje nowe elementy, które zobaczymy poniżej..
Teoria bramy sugeruje, że kiedy zranimy się lub uderzymy w jakąkolwiek część ciała ...
-W grę wchodzą dwa rodzaje włókien nerwowych w percepcji: włókna nerwowe o cienkiej lub małej średnicy, które są odpowiedzialne za przenoszenie bólu (zwane nocyceptywnymi) i które nie są mielinizowane; oraz duże lub zmielinizowane włókna nerwowe, które uczestniczą w przekazywaniu informacji dotykowych, nacisku lub wibracji; i że nie są szkodliwe.
Chociaż gdybyśmy zaklasyfikowali je jako nocyceptywne lub nienocyceptywne, tak zwane włókna nerwowe „A-Delta” i włókna „C” znalazłyby się w pierwszej grupie, podczas gdy te, które nie przenoszą bólu, to tzw..
- Róg grzbietowy rdzenia kręgowego: Informacje przenoszone przez te dwa typy włókien nerwowych docierają do dwóch miejsc w rogach grzbietowych rdzenia kręgowego: do komórek przekaźnikowych lub komórek T kręgosłupa, które przekazują sygnały bólu do ośrodkowego układu nerwowego; i hamujące interneurony, których zadaniem jest blokowanie czynności limfocytów T (czyli blokowanie przenoszenia bólu).
- Każde włókno ma funkcję: W ten sposób cienkie lub duże włókna nerwowe aktywują komórki przekaźnikowe, które będą transportować informacje do naszego mózgu, aby je zinterpretować. Jednak każdy rodzaj włókna nerwowego odgrywa inną rolę w percepcji:
Krótko mówiąc, im większa aktywność dużych włókien w porównaniu z cienkimi włóknami komórki hamującej, tym mniejszy ból odczuje osoba. Zatem różna aktywność włókien nerwowych będzie konkurować o zamknięcie lub otwarcie bramy.
Z drugiej strony, po osiągnięciu pewnego krytycznego poziomu aktywności włókien drobnych lub o małej średnicy, aktywowany jest złożony system działania, który objawia się doświadczeniem bólu, z typowymi wzorcami zachowań, takimi jak wycofanie się lub wycofanie z bolesny bodziec..
Ponadto na mechanizm kręgosłupa wpływają impulsy nerwowe pochodzące z mózgu. W rzeczywistości istnieje obszar mózgu odpowiedzialny za zmniejszenie odczuwania bólu i jest to istota okołowierzchołkowa lub centralna istota szara, która znajduje się wokół akweduktu mózgowego śródmózgowia..
Kiedy ten obszar jest aktywowany, ból znika, powodując konsekwencje w szlakach blokujących nocyceptywne włókna nerwowe docierające do rdzenia kręgowego..
Z drugiej strony mechanizm ten może zachodzić w procesie bezpośrednim, to znaczy z miejsca, w którym nastąpiło uszkodzenie, bezpośrednio do mózgu. Jest wytwarzany przez rodzaj grubych i zmielinizowanych włókien nerwowych, które szybko przekazują informację o silnym bólu do mózgu.
Różnią się od niezmielinizowanych cienkich włókien tym, że te ostatnie przenoszą ból wolniej i znacznie dłużej. Ponadto aktywowane są również receptory opioidowe w rdzeniu kręgowym, związane z działaniem przeciwbólowym, uspokajającym i poprawiającym samopoczucie..
W ten sposób nasz mózg krok po kroku określa, które bodźce ignorować, reguluje odczuwany ból, dostosowuje jego znaczenie itp. Ponieważ dzięki plastyczności mózgu percepcja bólu jest czymś, co można modelować i ćwiczyć, aby zmniejszyć jego skutki, gdy nie są one adaptacyjne dla osoby.
Teoria bramy może nam wyjaśnić, dlaczego pocieramy obszar ciała po otrzymaniu w niego ciosu.
Wydaje się, że po urazie uruchamiane są już opisane mechanizmy, które powodują doznanie bólu; ale kiedy pocierasz dotknięty obszar, zaczynasz odczuwać ulgę. Dzieje się tak, ponieważ aktywowane są duże, szybkie włókna nerwowe zwane A-Beta..
Wysyłają one informacje o dotyku i nacisku oraz są odpowiedzialne za aktywację interneuronów, które eliminują sygnały bólowe przekazywane przez inne włókna nerwowe. Dzieje się tak, ponieważ gdy rdzeń kręgowy jest aktywowany, komunikaty trafiają bezpośrednio do różnych obszarów mózgu, takich jak wzgórze, śródmózgowie i formacja siatkowata..
Ponadto niektóre z tych części zaangażowanych w odbieranie wrażeń bólowych również uczestniczą w emocjach i percepcji. I, jak powiedzieliśmy, istnieją obszary, takie jak istota szara okołowierzchołkowa i jądro szewu, które łączą się z rdzeniem kręgowym, ponownie zmieniając obecne informacje, a tym samym zmniejszając ból..
Teraz wydaje się sensowne, dlaczego masaż, ciepło, zimne okłady, akupunktura lub przezskórna stymulacja elektryczna (TENS) mogą być metodami łagodzenia bólu..
Ta ostatnia metoda opiera się na teorii bramek i jest jednym z najbardziej zaawansowanych narzędzi do leczenia bólu. Jego funkcją jest elektryczna i selektywna stymulacja włókien nerwowych o dużej średnicy, które niwelują lub zmniejszają sygnały bólowe.
Jest szeroko stosowany w łagodzeniu przewlekłego bólu, który nie ustępuje w przypadku innych technik, takich jak fibromialgia, neuropatia cukrzycowa, ból nowotworowy itp. Jest to metoda nieinwazyjna, tania i bez objawów wtórnych, jakie mogą mieć leki. Istnieją jednak wątpliwości co do jego długoterminowej skuteczności i są przypadki, w których wydaje się, że nie jest skuteczny..
Wydaje się zatem, że teoria bramek nie uwzględnia całej złożoności, jaką w rzeczywistości reprezentują leżące u jej podstaw mechanizmy bólu. Chociaż w istotny sposób przyczyniła się do opracowania strategii leczenia bólu.
Obecnie publikowane są nowe badania, które dodają nowe elementy do tej teorii, udoskonalając jej mechanizm..
Istnieją pewne czynniki, które określą koncepcję sygnałów bólowych dotyczących otwierania lub zamykania bramy (niezależnie od tego, czy ból dociera do mózgu, czy nie). To są:
- Intensywność sygnału bólu. Miałoby to na celu adaptację i przetrwanie, ponieważ jeśli ból jest bardzo silny, ostrzegałby przed wielkim niebezpieczeństwem dla organizmu jednostki. Tak więc ból ten jest trudny do złagodzenia poprzez aktywację włókien nienocyceptywnych.
- Intensywność innych sygnałów sensorycznych takie jak temperatura, dotyk lub nacisk, jeśli występują w tym samym miejscu uszkodzenia. Oznacza to, że jeśli te sygnały istnieją i są dostatecznie intensywne, ból będzie odczuwany w jaśniejszy sposób, gdy inne sygnały nabierają intensywności..
- Wiadomość z mózgu samodzielnie (aby wysyłać sygnały, że ból występuje, czy nie). Jest to modulowane przez wcześniejsze doświadczenia, poznanie, nastrój itp..
Jeszcze bez komentarzy