Twierdzenie Torricellego, z czego się składa, wzory i ćwiczenia

752
Basil Manning

Plik Twierdzenie Torricellego Zasada Torricellego mówi, że prędkość cieczy wypływającej przez otwór w ścianie zbiornika lub pojemnika jest identyczna z prędkością przedmiotu, który może swobodnie spadać z wysokości równej powierzchni swobodnej cieczy. aż do dziury.

Twierdzenie ilustruje poniższy rysunek:

Ilustracja twierdzenia Torricellego. Źródło: wykonane samodzielnie.

Ze względu na twierdzenie Torricellego możemy następnie stwierdzić, że prędkość wylotu cieczy przez otwór, który znajduje się na wysokości h poniżej swobodnej powierzchni cieczy, jest określona następującym wzorem:

Gdzie g jest przyspieszeniem ziemskim, a h jest wysokością od otworu do swobodnej powierzchni cieczy.

Evangelista Torricelli był fizykiem i matematykiem urodzonym w mieście Faenza we Włoszech w 1608 roku. Torricelliemu przypisuje się wynalezienie barometru rtęciowego i uznaniem jest jednostka ciśnienia zwana „torr”, odpowiadająca jednemu milimetrowi słupa rtęci (mm of Hg).

Indeks artykułów

  • 1 Dowód twierdzenia
    • 1.1 Spadający przedmiot
    • 1.2 Ciecz wypływająca z otworu
  • 2 ćwiczenia rozwiązane
    • 2.1 Ćwiczenie 1
  • 3 I) Mała rura wylotowa ze zbiornika wody znajduje się 3 m poniżej powierzchni wody. Oblicz prędkość wypływu wody.
    • 3.1 Ćwiczenie 2
    • 3.2 Ćwiczenie 3
  • 4 Odnośniki

Dowód twierdzenia

W twierdzeniu Torricellego i we wzorze określającym prędkość przyjmuje się, że straty lepkości są znikome, podobnie jak przy swobodnym spadku zakłada się, że tarcie spowodowane powietrzem otaczającym spadający obiekt jest pomijalne..

Powyższe założenie jest w większości przypadków uzasadnione i obejmuje również zachowanie energii mechanicznej.

Aby udowodnić twierdzenie, najpierw znajdziemy wzór na prędkość obiektu, który jest uwalniany z zerową prędkością początkową, z tej samej wysokości, co powierzchnia cieczy w zbiorniku..

Zasada zachowania energii zostanie zastosowana, aby uzyskać prędkość spadającego obiektu właśnie wtedy, gdy opadnie on z pewnej wysokości godz równa tej od otworu do wolnej powierzchni.

Ponieważ nie ma strat tarcia, należy zastosować zasadę zachowania energii mechanicznej. Załóżmy, że spadający obiekt ma masę m, a wysokość h jest mierzona od poziomu wylotu cieczy.

Spadający obiekt

Kiedy obiekt jest uwalniany z wysokości równej wysokości swobodnej powierzchni cieczy, jego energia jest tylko potencjałem grawitacyjnym, ponieważ jego prędkość wynosi zero, a zatem jego energia kinetyczna wynosi zero. Energia potencjalna Ep jest wyrażona wzorem:

Ep = m g h

Kiedy przechodzi przed dziurą, jego wysokość wynosi zero, wtedy energia potencjalna wynosi zero, więc ma tylko energię kinetyczną Ec podaną przez:

Ec = ½ m vdwa

Ponieważ energia jest zachowana Ep = Ec z tego, co jest uzyskiwane:

½ m vdwa = m g h

Szukanie szybkości v otrzymujemy wzór Torricellego:

Płyn wydostający się z otworu

Następnie znajdziemy prędkość wylotową cieczy przez otwór, aby pokazać, że pokrywa się ona z tą, która została właśnie obliczona dla swobodnie spadającego obiektu.

W tym celu opieramy się na zasadzie Bernoulliego, która jest niczym innym jak zachowaniem energii zastosowanej do płynów.

Zasada Bernoulliego jest sformułowana w następujący sposób:

Interpretacja tego wzoru jest następująca:

  • Pierwszy człon reprezentuje energię kinetyczną płynu na jednostkę objętości
  • Drugi przedstawia pracę wykonaną przez ciśnienie na jednostkę pola przekroju poprzecznego.
  • Trzeci przedstawia grawitacyjną energię potencjalną na jednostkę objętości płynu..

Ponieważ wychodzimy z założenia, że ​​jest to płyn idealny, w warunkach bez turbulencji o stosunkowo małych prędkościach, należy stwierdzić, że energia mechaniczna na jednostkę objętości płynu jest stała we wszystkich obszarach lub przekrojach podobnie..

W tej formule V to prędkość płynu, ρ gęstość płynu, P. ciśnienie i z pozycja pionowa.

Poniższy rysunek przedstawia formułę Torricellego wychodząc z zasady Bernoulliego.

Stosujemy wzór Bernoulliego na swobodną powierzchnię cieczy oznaczonej przez (1) i na otworze wylotowym oznaczonym przez (2). Zerowy poziom głowicy został wybrany równo z otworem wylotowym.

Przyjmując założenie, że przekrój w (1) jest znacznie większy niż w (2), możemy zatem przyjąć, że szybkość opadania cieczy w (1) jest praktycznie pomijalna.

Dlatego V1= 0, ciśnienie, któremu poddawana jest ciecz w (1) jest ciśnieniem atmosferycznym, a wysokość mierzona od kryzy wynosi godz.

Dla sekcji wylotowej (2) zakładamy, że prędkość wylotowa wynosi v, ciśnienie, któremu poddawana jest ciecz na wylocie jest również ciśnieniem atmosferycznym, a wysokość wylotu wynosi zero.

Wartości odpowiadające sekcjom (1) i (2) są podstawiane we wzorze Bernoulliego i przyjmowane jako równe. Równość jest zachowana, ponieważ zakładamy, że płyn jest idealny i nie ma lepkich strat tarcia. Po uproszczeniu wszystkich terminów uzyskuje się prędkość w otworze wylotowym.

Ramka powyżej pokazuje, że uzyskany wynik jest taki sam, jak w przypadku swobodnie spadającego przedmiotu,

Rozwiązane ćwiczenia

Ćwiczenie 1

ja) Mała rura wylotowa ze zbiornika wody znajduje się 3 m poniżej powierzchni wody. Oblicz prędkość wypływu wody.

Rozwiązanie:

Poniższy rysunek pokazuje, jak formuła Torricellego jest stosowana w tym przypadku.

Ćwiczenie 2

II) Zakładając, że rura wylotowa zbiornika z poprzedniego ćwiczenia ma średnicę 1 cm, obliczyć przepływ wody na wylocie.

Rozwiązanie:

Natężenie przepływu to objętość cieczy wypływającej na jednostkę czasu i jest obliczane po prostu przez pomnożenie powierzchni otworu wylotowego przez prędkość wylotową.

Poniższy rysunek przedstawia szczegóły obliczeń.

Ćwiczenie 3

III) Określić, jak wysoko znajduje się wolna powierzchnia wody w zbiorniku, jeśli wiesz

że w otworze na dnie zbiornika woda wypływa z prędkością 10 m / s.

Rozwiązanie:

Nawet jeśli otwór znajduje się na dnie pojemnika, nadal można zastosować formułę Torricellego.

Poniższy rysunek przedstawia szczegóły obliczeń.

Bibliografia

  1. Wikipedia. Twierdzenie Torricellego.
  2. Hewitt, P. Konceptualne nauki fizyczne. Piąta edycja.119.
  3. Młody, Hugh. 2016. Fizyka uniwersytecka Sears-Zemansky'ego z fizyką współczesną. 14th Ed. Osoba. 384.

Jeszcze bez komentarzy