Plik olbrzymi rekin (Cetorhinus maximus) to ryba należąca do rodziny Cetorhinidae. Jest drugim co do wielkości rekinem na świecie, mierzącym do 12 metrów. Jednak jego średnia długość wynosi od 6,7 do 8,8 metra.
Inną osobliwością tego gatunku jest to, że jego karmienie odbywa się poprzez filtrację. W tym celu rekin ma adaptacje w zębach, które pozwalają mu działać jak sito, gdy woda dostanie się do jamy ustnej. Dodatkowo posiada długie szczeliny oraz grabie skrzelowe, które ułatwiają proces filtracji..
Indeks artykułów
Grupa naukowców przeprowadziła prace badawcze nad mózgiem Cetorhinus maximus. Zgodnie z wynikami prezentuje prymitywny poziom rozwoju mózgu, co znajduje odzwierciedlenie w jego zdolnościach i zdolnościach motorycznych i sensorycznych..
Ponadto, biorąc pod uwagę związek między masą ciała a mózgiem, narząd ten ma najniższy stopień cerebralizacji niż reszta badanych rekinów. Podobnie, zewnętrznie ma pewne cechy morfologiczne, które są unikalne dla jego gatunku..
W tym sensie proporcje części mózgu odpowiadają mózgowej organizacji prymitywnych kręgowców. Zatem śródmózgowie, które odpowiada 34% całkowitej masy mózgu, jest tej samej wielkości, co u innych rekinów.
Natomiast móżdżek, który stanowi 30% masy mózgu, jest znacznie większy niż jakikolwiek inny rekin. Ponadto C. maximus Przedstawia pewne osobliwości związane z ekspansją jądrową w śródmózgowiu. W tym sensie obszar międzypółkulowy ogonowy jest bardzo duży.
Rekin olbrzymi różni się od reszty rekina dużymi szczelinami skrzelowymi, które znajdują się wokół głowy. Dodatkowo posiada długie grabie skrzelowe, które ułatwiają karmienie filtrem.
W stosunku do szypułki ogonowej ma mocne stępki boczne. Płetwa ogonowa ma kształt półksiężyca. Ciało pokryte jest łuskami placoidalnymi. Są małe, stożkowate i zakrzywione w kierunku tylnego końca zwierzęcia.
Pod względem ubarwienia rekin jest zwykle szarobrązowy, czarny, ołowiowy lub szary. Zwykle ma białe plamy, nieregularnie rozmieszczone na brzuchu i głowie.
Z drugiej strony Cetorhinus maximus ma dużą wątrobę, która może stanowić do 25% masy ciała. Ten organ ma wysoki poziom skwalenu. Jest to węglowodór o małej gęstości, który przyczynia się do regulacji pływalności zwierzęcia..
Gatunek ten jest drugim co do wielkości rekinem, po rekinie wielorybim (Rhincodon typus). Ciało rekina olbrzymiego może osiągnąć długość do 12 metrów przy masie ciała 16 ton długich. Jednak przeciętny dorosły mierzy od 6,7 do 8,8 metra. Po urodzeniu jego rozmiar waha się od 1,5 do 1,8 metra.
Jego rozwój jest powolny, może rosnąć od 5 do 6 metrów przed osiągnięciem dojrzałości płciowej. W stosunku do wagi jest to około 4000 kilogramów.
Pysk rekina olbrzymiego jest spiczasty, a pysk jest duży, z umiejscowieniem pod terminalem. Proteza jest mała i składa się z wielu zębów. Te znajdujące się w środku szczęki są niskie i mają trójkątny kształt, podczas gdy te po bokach są stożkowe i zakrzywione do tyłu..
Ogólnie rzecz biorąc, w środkowej części górnej szczęki znajduje się duża przestrzeń, w której zęby są rozproszone.
Charakterystyczną cechą tego rekina jest to, że w młodym wieku pysk jest długi i haczykowaty. Eksperci sugerują, że ta struktura służy do odżywiania się w macicy i po urodzeniu. W szczególności usta zmieniają swoją długość i kształt w pierwszym roku życia..
Plik Cetorhinus maximus Występuje w wodach subpolarnych i umiarkowanych na całym świecie. Bardzo rzadko można go zobaczyć w wodach równikowych. Tak więc na północnym Atlantyku zamieszkuje od strefy przejściowej między wodami Arktyki i Atlantyku do Morza Śródziemnego..
W tym regionie żyje również na zachodzie i południu Islandii, w Zatoce Maine, w rejonie Rosji i na Przylądku Północnym Norwegii. Jeśli chodzi o zachodni Ocean Atlantycki, biegnie od Kanady po Florydę, w tym Nową Fundlandię. Rozciąga się również od południowej Brazylii po Argentynę..
W stosunku do wschodniego Atlantyku znajduje się w Norwegii, Islandii i zachodniej części Morza Barentsa po Senegal i Morze Śródziemne. Na zachodnim Pacyfiku rekin olbrzymi występuje od Japonii do Nowej Zelandii.
Ten rekin żyje również na wschodnim Pacyfiku, znajdując się od Zatoki Alaski po Chile, mogąc znajdować się na Wyspach Galapagos.
Zdaniem ekspertów różnice morfologiczne istniejące między rekinami olbrzymimi żyjącymi w oceanach północnego i południowego Atlantyku a tymi, które znajdują się na Pacyfiku, nie wskazują na istnienie odrębnych gatunków. Dowody wskazują, że są to populacje odizolowane geograficznie.
Żarłacz olbrzymi zasiedla szelfy wyspowe i kontynentalne, w wodach przybrzeżnych, na pełnym morzu oraz w zamkniętych zatokach. Na tych obszarach można go spotkać w parach, w grupach po więcej niż trzy rekiny lub tworząc duże ławice ryb..
Zwykle preferuje wody o temperaturze od 8 do 14 ° C, jednak w Nowej Anglii żyje w morzach o temperaturze do 24 ° C. Gdy warunki klimatyczne są idealne, rekin ten często wypływa na powierzchnię szelfu kontynentalnego i na jego krawędź..
Jednak zwykle dokonuje rozległych migracji poziomych i pionowych, docierając do głębszych obszarów. Te wyjazdy odbywają się w celu uzyskania dostępu do najbardziej produktywnych miejsc żywienia.
-Królestwo zwierząt.
-Podrzędność: Bilateria
-Gromada: Chordat.
-Subfilum: kręgowiec.
-Infrafilum: Gnathostomata.
-Nadklasa: Chondrichthyes
-Klasa: Chondrichthyes.
-Podklasa: Elasmobranchii.
-Nadrzędny: Euselachii.
-Zamówienie: Lamniformes.
-Rodzina: Cetorhinidae.
-Rodzaj: Cetorhinus.
-Gatunki: Cetorhinus maximus.
Populacje rekinów olbrzymich maleją, głównie z powodu przełowienia. Sytuacja ta spowodowała, że IUCN zalicza ten gatunek do grupy zwierząt zagrożonych wyginięciem..
Plik Cetorhinus maximus był intensywnie eksploatowany przez kilka stuleci. Człowiek poluje na nią, aby sprzedać olej wydobywany z wątroby, który jest używany do celów oświetleniowych i przemysłowych. Ze skóry wyrabia również wyroby skórzane, a mięso jest częścią wykwintnych dań lokalnej gastronomii.
Ponadto do produkcji mączki rybnej wykorzystuje się płetwy i chrząstki. Ogromne płetwy tego gatunku są sprzedawane po bardzo wysokich cenach w różnych sklepach w Azji Wschodniej..
Kiedy zwierzę znajduje się na powierzchni, jest chwytane przez ukierunkowane połowy przy użyciu niewybuchowych harpunów. Ponadto rekiny te przypadkowo zaplątują się w sieci rybackie innych gatunków..
Wielkość polowań na rekiny olbrzymie jest związana z podażą i popytem na uzyskiwane z nich produkty uboczne. Spadek na rynku cen tranu i płetw powoduje więc spadek lub wzrost połowów rekinów..
Różne organizacje, zarówno krajowe, jak i międzynarodowe, ustanowiły środki, które sprzyjają ochronie różnorodności biologicznej i zarządzaniu rybołówstwem.
W ten sposób od 2007 r. Żarłacz olbrzymi jest chroniony na wodach terytorialnych państw członkowskich Unii Europejskiej. Mieszkańcy Morza Śródziemnego są chronieni od 2012 roku.
Plik Cetorhinus maximus jest wymieniony w wielu umowach międzynarodowych, w tym w załączniku II CITES. Oznacza to, że handel międzynarodowy musi być monitorowany, a gatunek będzie pozyskiwany tylko na łowiskach zarządzanych w sposób zrównoważony..
Podobnie rekin ten jest objęty załącznikiem I i II CMS (Konwencja o ochronie wędrownych gatunków). Włączenie do załącznika I wymaga od sygnatariuszy ochrony rekina olbrzymiego na wodach terytorialnych.
Załącznik II CMS zachęca rządy do podjęcia wspólnych działań w celu zachowania tego gatunku jako gatunku.
Żarłacz olbrzymi żywi się małymi rybami, zooplanktonem, wąsonogami, widłonogami, jajami i larwami ryb. Ten rekin jest filtrem pokarmowym, podobnie jak rekin wielorybi i rekin szerokopyski..
Jednakże Cetorhinus maximus jako jedyna robi to, wykorzystując bierny przepływ wody przez gardło, poruszając się po oceanie. Pozostałe dwa rekiny aktywnie pompują lub zasysają wodę do gardła..
W ten sposób, aby schwytać zdobycz, spodousty pływa powoli po powierzchni wody lub bardzo blisko niej. Gdy się porusza, jego ogromne usta są otwarte przez około 30 do 60 sekund. Okresowo zamyka jamę ustną, mocno zaciskając łuki skrzelowe.
Ma to prawdopodobnie na celu usunięcie jak największej ilości wody z ust. Woda jest kierowana na kolce skrzelowe, które są wyprostowane i rozciągnięte przez szczeliny w łukach skrzelowych..
W ten sposób powstaje rodzaj gobelinu, który zatrzymuje zdobycz zawartą w wodzie morskiej. Rekin olbrzymi może filtrować do 2000 ton wody morskiej na godzinę.
Latem gatunek ten żeruje w płytkich wodach, zimą zaś w głębokich wodach. Wcześniej istniała hipoteza, że o tej zimnej porze roku rekin przestał żerować, pozyskując składniki odżywcze z rezerw zawartych w wątrobie..
Jednak innowacyjne badania energetyczne wskazują, że w zimnych porach roku zwierzę nadal regularnie się odżywia. W tym celu przeprowadzają rozległe migracje pionowe i poziome na szelfie kontynentalnym północno-wschodniego Atlantyku.
Eksperci zwracają uwagę, że w głębokim oceanie żarłacze olbrzymie mogą żerować na rybach lub jajach widłonogów.
Samiec osiąga dojrzałość płciową między 12 a 16 rokiem życia, kiedy jego ciało mierzy od 5 do 7 metrów. Jeśli chodzi o samicę, może się rozmnażać w szacowanym wieku od 16 do 20 lat, mając długość ciała od 8,1 do 9,8 metra.
Krycie następuje wczesnym latem. Podczas zalotów para wypływa na płytkie wody, wykazując różne zachowania. Należą do nich pływanie równoległe, obgryzanie płetw i delikatne popychanie się nawzajem. Ponadto samiec jest często umieszczany nad samicą..
Gatunek ten jest jajożerny, ponieważ jaja pozostają wewnątrz macicy samicy, aż do pełnego rozwoju zarodka. Podobnie jak inne rekiny, funkcjonuje pojedynczy jajnik, zawierający dużą liczbę jaj..
Zarodki rozwijają się, ponieważ wchłaniają woreczek żółtkowy, jednak po jego całkowitym zjedzeniu mogą odżywiać się innymi jajami produkowanymi przez matkę.
Ciężarna samica migruje na głębsze wody, gdzie przebywa przez około 12 do 36 miesięcy. W odniesieniu do miotu może liczyć do 6 młodych, które na świat przychodzą mierzące od 1,5 do 2 metrów.
Rekin olbrzymi dokonuje długich migracji transoceanicznych, przenosząc się na przykład z Wysp Brytyjskich do Nowej Fundlandii w Kanadzie. Podobnie mają tendencję do przemieszczania się w wodach mezo-pelagicznych między półkulą północną i południową..
Podczas tych ruchów mogą pokonać do 9 000 kilometrów, zorganizowane w duże grupy, które można posegregować ze względu na płeć lub rozmiar..
Z sezonowymi wędrówkami tego gatunku wiąże się powierzchowna liczebność zooplanktonu. Plik Cetorhinus maximus ma tendencję do przemieszczania się na północ latem, a jesienią i zimą na południe.
Wertykalne wykorzystanie siedliska jest zróżnicowane, zwłaszcza w przypadku przemieszczania się w kierunku wybrzeża. W bliskim sąsiedztwie rekin przeważnie pozostawał w warstwie mieszanej. Jednak żarłacz olbrzymi przeważnie spędza długie okresy w zimnych wodach..
W odniesieniu do morza pełnego ruchy zależą od lokalizacji. Tak więc gatunki występujące na Hawajach pozostają znacznie dłużej w głębi oceanu niż te, które żyją w Baja California.
Jeszcze bez komentarzy