Rodzaje wiązań chemicznych

1772
Robert Johnston
Rodzaje wiązań chemicznych

Wiązania chemiczne to siły, które trzymają razem atomy tworząc cząsteczki. Istnieją trzy rodzaje wiązań między atomami:

  • Wiązanie metaliczne.
  • Wiązanie jonowe.
  • Wiązanie kowalencyjne: niepolarne, polarne, pojedyncze, podwójne, potrójne, celownik.

Dzięki tym wiązaniom powstają wszystkie związki, które istnieją w przyrodzie. Istnieją również siły, które trzymają cząsteczki razem, znane jako wiązania międzycząsteczkowe, takie jak:

  • Wiązania lub wiązania wodorowe.
  • Siły dipolowo-dipolowe.

Następnie wyjaśniamy każdy z tych linków.

Rodzaje wiązań chemicznych Charakterystyka Przykłady
Metal Jony metali unoszą się w morzu poruszających się elektronów. Elementy metaliczne: sód, bar, srebro, żelazo, miedź.
joński Przeniesienie elektronów z jednego atomu na drugi. Chlorek sodu Na+Cl-
Kowalencyjne Niepolarny Podziel elektrony równo między dwoma atomami. Wodór cząsteczkowy H-H lub H.dwa
Polarny Nierównomierne dzielenie elektronów między dwoma atomami. Cząsteczka wody H.dwaLUB
Prosty Udostępnij parę elektronów. Cząsteczka chloru Cldwa Cl-Cl
Podwójnie Podziel dwie pary elektronów. Cząsteczka tlenu Odwa O = O
Potroić Podziel trzy pary elektronów. Cząsteczka azotu N≣N lub Ndwa
Celownik Tylko jeden z atomów dzieli elektrony. Wiązanie azotu i boru w związku trifluorku amoniaku i boru.
Siły międzycząsteczkowe Most wodorowy Wodory jednej cząsteczki są przyciągane do elektroujemnych atomów innej cząsteczki. Wiązania wodoru między wodorem jednej cząsteczki wody a tlenem innej cząsteczki wody.
Dipol-dipol Cząsteczki z dwoma biegunami elektrycznymi przyciągają przeciwne bieguny innych cząsteczek. Interakcje między cząsteczkami metanalu H.dwaC = O

Wiązanie metaliczne

Wiązanie metaliczne to siła przyciągania między dodatnimi jonami pierwiastków metalicznych a ujemnymi elektronami, które swobodnie poruszają się między jonami. Atomy metali są ciasno upakowane, co pozwala elektronom poruszać się w sieci atomów.

W metalach elektrony walencyjne są uwalniane z ich pierwotnego atomu i tworzą „morze” elektronów, które unoszą się wokół całej struktury metalu. Powoduje to, że atomy metalu przekształcają się w dodatnio naładowane jony metali, które się zbierają..

Wiązanie metaliczne tworzy się między pierwiastkami metalicznymi, takimi jak sód Na, bar Ba, wapń Ca, magnez Mg, złoto Au, srebro Ag i aluminium Al.

Kiedy elektrony w metalu są „zdelokalizowane”, jądro metalu pozostaje dodatnie, a metal jest utrzymywany razem przez ujemne elektrony poruszające się po strukturze..

Wiązanie jonowe

Wiązanie jonowe to siła, która łączy pierwiastek metaliczny, taki jak sód lub magnez, z pierwiastkiem niemetalicznym, takim jak chlor lub siarka. Metal traci elektrony i przekształca się w dodatni jon metalu zwany kation. Te elektrony przechodzą do niemetalicznego pierwiastka i przekształca się w ujemnie naładowany jon tzw anion.

Kationy i aniony łączą się i tworzą trójwymiarową sieć utrzymywaną przez siły przyciągania elektrostatycznego między jonami o różnych ładunkach. Siły te tworzą związki jonowe.

Skorupa ziemska składa się głównie ze związków jonowych. Większość skał, minerałów i kamieni szlachetnych to związki jonowe. Na przykład:

  • Chlorek sodu NaCl: pierwiastkiem metalicznym jest sód, który przenosi elektron do chloru, który jest pierwiastkiem niemetalicznym.
  • Chlorek magnezu MgCldwa: Magnez Mg przekazuje dwa elektrony do dwóch atomów chloru, jak pokazano na poniższym rysunku:
Magnez ma dwa elektrony w swojej zewnętrznej powłoce, które może przenieść do dwóch atomów chloru, tworząc chlorek magnezu MgCl.dwa.

Zobacz także Różnica między kationami i anionami.

Wiązanie kowalencyjne

Wiązanie kowalencyjne tworzy się, gdy dwa niemetaliczne atomy mają wspólne elektrony. Wiązanie to może mieć kilka typów w zależności od powinowactwa do elektronów atomów i liczby wspólnych elektronów.

Niepolarne wiązanie kowalencyjne

Niepolarne wiązanie kowalencyjne to wiązanie, które tworzy się między dwoma atomami, w których elektrony są równo podzielone. To wiązanie zwykle występuje w cząsteczkach symetrycznych, to znaczy cząsteczkach złożonych z dwóch równych atomów, takich jak cząsteczka wodoru Hdwa i cząsteczkę tlenu Odwa.

Dwa atomy wodoru mają wspólne elektrony w niepolarnym wiązaniu kowalencyjnym.

Wiązanie kowalencyjne biegunowe

Polarne wiązanie kowalencyjne powstaje, gdy dwa atomy mają wspólne elektrony, ale jeden z nich jest bardziej przyciągany przez elektrony. To sprawia, że ​​cząsteczka ma bardziej ujemny „biegun” z większą liczbą elektronów, a biegun przeciwny jest bardziej dodatni..

Cząsteczki o takim rozkładzie lub braku równowagi elektronów są znane jako polarne. Na przykład we fluorowodorze HF istnieje wiązanie kowalencyjne między wodorem i fluorem, ale fluor ma wyższą elektroujemność, więc silniej przyciąga wspólne elektrony..

Atom fluoru silniej przyciąga elektrony, które dzieli z wodorem, nadając wiązaniu charakter polarny..

Proste wiązanie kowalencyjne

Kiedy dwa atomy mają wspólne dwa elektrony, po jednym z każdego, utworzone wiązanie kowalencyjne nazywa się prostym wiązaniem kowalencyjnym.

Na przykład chlor jest atomem, który ma siedem elektronów walencyjnych w swojej zewnętrznej powłoce, która może być wypełniona ośmioma elektronami. Chlor może łączyć się z innym chlorem, tworząc cząsteczkę chloru Cldwa który jest znacznie bardziej stabilny niż same chlorki.

Para elektronów znajduje się między dwoma atomami chloru, tworząc pojedyncze wiązanie.

Podwójne wiązanie kowalencyjne

Podwójne wiązanie kowalencyjne to wiązanie, w którym cztery elektrony (dwie pary) elektronów znajdują się między dwoma atomami. Na przykład tlen ma 6 elektronów w swojej ostatniej powłoce. Kiedy łączą się dwa tlenki, cztery elektrony są dzielone między nimi, co powoduje, że każdy ma 8 elektronów w ostatniej powłoce..

Kiedy dwa atomy tlenu łączą się, dzielą między sobą cztery elektrony, tworząc podwójne wiązanie..

Potrójne wiązanie kowalencyjne

Potrójne wiązanie kowalencyjne powstaje, gdy 6 elektronów (lub trzy pary) jest podzielonych między dwa atomy. Na przykład w cząsteczce cyjanowodoru HCN powstaje potrójne wiązanie między węglem a azotem, jak pokazano na poniższym rysunku:

W cząsteczce cyjanowodoru sześć elektronów jest podzielonych między węgiel i azot, tworząc wiązanie potrójne..

Kowalencyjne wiązanie współrzędnościowe lub celowe

Skoordynowane lub celowe wiązanie kowalencyjne to wiązanie, które tworzy się, gdy tylko jeden z atomów w wiązaniu dostarcza parę elektronów. Na przykład, gdy reaguje amoniak NH3 z trifluorkiem boru BF3, Azot wiąże się z dwoma elektronami bezpośrednio z borem, w którym nie ma dostępnych elektronów. W ten sposób zarówno azot, jak i bor pozostają z 8 elektronami w powłoce walencyjnej..

Azot dzieli swoje dwa dostępne elektrony z atomem boru, który nie ma żadnych elektronów do udziału w cząsteczce NH3BF3.

Zobacz także związki organiczne i nieorganiczne.

Powiązania międzycząsteczkowe

Cząsteczki łączą się za pomocą sił, które umożliwiają tworzenie substancji w stanie ciekłym lub stałym.

Wiązania lub siły dipolowo-dipolowe

Słabe wiązania międzycząsteczkowe można ustanowić między cząsteczkami polarnymi, gdy bieguny ujemne są przyciągane do biegunów dodatnich i odwrotnie. Na przykład metanal H.dwaC = O jest cząsteczką polarną, z częściowym ładunkiem ujemnym tlenu i dodatnim ładunkiem wodoru. Pozytywna strona jednej cząsteczki metanalu przyciąga ujemną stronę innej cząsteczki metanalu.

Cząsteczka metanalu ma dwa bieguny: dodatni i ujemny. Biegun dodatni jednej cząsteczki metanalu jest przyciągany do bieguna ujemnego innej cząsteczki metanalu.

Wiązania lub wiązania wodorowe

Wiązanie wodorowe lub wiązanie wodorowe to wiązanie, które tworzy się między cząsteczkami. Występuje, gdy wodór w cząsteczce jest kowalencyjnie związany z tlenem, azotem lub fluorem. Tlen, azot i fluor to atomy o większej elektroujemności, dlatego silniej przyciągają elektrony, gdy dzielą je z innym mniej elektroujemnym atomem..

Między cząsteczkami wody H występują wiązania wodorowedwaAmoniak O i NH3 jak na rysunku:

Wiązania wodorowe w amoniaku powstają między częściowo naładowanym dodatnio wodorem jednej cząsteczki a częściowo naładowanym ujemnie azotem innej cząsteczki.

Możesz być zainteresowany zobaczeniem:

  • Atomy i cząsteczki.
  • Przykłady związków organicznych i nieorganicznych.
Bibliografia

Zumdahl, S.S., Zumdahl, S.A. (2014) Chemia. Dziewiąte wydanie. Brooks / Cole. Belmont.

Commons, C., Commons, P. (2016) Heinemann Chemistry 1. Wydanie 5. Pearson Australia. Melbourne.


Jeszcze bez komentarzy