William Blake (1757-1827) był brytyjskim poetą i artystą. Choć za życia nie cieszył się sławą i prestiżem, od dawna uważany jest za jednego z najwybitniejszych przedstawicieli poezji i sztuk wizualnych romantyzmu..
Uważany jest za artystę integralnego, ponieważ w swojej twórczości łączył ze swoimi wierszami różne techniki i plastyczną ekspresję. Dlatego wielu wyjaśnia, że każdej z dyscyplin nie można analizować w oderwaniu..
Stworzył pracę pełną symboliki. W swoich pracach Blake twierdził, że wyobraźnia jest ciałem Boga lub samą egzystencją człowieka. Próbował technik grawerowania i dzięki niemu udało mu się samodzielnie odtworzyć kilka ilustrowanych książek.
Ponadto wykonywał ryciny do znanych tekstów innych autorów. Jego twórczość nie została tak doceniona, dopóki dzięki upowszechnieniu się prasy drukarskiej jego książki nie były masowo reprodukowane. Wtedy można było zrozumieć, że w nim te dwie dyscypliny były zjednoczone i nawzajem się karmiły.
Od najmłodszych lat Blake był przywiązany do nauk biblijnych i w dzieciństwie miał wizje, które wywołały trochę niepokoju w jego rodzinie. Jego rodzice od początku wspierali artystyczne skłonności chłopca.
Zamiast pójść do college'u, wstąpił do szkoły rysunku, a później zaczął praktykować u ważnego tamtego grafika, Jamesa Basire'a. Od tego czasu interesuje się historią Wielkiej Brytanii.
Następnie wstąpił do Akademii Królewskiej, gdzie miał spory z Joshuą Reynoldsem, który był rektorem szkoły. Blake argumentował, że malarstwo powinno mieć dokładność, jak w przypadku klasyków, które naśladował w dzieciństwie, podczas gdy Reynolds twierdził, że skłonność do abstrakcji jest godna pochwały.
W latach osiemdziesiątych XVIII wieku rozpoczął formalną pracę jako grawer w sklepie, który otworzył wraz z Jamesem Parkerem. Następnie zaczął eksperymentować z wytrawianiem jako metodą grawerowania..
Był autorem m.in. Pieśni niewinności (1789) i Pieśni doświadczenia (1794). Blake zawarł również swoje wizje w tekstach i obrazach Wizje Córek Albionu (1793), Pierwsza księga Urizena (1794), Milton i w końcu, Jerozolima.
Indeks artykułów
William Blake urodził się 28 listopada 1757 roku w Soho w Londynie. Był trzecim z siedmiorga dzieci Jamesa Blake'a i Catherine Wright. Z potomstwa pary tylko pięciu zdołało osiągnąć dorosłość.
James Blake był producentem pończoch, a jego rodzina pochodziła z Rotherhithe. Jego matka była potomkiem wasali Walkeringham. Przez pewien czas mieli zamożną pozycję, ale bez nadmiernych luksusów.
Catherine Wright była wcześniej żoną mężczyzny imieniem Thomas Armitage i razem byli częścią wspólnoty Bractwa Morawskiego, przedluterańskiego kościoła protestanckiego, który przybył do Wielkiej Brytanii z Niemiec..
Jednak pierwszy syn i pierwszy mąż matki Blake'a zmarł wcześnie. Rok później Wright poznał Jamesa Blake'a i pobrali się pod obrządkiem Kościoła Anglii w 1752 roku..
Otrzymał pierwsze listy z ręki matki, zgodnie z ówczesnym zwyczajem, i na krótko zapisał się do instytucji edukacyjnej.
Ale później, zamiast wstąpić do college'u, aby kontynuować formalną edukację, wolał uczęszczać do szkoły rysunku prowadzonej przez Henry'ego Parsa. Następnie młody Wilhelm poświęcił się czytaniu wybranych przez siebie tekstów, które odpowiadały jego zainteresowaniom.
Oprócz tego, że w latach 1767-1772 zostali wysłani przez rodziców do Henry Pars School of Drawing, Blakes popierał także skłonności Williama do rysowania na inne sposoby, takie jak kupowanie chłopcu reprodukcji, które wykonał w tym czasie..
William Blake lubił naśladować klasycznych artystów; właściwie na początku wolał to robić niż tworzyć swoje oryginalne prace. Wśród artystów, dla których czuł największy podziw, byli Rafael i Miguel Ángel, których cenił za precyzję wykonania..
Jeśli chodzi o poezję, niektórzy z autorów, których odwiedził w swoich czytaniach, to Ben Johnson, Edmund Spencer i Biblia, która miała duży wpływ na jego twórczość..
Pomimo tego, że William Blake wolałby zostać uczniem jednego z modnych angielskich malarzy szkolnych, musiał zadowolić się współpracą z grawerem, ponieważ koszty były znacznie bardziej przystępne, biorąc pod uwagę budżet ojca..
Ostatecznie, po spotkaniu z innym grawerem, Blake zdecydował się dołączyć do pracowni Jamesa Basire'a, który w swojej pracy zachował konserwatywną linię, związaną głównie z reprezentacją architektoniczną..
Blake mieszkał w domu Basire'a między 1772 a 1779 rokiem. W tych latach nauczył się wszystkiego, co wiązało się z handlem grawerem. Jego postęp był tak duży, że jego nauczyciel powierzył mu prace, takie jak kopiowanie średniowiecznych pomników, które znajdowały się w Opactwie Westminsterskim.
Rysunki wykonane przez Blake'a towarzyszyły książce Richarda Gougha pt Pomniki grobowe w Wielkiej Brytanii (tom 1, 1786).
Podczas studiów w opactwie Blake miał niektóre ze swoich wizji, w których obserwował Chrystusa wraz z apostołami w procesji, a następnie zakonnicy, którzy śpiewali pochwały.
Od 1779 roku William Blake rozpoczął naukę w Royal Academy. W tej instytucji nie musiał nic płacić, poza własnymi materiałami do pracy, kiedy był w akademii.
Podczas studiów w Akademii Królewskiej Blake sprzeciwiał się zyskującemu na sile kanonowi, jakim był kanon małych gotowych dzieł, zwyczaj realizowany przez artystów takich jak Rubens, jednego z ulubionych prezesa instytucji Joshua Reynoldsa..
Dla Reynoldsa „skłonność do abstrakcji, uogólnienia i klasyfikacji była wielką chwałą ludzkiego umysłu”. Dlatego pomyślał, że można znaleźć ogólne piękno i ogólną prawdę, koncepcje, które Blake całkowicie odrzucił..
Ponadto Blake uważał, że szczegóły, takie jak te używane w dziełach klasycznych, nadały temu dziełu prawdziwą wartość. Mimo to wiadomo, że William Blake dostarczał dzieła do Królewskiej Akademii w latach 1780-1808.
Tam poznał innych artystów, takich jak John Flaxman, George Cumberland czy Thomas Stothard, którzy mieli radykalne poglądy na temat kierunku sztuki i razem dołączyli do Towarzystwa Informacji Konstytucyjnej..
Od czasu ukończenia szkolenia grawera w 1779 roku William Blake poświęcił się samodzielnej pracy. Niektórzy księgarze zatrudniali go do wykonywania kopii dzieł innych artystów. Wśród jego pracodawców był Joseph Johnson.
Jego pierwszy zbiór wierszy, który zatytułował Rysunki poetyckie, Został opublikowany w 1783 roku. Blake pracował także dla pisarza Johanna Kaspera Lavatera, Erazma Darwina i Johna Gabriela Stedmana..
Po śmierci ojca, William Blake otworzył drukarnię w 1784 roku. Tam pracował razem ze swoim byłym uczniem Jamesem Parkerem. W tym samym roku rozpoczęto tworzenie tekstu pt Wyspa na Księżycu, które nigdy się nie skończyły.
Wśród stosowanych przez niego technik była akwaforta, którą zaczął wdrażać w 1788 roku. Dzięki temu zyskał wówczas prestiż i uznanie..
Ponadto w latach dziewięćdziesiątych XVIII wieku William Blake ciężko pracował nad serią obrazów i ilustracji, na przykład zamówionym przez Johna Flaxmana do wierszy Thomasa Graya, które zawierały 116 projektów..
W 1791 roku zlecono mu zilustrowanie pracy Mary Wollstonecraft pt Oryginalne historie z prawdziwego życia. Ta autorka była jedną z najważniejszych feministek tamtych czasów. Chociaż Blake pracował nad swoją książką, nie wiadomo, czy obaj faktycznie się znali..
W 1800 roku William Blake przeniósł się do Felphan w Sussex, gdzie przebywał przez jakiś czas i rozpoczął pracę w Milton.
Jego posunięcie wynikało z faktu, że został zaproszony przez Williama Hayleya do zamieszkania na małej farmie i pracy jako jego protegowany. Tam Blake wykonał zarówno ryciny, jak i ilustracje i obrazy z różnych materiałów.
Ale Blake wrócił do Londynu cztery lata później i kontynuował pracę nad własnymi grafikami i pracami..
Kiedy Blake miał 65 lat, zaczął tworzyć ilustracje do Księga Hioba, to było podziwiane, a później inspirowało innych artystów. W tym czasie ilustracje Blake'a stały się popularne i zaczęły generować sprzedaż i zyski..
W tym czasie był bardzo blisko z Johnem Linnellem i przez niego nawiązał stosunki biznesowe z Robertem Thorntonem. W tamtych latach poznał Samuela Palmera i Edwarda Calverta, którzy w końcu zostali uczniami Blake'a..
Jednym z jego głównych mecenasów w tamtych czasach był Thomas Butts, który był bardziej niż wielbicielem Blake'a.
Ponadto William Blake rozpoczął pracę nad Dante, co było jednym z najlepiej wykonanych dzieł w całej jego karierze grawera. Jednak nie mógł ukończyć projektu, ponieważ zmarł przed jego osiągnięciem..
Ale niektórzy uważają, że ta praca wykracza poza ilustrację towarzyszącą tekstowi. Uznano, że służy jako adnotacje lub komentarze do wiersza Boska Komedia.
Do pewnego stopnia Blake podzielał wizję Dantego na różne tematy, więc wykorzystał tę pracę do stworzenia szczegółowej reprezentacji atmosfery, którą stworzył, czytając przedstawione w niej obrazy. Szczególnie interesował się realizacją obrazów piekła.
William Blake zmarł 12 sierpnia 1827 roku w Strand w Londynie. Mówi się, że w dniu swojej śmierci artysta większość ostatnich godzin poświęcił pracy nad rysunkami z serii Dantego.
Chwilę przed śmiercią Blake poprosił żonę, by pozowała tuż obok jego łóżka i zrobił jej portret jako podziękowanie za to, jak dobra była dla niego przez całe małżeństwo. Wspomniany portret zaginął.
Później wszedł w stan transu, a jeden z jego uczniów stwierdził w związku ze śmiercią Blake'a, że: „Tuż przed śmiercią jego spojrzenie stało się jasne, jego oczy błyszczały i zaczął śpiewać to, co widział w niebie. Prawdę mówiąc, umarł jako święty, gdy osoba, która stała obok niego, obserwowała ”.
Miał swój pogrzeb w kościele anglikańskim, ale został pochowany na Bunhull Fields, nonkonformistycznym cmentarzu..
William Blake poślubił Catherine Sophię Boucher 18 sierpnia 1782 roku. Była młodszą o 5 lat dziewczyną, którą poznał na rok przed ślubem..
Po powiedzeniu mu, jak właśnie został odrzucony przez inną dziewczynę, o którą prosił w małżeństwie, Blake zapytał Bouchera, czy mu go żal, a kiedy odpowiedziała tak, artysta odpowiedział, że ją wtedy kocha..
Catherine była analfabetką. Jednak z biegiem czasu stał się jedną z fundamentalnych postaci zarówno w życiu, jak i karierze angielskiego grawera. Nauczył ją czytać i pisać, a następnie pokazał jej swój warsztat grawera, w którym Catherine radziła sobie bardzo dobrze.
Uważa się, że William Blake był częścią ruchu wspierającego wolną miłość w XIX wieku. Jednak część seksualnej symboliki jego pracy została później usunięta, aby mogła dostosować się do kanonów społecznych..
Niektórzy mówią, że próbował kiedyś mieć konkubinę, ale nie ma na to dowodów i aż do śmierci utrzymywał bardzo bliskie i życzliwe relacje z żoną..
Para nie mogła mieć dzieci. Po śmierci Blake'a jego żona twierdziła, że widzi go, ponieważ nauczył ją mieć wizje takie jak te, które miał od dzieciństwa.
Spośród rycin William Blake pracował dwoma metodami, z których pierwsza była wówczas najbardziej rozpowszechniona, zwana ryciną burinową. Artysta musiał wydobyć kształt na miedzianej płycie.
To był delikatny proces, który trwał długo i nie był zbyt opłacalny dla artystów, więc niektórzy uważali, że to jest powód, dla którego Blake nie odniósł wielkiego sukcesu finansowego w swoim życiu..
Inną jego techniką było wytrawianie, ta metoda była bardziej nowatorska i dzięki niej wykonał większość własnej pracy.
Trawieniem rysował na metalowych płytkach materiałem kwasoodpornym, a następnie kąpał metal w kwasie i wszystko, czego nie dotykał pędzel artysty, rozpuściło się, tworząc relief w kształcie rysunku..
Gdyby to dzięki zdolności Williama Blake'a do poświęcenia się wyłącznie sztuce, prawdopodobnie by to zrobił. Kiedyś malowałem akwarelą na papierze. Motywy, które wybrał, były generalnie związane z historią Wielkiej Brytanii lub Biblią.
Następnie zaczął przedstawiać swoje wizje na wykonanych rysunkach. Miał kilka zleceń na świetne ilustracje, jednak nigdy w życiu nie zdobył sławy za to dzieło.
Pomimo tego, że nie był jego mocną stroną, William Blake pisał także wiersze od najmłodszych lat. Jego przyjaciele uważali, że ma wielki talent do listów i skłonili go do wydawania niektórych kompozycji, choć nie uniknął błędów w swoich tekstach..
Później Blake nadal publikował swoje wiersze, ale tylko techniką ryciny. Twierdził, że zostało mu to objawione w wizji przez jego brata Roberta. Jego teksty są pełne mitologii, którą stworzył sam Blake.
- Szkice poetyckie (1783).
- Wyspa na Księżycu (ok. 1784).
- Wszystkie religie są jednym (ok. 1788).
- Tiriel (ok. 1789).
- Pieśni niewinności (1789).
- Księga Thel (1789).
- Małżeństwo nieba i piekła (ok. 1790).
- Rewolucja Francuska (1791).
- Bramy raju (1793).
- Wizje Córek Albionu (1793).
- Ameryka, przepowiednia (1793).
- Notatnik (ok. 1793-1818).
- Europa, przepowiednia (1794).
- Pierwsza księga Urizena (1794).
- Pieśni niewinności i doświadczenia (1794).
- Księga Achanii (1795).
- Księga Los (1795).
- Pieśń o Los (1795).
- Vala lub The Four Zoas (ok. 1796-1807).
- Milton (ok. 1804–1811).
- Jerozolima (ok. 1804-1820).
- Ballady (1807).
- Opisowy katalog zdjęć (1809).
- O poezji Homera [i] o Wergiliuszu (ok. 1821).
- Duch Abla (ok. 1822).
- „Laokoona” (ok. 1826).
- Dla płci: bramy raju (ok. 1826).
- Nocne myśli, Edward Young, 537 akwareli (ok. 1794 - 96).
- Wiersze, Thomas Gray, 116 (1797-98).
- Biblia, 135 temper (1799-1800) i akwarele (1800-09).
- Comus, John Milton, 8.
- Grób, Robert Blair, 40 lat (1805).
- Praca, 19 (1805; powtórzone w 1821 r. Dwa uzupełnienia [1823]).
- Odtwarza, William Shakespeare, 6 lat (1806-09).
- Raj utracony, Milton, 12 lat (1807 i 1808).
- „W poranek Narodzenia Chrystusa”, Milton, 6 (1809 i 1815).
- „Il Penseroso”, Milton, 8 (ok. 1816).
- Raj odzyskany, Milton, 12 (ok. 1816-20).
- „Wizjonerskie głowy” (1818 - 25).
- Postęp pielgrzyma, John Bunyan, 29 niedokończonych akwareli (1824-27).
- Rękopis Geneza akwaforta, 11 (1826-27).
- Duże kolorowe nadruki, 12 (1795).
- Pielgrzymi z Canterbury, Geoffrey Chaucer, 1 (1810).
- Księga Hioba, 22 (1826).
- Dante, 7 niedokończonych (1826-27).
Jeszcze bez komentarzy