William Cuthbert Faulkner Butler (1897-1962) był amerykańskim pisarzem, poetą i gawędziarzem, uważanym za jednego z najwybitniejszych pisarzy XX wieku. Obejmował kilka gatunków literatury, w tym: powieść, teatr, poezję, esej i opowiadanie..
Twórczość Faulknera cechowała modernistyczna, przejawiająca się posługiwaniem się zrozumiałym językiem, co pozwoliło mu w prostszy sposób dotrzeć do zwykłych czytelników. Ponadto pisma tego autora wyróżniały się formą narracji i rozwijanymi przez niego tematami, które były prawie całkowicie nierealne lub fikcyjne.
William Faulkner był płodnym pisarzem, który większość swojego życia spędził na pisaniu. Niektóre z jego najważniejszych tytułów to: Płaca żołnierska, Kapliczka, Światło sierpnia, Requiem dla kobiety Y Hałas i wściekłość. Otrzymał kilka nagród, w tym Literacką Nagrodę Nobla.
Indeks artykułów
William urodził się 25 września 1897 roku w mieście New Albany w stanie Mississippi, będąc członkiem kulturalnej i tradycyjnej rodziny dostosowanej do ówczesnych zwyczajów. Jego rodzicami byli: Murry Faulkner i Maud Butler; poeta był najstarszym z jego trzech braci, których nazywano: Murry Charles, John i Dean.
Faulkner spędził lata dzieciństwa w miastach Ripley i Oxford. Jego dzieciństwo zależało od matki, babci ze strony matki i niani Callie Barr. Matka zaszczepiła w nim nawyk czytania, więc zarówno on, jak i jego rodzeństwo nauczyli się czytać w bardzo młodym wieku, dzięki czemu późniejszy rozwój pisarstwa był łatwy..
Callie Barr była pochodzenia afroamerykańskiego i była decydującą postacią zarówno w wychowaniu poety, jak i jego rozwoju literackim. Jego miłość i troska naznaczyły Williama i to dzięki niej pisarz zainteresował się sytuacją rasową swoich czasów, którą później żywo utrwalił w kilku swoich dziełach..
Lata edukacji Williama Faulknera spędził w rodzinnym Missisipi, zawsze pod opieką matki. Był mądrym dzieckiem do tego stopnia, że po pierwszej klasie poszedł od razu do trzeciej. Później, w wieku dziesięciu lat, jego zainteresowanie studiami zniknęło, co nieco zaniepokoiło rodzinę poety..
Choć pisarz przyjeżdżał kilkakrotnie powtarzać rok, nigdy nie zrezygnował z czytania. Odżywił się, słuchając opowieści o krwawych bitwach przed jego narodzinami od swojego pradziadka Williama Clarka, bohatera wojny secesyjnej, który był także pisarzem i biznesmenem. Być może żyłka literacka pochodziła od tego krewnego.
W 1914 roku, kiedy William miał siedemnaście lat, spotkał jedną z osób, które skłoniły go do kontynuowania pisania. Tą postacią był Philip Stone, młody profesjonalista w wieku około dwudziestu jeden lat, który wiedział z lekcji literatury i był pod wrażeniem pism Faulknera.
Potem Stone nie wahał się podzielić z Williamem pracami wielkich pisarzy, w tym Jamesa Joyce'a. Później Filip próbował pomóc Faulknerowi w wydaniu jego pierwszych wierszy, ale wydawnictwa nie dały im zgody. Mimo to Faulkner nadal rozwijał swój talent, dopóki nie znalazł odpowiedniego momentu..
Niektórzy badacze życia Williama argumentowali, że w 1918 roku zdecydował się zmienić nazwisko z Falkner na Faulkner. Według anegdoty, gdy ukazała się jego pierwsza książka, pominęli literę „u”, a on zapewnił, że być może tak będzie wygodniej..
W 1919 roku, kiedy miał dwadzieścia dwa lata, Faulkner wstąpił na University of Mississippi, aby studiować literaturę i literaturę. Jednak jego fragment był krótki, ponieważ wycofał się przed rozpoczęciem czwartego semestru; w tym czasie opublikował kilka wierszy w publikacjach studenckich i zaczął otwierać przestrzeń wśród innych ówczesnych pisarzy.
W połowie lat dwudziestych Faulkner przeniósł się do Nowego Orleanu, gdzie miał okazję opublikować swoją pierwszą powieść: Zapłata żołnierzy (1925). W tym czasie zaczął rozwijać fikcyjne tematy pod wpływem i współpracą pisarza Sherwooda Andersona. Pojawiły się motywy nawiązujące do niewolnictwa.
W 1927 roku wyszło na jaw Komary a dwa lata później opublikował Sartoris. Oryginalny tytuł tej fikcyjnej powieści brzmiał: Flagi w kurzu, ale kiedy został odrzucony przez wydawcę, Faulkner upoważnił swojego sekretarza literackiego do zredagowania go i zmiany nazwy.
W wieku 30 lat William Faulkner zakochał się w rozwiedzionej kobiecie o imieniu Estelle Oldham. Ożenił się z nią w 1929 roku i został jej partnerem życiowym; razem wychowali dwoje dzieci jego żony: Victorię i Cornell.
Pisarz poświęcił się jeszcze cięższej pracy, aby utrzymać swoją nową rodzinę. Tak więc w tym samym roku swojego małżeństwa pracował na University of the Mississippi Power House, pisząc: Podczas gdy ja cierpię; pisał także opowiadania i za zarobione pieniądze kupił dom rodzinny w Oksfordzie.
Przybycie pisarza do kina było bardziej z konieczności niż z przyjemności. W 1932 r. Jego sytuacja ekonomiczna nie była dobra i nie mógł sprzedać dzieła Światło sierpnia, przyjął ofertę pracy jako scenarzysta dla wytwórni filmowej MGM Studios. Ta praca i pozwoliła na stabilne utrzymanie rodziny.
W ten sposób zaczął pisać scenariusze do filmów, zwłaszcza tych wyreżyserowanych przez Howarda Hawksa, z którym się zaprzyjaźnił. Od tego momentu miał stałe źródło dochodu w Hollywood aż do połowy XX wieku..
Chociaż prace Faulknera były obfite, trudno mu było zrobić sobie miejsce w amerykańskim świecie literackim, ale nigdy nie zrezygnował z pisania. Ostatnie lata spędził jako scenarzysta i autor literacki, niosąc także swoje uzależnienie od alkoholu..
Niektóre z jego najnowszych prac to: Requiem dla kobiety, bajka, miasto Y Kieszonkowie. Jego życie dobiegło końca z powodu zawału serca 26 lipca 1962 r. W mieście Byhalia, w stanie, w którym się urodził. Miałem wtedy sześćdziesiąt cztery lata.
- Nagroda Nobla w dziedzinie literatury w 1949 r.
- National Book Award w 1951 r. Za pracę Zebrane historie.
- Nagroda Pulitzera i National Book Award za powieść z 1955 roku Bajka.
- Pulitzera przyznane w 1963 roku dla Kieszonkowie.
Twórczość Williama Faulknera została ujęta w ramach modernizmu, także fikcji. Język, którego używał, był łatwy do zrozumienia, ale obciążony długimi i czasami nieustrukturyzowanymi zdaniami, było w nich również ekspresja i szczypta przesady.
W pismach tego amerykańskiego intelektualisty różne punkty widzenia, monologi, narracje opisowe, a także brak chronologii były znane. Jego głównymi tematami były: życie na południu kraju, rasa, rodzina, historia, wojna i polityka..
- Zapłata żołnierza (Zapłata żołnierzy, 1926).
- Komary (Komary, 1927).
- Sartoris (1929).
- Dźwięk i wściekłość (Hałas i wściekłość, 1929).
- Leże umierając (Podczas gdy ja cierpię, 1930).
- Sanktuarium (Sanktuarium, 1931).
- Światło w sierpniu (Światło sierpnia, 1932).
- Pylon (Pylon, 1935).
- Absalom, Absalom (Absalom, 1936).
- Niepokonani (Niepokonani, 1938).
- Dzikie palmy (Dzikie palmy, 1939).
- Hamlet (Wioska, 1940).
- Zejdź Mojżeszu (Zejdź, Mojżeszu, 1942).
- Intruz w kurzu (Intruz w kurzu, 1948).
- Requiem dla zakonnicy (Requiem dla kobiety, 1951).
- Do bajki (Bajka, 1954).
- Miasto (Miasto, 1957).
- Posiadłość (Posiadłość, 1959).
- Reivers (Ucieczka lub Kieszonkowie, 1962).
- Wizja wiosną (1921).
- Marmurowy faun (1924).
- Ta ziemia, wiersz (1932).
- Zielona gałązka (1965).
- Wiersze Mississippi (Wydanie pośmiertne, 1979).
- Helen, zaloty i wiersze Mississippi (Wydanie pośmiertne, 1981).
- Te trzynaście (1931).
- Doktor Martino i inne historie (1934).
- Gambit konia (1949).
- Zebrane historie (1950).
- Wielkie lasy (1955).
- Historie z Nowego Orleanu (1958).
- Niezebrane opowieści Williama Faulknera (Wydanie pośmiertne, 1979).
- Lądowanie na szczęście (1922).
- Lustra Chartres Street (1925).
- Damon i Phytias Unlimited (1925).
- Zazdrość (1925).
- Cheest (1925).
- Z Nazaretu (1925).
- Królestwo Boże (1925).
- Różaniec (1925).
- Szewc (1925).
- Szansa (1925).
- Zachód słońca (1925).
- Dzieciak się uczy (1925).
- Kłamca (1925).
- Dom (1925).
- Epizod (1925).
- Myszy wiejskie (1925).
- Hej i dwie butelki rumu (1925).
- Róża dla Emily (1930).
- Honor (1930).
- Oszczędność (1930).
- Czerwone liście (1930).
- Do gwiazd (1931).
- Suchy wrzesień (1931).
- Tego wieczornego słońca (1931).
- Włosy (1931).
- Łaciate konie (1931).
- Pies (1931).
- polowanie na lisa (1931).
- Rozwód w Neapolu (1931).
- Mistral (1931).
- Przeciąganie się po śmierci (1932).
- Palić (1932).
- Zwycięstwo w górach (1932).
- Była królowa (1933).
- Artysta w domu (1933).
- Poza (1933).
- Elly (1934).
- Stacja w Pensylwanii (1934).
- Myć się (1934).
- Polowanie na niedźwiedzie (1934).
- Noga (1934).
- Czarna muzyka (1934).
- Muł na podwórku (1934).
- Czata (1934).
- Wycofać się (1934).
- To! (1934).
- NALOT (1934).
- Złota ziemia (1935).
- Będzie dobrze (1935).
- Wujek Willy (1935).
- Lew (1935).
- Żona za dwa dolary (1936).
- Głupiec z koniem (1936).
- Mnich (1937).
- Spalanie stodoły (1939).
- Ręka na wody (1939).
- Kwestia prawna (1940).
- Starzy ludzie (1940).
- Złoto nie zawsze jest (1940).
- jutro (1940).
- Wysocy mężczyźni (1941).
- Delta jesień (1942).
- Popołudnie krowy (1943).
- Półpasiec pana (1943).
- Moja babcia Millard i generał Bedford Forrest i bitwa nad Harrykin Creek (1943).
- Błąd w chemii (1946).
- Nazwa miasta (1950).
- Notatki na temat łodygi koni (1951).
- Sepulture południe: gaslight (1954).
- Przez ludzi (1955).
- Panie Acarius (1965).
- Drzewo życzeń (1967).
- Nimfolepsja (1973).
- 1 Maj (1977).
- Frankie i Johnny (1978).
- Piotr (1979).
- Adolescencja (1979).
- Śnieg (1979).
- światło księżyca (1979).
- Pionek wieprzowy (1979).
- Wracać (1979).
- Wielki strzał (1979).
- Dule Tale (1979).
- Evangeline (1979).
- Widzi to (1988).
- Żyjemy dzisiaj (1933).
- Droga do chwały (1936).
- Statek niewolników (1937).
- Gunga din (1939).
- Mieć i nie mieć (1944).
- Południowiec (1945).
- Wielki sen (1946).
- Kraina faraonów (1955).
- Drzewo życzeń (Wydanie pośmiertne, 1964).
- William Faulkner. eseje, przemówienia i listy publiczne (Wydanie pośmiertne, 1966).
Była to pierwsza powieść wydana przez Faulknera, a jej treść była związana z historią i wojną. Fabuła opierała się na powrocie do domu żołnierza po walkach w II wojnie światowej, którego krewni uznali go za zmarłego..
W tej pracy autor zwrócił także uwagę na takie tematy jak przyjaźń, więź rodzinna i zaangażowanie, gdyż powrót weterana oznaczał także odzyskanie życia i spotkanie z miłością. Autor osadził historię w Gruzji.
Ta powieść była jedną z najwybitniejszych powieści północnoamerykańskich. Został zainspirowany jedną ze scen Makbeta angielskiego dramaturga Williama Szekspira, z wyraźnym wpływem Jamesa Joyce'a poprzez jego twórczość Ulises.
Faulkner podzielił pracę na cztery części. Pierwszą narratorem był młody Benjy, trzydziestotrzyletni upośledzony umysłowo, który ze swojej perspektywy opowiadał o aspektach południowej rodziny Compsonów, do której należał. Następnego powiedział Quentin, jego brat, na krótko przed odebraniem sobie życia.
Trzecią fazę tej powieści opisał inny członek rodziny Compsonów o imieniu Jason. Podczas gdy ostatnia została ujawniona przez Dilsey, afroamerykańską pracownicę, która dobrze znała tę rasę, ponieważ pracowała z nimi przez wiele lat..
Hałas i wściekłość opowiedział historię rodziny z południowych Stanów Zjednoczonych, która żyjąc w dostatku, popadła w niełaskę i hańbę. Kasta, pochodzenie i sława Compsonów zniknęły z biegiem lat i pozostały tylko nieliczne relacje ocalałych..
Jak to zwykle bywa w pracach Faulknera w tej powieści, nie trzymał się chronologicznego porządku wydarzeń, ale pozwolił ponadczasowości uczynić temat bardziej interesującym. Przeszłość, teraźniejszość i przyszłość zostały połączone, aby określić niepowtarzalny styl i indywidualne postrzeganie czasu.
Pierwsza faza powstała 7 kwietnia 1928 r., Druga obejmowała okres 2 czerwca 1910 r. Dwie ostatnie przypadały na 1928 r., Ale odpowiednio 6 i 8 kwietnia. Chronologiczna forma narracji nadała pracy dynamizm i kreatywność.
Była to powieść należąca do ruchu modernizmu, której głównym tematem była śmierć Addie Bundren, żony rolnika ze stanu Missisipi, oraz tradycyjne pragnienie rodziny, by zabrać jej szczątki do Jeffersona, do miasta New Nadzieja.
Rozwój dzieła odbywał się poprzez monologi rozprowadzane w piętnastu postaciach, składających się na niego było pięćdziesiąt dziewięć odcinków. Ponadto, podobnie jak w przypadku Faulknera, historia miała miejsce w mieście Yoknapatawpha County w Mississippi, miejscu stworzonym przez niego.
Ta powieść była jedną z najbardziej znanych Faulknera, ponieważ rozwinęła temat gwałtu, który był niezwykle kontrowersyjny w czasie, gdy została opublikowana. Autor odniósł się w niej również do wojny, umieszczając ją w stworzonym przez siebie mieście Yoknapatawpha..
W tej pracy amerykański pisarz splótł dwie historie. Pierwsza dotyczyła kobiety imieniem Lena Grove, która po zajściu w ciążę i porzuceniu przez swojego partnera wyszła go szukać. Drugi dotyczył Joe Christmas, metysa, który został stracony za rzekome zamordowanie swojej żony.
Historia łączy się, gdy Lucas Burch, człowiek, którego szukała Lena, oskarżył Boże Narodzenie. Faulkner zlokalizował fabułę w sierpniu, od czasu do czasu nawiązując do dzieciństwa Joe Christmas i niektórych wydarzeń z wojny domowej; tutaj pisarz ponownie zwrócił się do Mississippi jako głównej scenerii.
Ta wojownicza powieść była jedną z najbardziej chwalonych przez Faulknera, poświęcając pisarzowi ponad dziesięć lat pracy. Spektakl nawiązywał do I wojny światowej, a jego główną oprawą była Francja 1918 roku w ciągu tygodnia.
Historia opowiadała o poczynaniach Stefana, żołnierza, który nakazał swoim towarzyszom zaprzestać ataków. To spowodowało, że konflikt ustał, ponieważ obie strony były konieczne, aby wojna miała sens; w końcu kombatant został stracony za swoją odwagę.
- „Złym ludziom można ufać, oni nigdy się nie zmieniają”.
- „Pisarz jest z natury niezdolny do powiedzenia prawdy; dlatego nazywamy to, co pisze, fikcją ".
- „Aby być wielkim, potrzeba dziewięćdziesięciu dziewięciu procent talentu, dziewięćdziesięciu dziewięciu procent dyscypliny i dziewięćdziesięciu dziewięciu procent pracy”..
- „Nie interesują mnie pomysły, tylko mężczyźni”.
- „Życie to droga bez powrotu”.
- „Najsmutniejsze jest to, że jedyne, co możesz robić przez osiem godzin dziennie, to praca”.
- „Ci, którzy mogą działać, a ci, którzy nie mogą i cierpią z tego powodu, piszą”.
- „Niektórzy ludzie są mili tylko dlatego, że nie mają odwagi być inaczej”.
- „Ostateczna mądrość polega na tym, aby sny były na tyle duże, aby nie tracić ich z oczu, gdy są ścigani”..
- „Zawsze marz i mierz wyżej, niż wiesz, że możesz osiągnąć”.
Jeszcze bez komentarzy