Williama Gilberta (1544 - 1603) był XVI-wiecznym angielskim lekarzem i filozofem przyrody. Jest znany jako ojciec fizyki elektrycznej i magnetyzmu. Ich wkład w te dziedziny uznaje się za podstawowe filary tych gałęzi nauki..
W praktyce lekarskiej zyskał wielką sławę i został osobistym lekarzem królowej Anglii Elżbiety I, ale to dzięki jego studiom nad ziemskim polem magnetycznym zajął miejsce w potomności..
Jego najbardziej rozpoznawalną pracą jest Przez Magnete, tekst opublikowany w 1600 r., który ma tę zaletę, że był pierwszym studium fizyki mającym rzeczywiste znaczenie, stworzonym w Anglii. To Gilbert ukuł termin „elektryczność”.
Inne koncepcje, które William Gilbert zaczął wdrażać, dotyczyły przyciągania elektrycznego, siły elektrycznej i biegunów magnetycznych. Wiele z jego tekstów zostało opublikowanych dopiero po jego śmierci..
Obcował z wizją Kopernika dotyczącą obrotu Ziemi wokół Słońca. Ponadto uważał, że planety mogą orbitować dzięki pewnej sile związanej z magnetyzmem..
William Gilbert był przeciwnikiem scholastyki, która wtedy zdominowała edukację formalną. W ten sam sposób skrytykował zastosowanie filozofii Arystotelesa, która była jednym z najbardziej rozpowszechnionych nurtów myślowych za życia Gilberta..
Oprócz stanowiska lekarza królewskiego, Gilbert zajmował również odpowiednie stanowiska w angielskiej społeczności medycznej, przewodnicząc Królewskiemu Kolegium Lekarzy, które było ogólnokrajową szkołą lekarską..
Niektórzy autorzy twierdzili, że lekarz spędził kilka lat podróżując po świecie i w ten sposób zainteresował się magnetyzmem, ale nie ma dowodów na poparcie tych stwierdzeń w sposób rozstrzygający..
Indeks artykułów
William Gilbert, znany również jako Gilberd lub Guylberd, urodził się 24 maja 1544 roku w Colchester w Anglii w wolnej mieszczańskiej lub średniej rodzinie. Jej rodzicami byli Hierom Guylberd, oficjalny rejestrator miasta, i Elizabeth Coggeshall.
Był najstarszym synem małżeństwa Guylberd-Coggeshall, po którym następowali Robert, Margaret i wreszcie Hierom. Około 1549 roku zmarła jego matka, a jego ojciec poślubił Jane Wingfield, z którą miał jeszcze siedmioro dzieci: Anne (lub Marianne), Prudence, Agnes, Elizabeth, George, William i Ambrose.
W 1558 r. Wstąpił do St. John's College w Cambridge, gdzie studiował dzieła Galena, jedynego wówczas uznanego autorytetu w dziedzinie medycyny. Podobnie studiował matematykę, filozofię, astronomię i fizykę arystotelesowską..
Otrzymał tytuł licencjata w 1561 roku, magister Doktor nauk humanistycznych w 1564 r., aw 1569 r. doktorem medycyny. Wkrótce został członkiem senior z Uniwersytetu Cambridge, gdzie zajmował kilka stanowisk, m.in. skarbnika.
Gilbert otworzył gabinet lekarski w Londynie w 1570 roku. Zyskał reputację wśród szlachty, która szeroko domagała się jego usług. Mimo to nie zaniedbał studiów związanych z magnetyzmem.
W ten sposób jego nazwisko zaczęło być rozpoznawane w intelektualnych kręgach miasta, co ostatecznie doprowadziło do tego, że Gilbert został członkiem Królewskiego Kolegium Lekarzy..
Ponadto William Gilbert służył w 1588 roku jako jeden z członków prywatnej rady doradców, którzy byli odpowiedzialni za zapewnienie zdrowia członkom Królewskiej Marynarki Wojennej. Lekarze ci zostali wybrani spośród członków Royal College.
W wymienionej instytucji zajmował różne ważne stanowiska, m.in. trzykrotnie, w latach 1582-1590, nadzorca. Był także skarbnikiem w latach 1587-1594 oraz 1597-1599, w tym ostatnim okresie jednocześnie pełnił funkcję doradcy..
Wreszcie w 1600 roku Gilbert został wybrany na prezesa Royal College of Physicians..
Jednak jednym z jego najbardziej znaczących stanowisk było stanowisko lekarza królowej Anglii Elżbiety I, które zostało mu przyznane między 1601 r., A śmiercią monarchy w marcu 1603 r. Następnie krótko zajmował to samo stanowisko u następcy królowej. , James I.
Nie mógł długo utrzymywać tej pozycji, bo pół roku ledwo przeżył królową.
Kiedy zdobył już pewną reputację wśród mieszkańców stolicy, Gilbert został mianowany komisarzem kierunku Pharmacopeia Londinensis w 1589 roku. Ponadto w tej pracy był odpowiedzialny za napisanie tematu znanego jako „Philulae".
Pomimo poświęcenia się medycynie, nigdy nie porzucił studiów w innych dziedzinach, aby spróbować zdemistyfikować pewne fałszywe przekonania, które były wówczas stosowane jako udowodniona wiedza naukowa..
W 1600 roku opublikował swoje najbardziej wpływowe prace dotyczące badań zjawiska magnetycznego. Tytuł tekstu brzmiał De magnete, magneticisque corporibus, et de magno magnete tellure; physiologia nova, plurimis i argumentis oraz Experis demonstrata.
Niektóre źródła podają, że William Gilbert przeprowadził te badania po pobycie na uniwersytecie, ale nie ma pewności, jak długo poświęcił się temu tematowi przed opublikowaniem tekstu..
Praca Gilberta, Magnete, został podzielony na sześć części. W pierwszej omówił historię i ewolucję magnetytu. Następnie zgrupował wszystkie cechy fizyczne z własnymi demonstracjami.
Nie poprzestałem na Magnete, Gilbert kontynuował studia w innym tekście, ale nigdy go nie opublikował.
William Gilbert zmarł 30 listopada 1603 roku w Londynie w Anglii. Miał 59 lat i nigdy się nie ożenił. Został pochowany w Colchester na cmentarzu Świętej Trójcy..
Nie wiadomo, jaka była dokładna przyczyna śmierci Gilberta, ale najbardziej rozpowszechniona wersja głosi, że była to dżuma dymienicza, której wybuchy były częste w Anglii na początku XVII wieku.
Jego rzeczy zostały przekazane księgarni Royal College of Physicians. Ale żaden z elementów nie zachował się, ponieważ siedziba instytucji została zniszczona w wielkim pożarze Londynu, który miał miejsce w 1666 roku.
Po jego śmierci, jego brat otrzymał zlecenie skompilowania i opublikowania jego niepublikowanych dzieł, niektóre niekompletne w 1651 roku w tomie zatytułowanym De Mundo Nostro Sublunari Philosophia Nova, ale ten nie był zbyt udany.
Jednostka siły magnetomotorycznej została nazwana „Gilbert”, jako zaszczyt dla wkładu tego naukowca. Ta jednostka jest częścią systemu CGS i odpowiada 0,79577 ampera na obrót.
Istnieje również księżycowy krater, którego nazwa pochodzi od jego nazwiska i geologa Grove Karla Gilberta.
Niewiele jest informacji o jego życiu w dekadzie po ukończeniu studiów. Jednak niektóre źródła zapewniają, że w tym czasie William Gilbert odbył szereg podróży.
Prawdopodobnie podróżował po kontynencie europejskim i pogłębiał swoje studia. Niektórzy uważają, że mógł spotkać Włocha Giordano Bruno, ponieważ obaj podzielali wizję Kopernika na temat porządku Układu Słonecznego, chociaż nie ma dowodów, że to spotkanie miało miejsce..
Stwierdzono również, że to właśnie z powodu jego relacji z żeglarzami podczas podróży zrodziło się jego zainteresowanie badaniem magnetyzmu, ponieważ starał się zrozumieć działanie kompasów, których używali do orientowania się na statkach..
Gilbert zaproponował namagnesowanie całej planety, więc musiała spełniać funkcję gigantycznego magnesu, w przeciwieństwie do tego, co dotychczas sądzono, że wskazywało to, że kompasy są przyciągane przez wyspę magnetyczną lub gwiazdę..
Jego eksperyment potwierdzający to podejście polegał na użyciu dużej kuli magnetytu, którą nazwał „terrella„I umieść namagnesowaną igłę na jej powierzchni. W ten sposób potwierdził, że wskazana igła zachowuje się jak kompas.
Opisał, że podczas pocierania bursztynowy kamień przyciągał różne materiały o różnych właściwościach, takie jak papier, małe krople wody lub włosy i inne lekkie elementy..
Korzystanie z terrella, Gilbert doszedł do wniosku, że przyciąganie magnetyczne rozchodzi się we wszystkich kierunkach. Zauważył również, że przyciągane były tylko niektóre rzeczy o metalicznym składzie i że siła tego przyciągania stopniowo wzrastała, gdy magnes był zbliżany do obiektu..
Podobnie Gilbert potwierdził, że przyciąganie magnetyczne jest w stanie przejść przez płonący płomień.
William Gilbert odkrył, jak kute żelazo może być namagnesowane w procesie, w którym wbijano rozgrzany do czerwoności pręt zorientowany z północy na południe i umieszczony na kowadle..
Zauważył również, że kiedy ponownie przyłożył ciepło do pręta, jego właściwości magnetyczne zostały utracone..
W tej pracy William Gilbert zaproponował model, w którym stwierdził, że Ziemia jest sama w sobie magnetyczna. Uważałem, że to dlatego kompasy wskazywały północ, a nie dlatego, że przyciągała gwiazdę lub wyspę magnetyczną.
Ale nie był to jedyny punkt poruszony w pracy, która składała się z sześciu tomów, ale dotyczyła również koncepcji elektryczności statycznej i właściwości magnesów..
Słowo elektryczność powstało z tego tekstu, ponieważ Gilbert jako pierwszy odniósł się do terminu „electricus”. Takiego przymiotnika zdecydował się użyć w odniesieniu do działania bursztynu, który po grecku był znany jako elektron i po łacinie jako elektron.
Gilbert odniósł się również do nowych koncepcji, takich jak siła elektryczna i emanacja elektryczna. Podobnie, jako pierwszy mówił o biegunach magnetycznych: nazwał biegun wskazujący północ na południe i odwrotnie..
Te tomy Williama Gilberta były pierwszymi odpowiednimi tekstami z zakresu nauk fizycznych napisanymi w Anglii. Następna książka, Świata, nie miał takiego samego znaczenia, ponieważ nie wygenerował tak wielu innowacji, jak to zrobił Magnete.
W pierwszej części Gilbert był odpowiedzialny za pokazanie historii magnetyzmu od pierwszych mitów do wiedzy istniejącej w XVI wieku. W tym tomie twierdził, że Ziemia jest magnetyczna, otwierając w ten sposób serię, w której poparł swoje twierdzenie..
W tekście tym zostało podniesione rozróżnienie pojęć między elektrycznością a magnetyzmem. Opisał charakterystykę tego, co może się zdarzyć podczas pocierania bursztynu, który naładowany elektrycznie może przyciągać różne rodzaje materiałów.
To zachowanie nie miało tych samych właściwości magnetyzmu, który mógł przyciągać tylko niektóre metale. Nie posiadał też właściwości ciepła, więc je też różnicował.
Zaproponował, że kąt ekliptyki i równonocy są spowodowane magnetyzmem ciał niebieskich, w tym ziemi. Później okazało się, że ta teoria jest błędna.
Okazało się, że, jak wiadomo, kompasy nie zawsze wskazują prawdziwą północ, ale mogą mieć różne warianty. Jego głównym wkładem w ten tom było pokazanie, w jaki sposób można zmierzyć tę zmienność i jakie błędy występowały najczęściej..
Opisał tam zjawisko zwane „zatopieniem magnetycznym”, związane z różnicą kąta między horyzontem a wskazówką kompasu, która zmienia się w zależności od szerokości geograficznej, na której znajduje się instrument..
W ostatnim tomie Gilbert odrzucił arystotelesowską teorię nieruchomych ciał niebieskich w nieruchomych sferach, na którą nie ma dowodów. Zamiast tego poparł teorię kopernikańską, że Ziemia obraca się wokół własnej osi z zachodu na wschód..
Ponadto Gilbert potwierdził, że dzięki temu na planecie powstały cztery pory roku. Powiedział również, że dzięki tej rotacji można wytłumaczyć precesję równonocy, z którą stopniowo zmienia się oś obrotu Ziemi..
- De Magnete, Magnetisque Corporoibus, et de Magno Magnete Tellure: Physiologia noua, Plurimis & Argumentis i Experimentis Demonstrata (1600). Londyn: Peter Short.
- De Mundo Nostro Sublunari Philosophia Nova(1651). Amsterdam: Apud Ludovicum Elzevirium. Wysłany pośmiertnie.
Jeszcze bez komentarzy