Wolfgang Köhler (1887-1967) był niemieckim psychologiem i jedną z najważniejszych postaci w rozwoju szkoły Gestalt. Urodzony w Estonii w 1887 roku i zmarł w Stanach Zjednoczonych w 1967 roku, autor ten przeprowadził ważne badania na tematy takie jak uczenie się, percepcja i inne podobne komponenty umysłowe..
Swoją karierę naukową rozpoczął od pracy doktorskiej, którą wykonał pod kierunkiem Carla Stumpfa na Uniwersytecie Berlińskim (1909). Głównym tematem tej pracy było przesłuchanie. Później, pracując jako adiunkt na Uniwersytecie we Frankfurcie, kontynuował eksperymenty dotyczące percepcji i słuchu..
Po wzięciu udziału w eksperymencie Maxa Wertheimera wraz z Kurtem Koffką, cała trójka założyła Szkołę Gestalt w oparciu o wyniki tych badań. Od tego momentu kontynuowali badania na takie tematy, jak percepcja i promowanie nowego nurtu myślenia..
Jednymi z jego najważniejszych wkładów były teorie uczenia się oparte na eksperymentach z szympansami i jego książka Psychologia Gestalt, opublikowany w 1929 roku. Z powodu jego otwartej krytyki rządu Adolfa Hitlera, Köhler uciekł do Stanów Zjednoczonych, gdzie kontynuował nauczanie do kilku lat przed śmiercią..
Indeks artykułów
Köhler urodził się w 1887 roku w Tallinie, zwanym wówczas Reval. Chociaż miasto należało do Imperium Rosyjskiego, jego rodzina była pochodzenia niemieckiego, więc wkrótce po jego urodzeniu przenieśli się do tego europejskiego kraju..
Przez całą swoją edukację ten psycholog studiował na kilku głównych niemieckich uniwersytetach, w tym w Tybindze, Bonn i Berlinie. W tej ostatniej rozprawę doktorską prowadził u Carla Stumpfa, jednego z najważniejszych badaczy ówczesnej psychologii..
W latach 1910–1913 Köhler pracował jako adiunkt w Instytucie Psychologii we Frankfurcie. Tam brał udział w słynnym eksperymencie ruchu pozornego Maxa Wertheimera, razem z Kurtem Koffką. Po spotkaniu w tym środowisku cała trójka doszła do podobnych wniosków dotyczących percepcji i zdecydowała się stworzyć własny ruch..
Na podstawie tego eksperymentu i jego późniejszych wniosków Köhler, Wertheimer i Koffka stworzyli Szkołę Gestalt, której nazwa pochodzi od niemieckiego słowa „kształt”..
Wiele fundamentalnych idei jego teorii pochodzi z prac niektórych profesorów Köhlera, takich jak Stumpf czy Ehrenfels.
W 1913 r. Zaproponowano Köhlerowi stanowisko dyrektora w dziale badawczym Pruskiej Akademii Nauk Antropoidalnych na Teneryfie. Ten psycholog pracował tam przez sześć lat, badając zachowanie szympansów w różnych warunkach uczenia się..
W tym czasie napisał książkę o rozwiązywaniu problemów pt Mentalność małpy. W swoich badaniach odkrył, że szympansy są w stanie wymyślać nowe metody rozwiązywania trudności bez konieczności prób i błędów, jak wcześniej sądzono..
W ten sposób, dzięki tym badaniom, Köhler rozwinął koncepcję „uczenia się przez wgląd„Który stałby się jednym z najważniejszych w całej psychologii. W rzeczywistości wielu historyków postrzega prace tego autora jako początek nowego nurtu w badaniach nad myślą.
W swojej książce Mentalność małpy, Köhler mówi, że zdecydował się zbadać te zwierzęta, ponieważ uważał, że mają one więcej wspólnego z ludźmi niż z innymi mniej rozwiniętymi małpami. Dlatego pomyślałem, że wiele z ich działań było podobnych do naszego i chciałem dowiedzieć się więcej o naturze inteligencji, obserwując je..
W tym czasie Köhler był bardzo krytyczny wobec większości istniejących wówczas prądów psychologicznych. Ponadto podkreślił potrzebę głębszego zagłębienia się w takie tematy, jak inteligencja, uczenie się czy rozwój człowieka.
Partia Adolfta Hitlera doszła do władzy w Niemczech pod koniec stycznia 1933 r. Przez pierwsze kilka miesięcy Köhler nie przedstawiał publicznie swojej opinii o nazistach; Kiedy jednak polityka usuwania żydowskich profesorów ze śledztwa dotknęła jego byłego mentora Maxa Plancka, psycholog postanowił wyrazić swoje niezadowolenie.
I tak w kwietniu 1933 r. Köhler napisał artykuł zatytułowany „Rozmowy w Niemczech”. To ostatni artykuł opublikowany za nazistowskiego reżimu, który otwarcie krytykuje partię. W następnych miesiącach psycholog spodziewał się aresztowania, ale nigdy nie musiał stawić czoła takiej sytuacji.
Jednak pod koniec tego samego roku status Köhlera na uniwersytecie gwałtownie spadał. Kiedy w grudniu 1933 r. Odmówił rozpoczęcia zajęć od nazistowskiego salutu, zaczął padać ofiarą nieoczekiwanych rewizji policyjnych w salach lekcyjnych, a także zwiększonej presji ze strony przełożonych..
W 1935 roku, kiedy sytuacja stała się nie do utrzymania, Köhler zdecydował się wyemigrować do Stanów Zjednoczonych, gdzie rozpoczął pracę na Uniwersytecie Swarthmore. Pozostał tam przez dwadzieścia lat, aż porzucił stanowisko w 1955 r. Następnie wrócił do badań na Uniwersytecie w Darthmouth..
Jednocześnie w 1956 roku został prezesem Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego, prawdopodobnie najważniejszej instytucji w tej dyscyplinie. W późniejszych latach kontynuował naukę w Stanach Zjednoczonych, próbując nawiązać kontakty z naukowcami z Wolnych Niemiec..
Główny wkład Köhlera w dziedzinę psychologii pojawił się w czasie, gdy studiował społeczność szympansów na Teneryfie.
Ten badacz przeprowadził kilka eksperymentów na zwierzętach, aby zrozumieć, jak procesy takie jak inteligencja lub rozwiązywanie problemów działają u bardziej rozwiniętych zwierząt..
Dopóki nie przeprowadzono tych eksperymentów, główny nurt psychologii twierdził, że zwierzęta są zdolne do uczenia się jedynie metodą prób i błędów.
W rzeczywistości behawioryzm (jedna z najważniejszych teorii psychologicznych tamtych czasów) twierdził, że ludzie uczyli się wyłącznie w ten sam sposób.
Aby zweryfikować prawdziwość tych twierdzeń, Köhler umieścił szympansy, z którymi pracował, w różnych złożonych sytuacjach, w których musiały działać w kreatywny sposób, jakiego nigdy wcześniej nie obserwowali, aby otrzymać nagrodę.
Podczas tych eksperymentów stwierdzono, że szympansy są zdolne do nowych zachowań po zastanowieniu się nad najlepszym sposobem zdobycia nagrody. Stąd koncepcja wgląd, co odnosi się do uczenia się, które zależy tylko od czynników wewnętrznych, a nie od samego doświadczenia.
Nauka przez wgląd że Köhler zaobserwowany u szympansów ma kilka podstawowych cech. Z jednej strony posiadanie wgląd wymaga jasnego zrozumienia istoty sytuacji. Z drugiej strony nie osiąga się tego poprzez naukę krok po kroku, ale dzięki nieświadomym i refleksyjnym procesom..
Tak więc, aby mieć wgląd, osoba (lub zwierzę) musi zebrać dużą ilość danych związanych z określoną sytuacją. Później, dzięki głębokiej refleksji, podmiot jest w stanie wygenerować nową wiedzę, która wynika z połączenia wcześniej istniejących pomysłów..
Z drugiej strony, spostrzeżenia są nagłe i powodują istotne zmiany w postrzeganiu problemu. Kiedy się pojawia, jednostka jest w stanie dostrzec wzorce w problemach, z którymi się boryka, które pomagają mu je rozwiązać. Jest to podstawowy proces uczenia się występujący tylko u ludzi i niektórych wyższych zwierząt.
Teoria uczenia się wg wgląd To było przed i po w dziedzinie psychologii, ponieważ ujawniło znaczenie czysto wewnętrznych procesów w tworzeniu nowej wiedzy.
Od tych prac zaczął kształtować się prąd poznawczy, który miałby ogromne znaczenie w następnych dziesięcioleciach..
Oprócz ważnej pracy jako założyciela Szkoły Gestalt oraz badań nad uczeniem się i zjawiskiem wgląd, Köhler był również dobrze znany z licznych krytyk, które przedstawił niektórym z dominujących ruchów w psychologii swoich czasów..
Z jednej strony w swojej książce Psychologia Gestalt, badacz ten skrytykował koncepcję introspekcji. To narzędzie było jednym z najczęściej używanych w psychologii XIX i początku XX wieku. Opierała się na założeniu, że można wyciągać wnioski na temat zjawisk psychologicznych, zwracając uwagę na własne myśli i uczucia..
Köhler uważał, że introspekcja była zbyt subiektywna i niewiarygodna w wynikach, które przyniosła. Stąd dla niego fakt, że introspekcjoniści nie byli w stanie powtórzyć swoich wyników, praktycznie unieważnił eksperymenty przeprowadzone tą techniką..
W końcu uważał również, że badania introspekcyjne nie mogą być stosowane do rozwiązywania ludzkich problemów, które powinny być dla niego nadrzędnym celem psychologii..
Z drugiej strony Köhler wyraził również krytykę wobec nurtu znanego jako behawioryzm, jednego z najważniejszych na początku XX wieku..
Według niego badacze z tej branży zbytnio skupili się na obserwowalnych zachowaniach, pomijając inne zmienne, takie jak procesy wewnętrzne.
Jeszcze bez komentarzy