Charakterystyka sępa, siedlisko, rozmnażanie, żerowanie

996
Basil Manning

Plik myszołów, sępnik czarny lub zamuro (Coragyps atratus) Jest to duży ptak o wysokości 74 cm i rozpiętości skrzydeł od 132 do 152 cm. Jego charakterystyczne upierzenie jest lśniąco czarne z dużą białą plamą na głównych skrzydłach. Podobnie jak głowa, szyja i nogi są pozbawione piór. 

Nazwa sępa czarnego pochodzi z łaciny vultur, co oznacza „niszczyciel”, nawiązując do ich nawyków żywieniowych. W różnych częściach Ameryki Środkowej nazwa myszołów pochodzi od języka nahuatl tzopilotl, gdzie tzotl oznacza „brud”, a pilotl "powiesić ”, co odnosi się do zwłok zawieszonych w locie.

Źródło: CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=463988

Myszołów żyje na terenach niskich i otwartych w klimacie gorącym i umiarkowanym. Występuje zwykle na terenach podmokłych, trawiastych, sawannach, pustyniach, obszarach wiejskich oraz w miastach, żyjąc wśród śmieci. Są to głównie padlinożercy, chociaż żywią się również nowo wyklutymi i bezbronnymi żywymi ofiarami.

Myszołów należy do rzędu jastrzębiowatych, rodziny Cathartidae. Gatunki C. atratus jest to jedyny gatunek z tego rodzaju Coragyps i dzieli się na trzy podgatunki: C.atratus atratus (Amerykański sępnik czarny), C. atratus brasiliensis (Sępnik czarny z Ameryki Południowej) i C. atratus foetens (Sęp czarny andyjski).

Indeks artykułów

  • 1 Główne cechy
  • 2 Opis
  • 3 Siedlisko i rozmieszczenie
  • 4 Taksonomia i podgatunki
    • 4.1 Podgatunki
  • 5 Odtwarzanie
  • 6 Jedzenie
  • 7 Zachowanie
    • 7.1 Komunikacja i percepcja
    • 7.2 Lot
  • 8 Odnośniki bibliograficzne

Główne cechy

Samica jest jajorodna, rozmnaża się raz w roku i składa około dwóch do trzech jaj na lęg. Zarówno samiec, jak i samica opiekują się pisklętami, aż po około 70 dniach młode pisklę uniezależnia się od gniazda.

Są ptakami towarzyskimi; kiedy polują, robią to w grupie, tak jak podczas zalotów. Samce siadają wokół samicy spacerującej z rozpostartymi skrzydłami w pobliżu wybranego gniazda.

Zamuro nie ma syrinxa, dlatego emituje dźwięki o niskiej częstotliwości podobne do syczenia, chrząknięcia, a nawet szczekania, zwłaszcza podczas walki o jedzenie.

Inną charakterystyczną cechą tych ptaków jest zwyczaj oddawania moczu i kału na nogi w celu ochłodzenia się poprzez parowanie płynów w procesie zwanym urohidrosis. Jego lot składa się z szybkiego trzepnięcia, po którym następuje krótki lot..

W niewoli ten ptak może dożyć do 21 lat i jest obecnie zaliczany do kategorii najmniejszej troski Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Zasobów Naturalnych (IUCN), to znaczy nie jest zagrożony zniknięciem.

W Stanach Zjednoczonych otrzymujesz ochronę prawną zgodnie z prawem Migratory Bird Treaty lub MBTA (od angielskiego akronimu).

Opis

Myszołów to duży ptak drapieżny, mierzący około 74 cm długości i osiągający rozpiętość skrzydeł (z rozpostartymi skrzydłami) 137-152 cm. Przeciętny samiec waży około 2 kg, a samica 2,7 kg.

Na pierwszy rzut oka ich upierzenie jest lśniąco czarne, aw niektórych przypadkach ciemnobrązowe. Nie mają piór na głowie i szyi; ich skóra jest szorstka z wyglądu o szarawym kolorze. Tęczówka oka jest koloru brązowego, a dziób krótki i zakrzywiony, zdolny do penetracji skóry schwytanego zwierzęcia..

Źródło: DickDaniels (http://carolinabirds.org/) - Praca własna, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=24752627

Nogi pozbawione są piór, stopy płaskie, a palce długie. W przeciwieństwie do drapieżnego ptaka łapy sępa czarnego są słabe, ponieważ są bardziej przystosowane do biegania niż do trzymania.

Skrzydła są szerokie, ale jednocześnie krótkie, a u podstawy skrzydeł głównych znajduje się duża biała plama. Ogon jest krótki i kwadratowy, ledwo przekracza długość złożonych skrzydeł

Mają silny układ pokarmowy, zdolny do trawienia kości i włosów. W niewoli ptaki te mogą żyć do 21 lat.

Siedlisko i dystrybucja

Sęp zasiedla niskie, otwarte tereny z obszarami zalesionymi lub zakrzaczonymi. Można go znaleźć na pustyniach, sawannach, bagnach, łąkach i terenach podmokłych. W miastach sępy często znajdują się w pobliżu śmietników lub pozują na słupach i płotach. Rzadko można go znaleźć na obszarach górskich.

Myszołów żyje w regionach o klimacie umiarkowanym i tropikalnym, których rozmieszczenie różni się w zależności od podgatunku. Jego zasięg obejmuje północny Meksyk, Teksas, Karolinę Północną i Karolinę Południową. W północnej części swojego zasięgu odbywają migrację na południe jesienią i migrację powrotną w okresie wiosennym..

Z drugiej strony sęp czarny z Ameryki Południowej znajduje się pomiędzy Ameryką Środkową w stanie Sonora i San Luis Potosí w Meksyku, a północną Ameryką Południową, wybrzeżami Peru i wschodnią Boliwią..

Występowanie sępa czarnego andyjskiego obejmuje niziny Chile, Urugwaju, Paragwaju, północnej Boliwii, Peru i północnego Ekwadoru..

Taksonomia i podgatunki

Myszołów należy do rzędu jastrzębiowatych (rzędu ptaków drapieżnych, w tym orłów, jastrzębi i jastrzębi), rodziny Cathartidae. Nazwisko pochodzi od języka greckiego kathartēs, co oznacza „oczyszczacz”.

Przodek gatunku, plejstoceński sęp czarny (Coragyps occidentalis), występował w całym obecnym położeniu gatunku. w odróżnieniu C. atratus, jego poprzednik był nieco większy od obecnego gatunku i miał lekko spłaszczony dziób.

Nazwa rodzaju Coragyps, co oznacza „kruk-sęp”, wywodzi się z greckich słów corax Y Cyganie, które nawiązują do każdego ptaka (kruka i sępa). Epitet atratus, co przetłumaczone oznacza „ubrany na czarno”, pochodzi z łaciny ater co oznacza „czarny”.

Podgatunki

Badania molekularne rozróżniają gatunki C. atratus w trzech podgatunkach: C.atratus atratus, C. atratus brasiliensis Y C. atratus foetens. Amerykański sępnik czarny (C. atratus atratus) jest typowym podgatunkiem, podobnym rozmiarem do C. atratus foetens, ale w przeciwieństwie do tego, jego upierzenie jest jaśniejsze.

Sęp czarny Ameryki Południowej (C. atratus brasilensis) jest najmniejszą z trzech; jednak jego białe plamki na boku są szersze i jaśniejsze w porównaniu z pozostałymi dwoma podgatunkami.

Sęp czarny andyjski (C. atratus foetens) jest mniej więcej tej samej wielkości co sępnik czarny; jednak jego upierzenie jest ciemniejsze, a znaczenia na boku tułowia mniejsze niż u innych podgatunków.

Reprodukcja

Są hodowcami monogamicznymi; zarówno samica, jak i samiec wysiadują po jednym miocie w sezonie lęgowym. Rozmnażanie odbywa się corocznie, a czas zmienia się w zależności od szerokości geograficznych, na których występują podgatunki..

Sezon czarnego sępa amerykańskiego może rozpocząć się w styczniu, a południowoamerykańskiego sępa czarnego od października.

Sęp czarny rozmnaża się przez jaja (jajorodne), które są składane blisko ziemi w wydrążonych podstawach drzew, na krawędziach klifów, na drogach porośniętych gęstą roślinnością, w płytkich jamach skalnych lub w szczelinach budowlanych na obszarach miejskich..

Zwykle nie używają materiałów do budowy swoich gniazd w naturze, ale robią to w miastach, gdzie wykorzystują odpady z tworzyw sztucznych, które wydobywają ze śmieci..

Sprzęgło składa się z dwóch do trzech jaj o długości około 7,6 cm i szerokości 5,6 cm. Skórka jest bladozielona lub bladoniebieska z brązowymi plamami. Okres inkubacji jaja wynosi od 32 do 41 dni. Noworodki są karmione i pielęgnowane przez rodziców. Po 63-70 dniach młode potrafią umiejętnie latać i uniezależniać się od gniazda. 

Karmienie

Jest to głównie ptak padlinożerny; Żywią się martwymi zwierzętami, śmieciami, rozkładającym się materiałem roślinnym, jajami i nowonarodzonymi zwierzętami. Sępy są opisywane jako oportunistyczne drapieżniki, ponieważ polują na młode i bezbronne ofiary, które są podatne na ich ataki..

Na obszarach wiejskich sępy stanowią zagrożenie dla rolników, ponieważ kłują oczy, nos lub język nowonarodzonych cieląt, powodując infekcje, a ostatecznie śmierć..

Mogą również polować na jelenie, młode czaple, udomowione kaczki, małe ssaki i młode żółwie. Dorosłe osobniki karmią swoje pisklęta zwracając częściowo strawiony pokarm. 

Sęp czarny staje się coraz większym problemem na wysypiskach w dużych ośrodkach miejskich. Ponadto są one związane z drapieżnictwem zwierząt domowych, niszczeniem mienia, zniszczeniem mienia i są uważane za problem zdrowotny, ponieważ wytwarzają nieprzyjemny zapach..

Mimo to odgrywają ważną rolę w ekosystemie, ponieważ odzyskują składniki odżywcze z martwego zwierzęcia i ponownie wprowadzają je do środowiska. Szczątki pozostawione przez te zwierzęta są później wykorzystywane przez rozkładających się.

Zachowanie

Są ptakami towarzyskimi i zwykle tworzą duże tłumy złożone z powiązanych ze sobą osobników. Samce zabiegają o samicę w grupie z rozpostartymi skrzydłami, potrząsając głowami i chodząc wokół niej. W niektórych przypadkach samce latają blisko ziemi lub obok wybranego gniazda.

Komunikacja i percepcja

Aby polować na jedzenie, używają ostrego zmysłu wzroku, ponieważ u tych ptaków zapach jest słabo rozwinięty. Czarne sępy są cichymi zwierzętami, ponieważ brakuje im syrinxu (organu głosowego, który pozwala ptakom zmieniać swój śpiew), z tego powodu wydają dźwięki podobne do pomruków, syczenia, a nawet szczekania, które powstają podczas walki o pożywienie..

W razie zagrożenia myszołów wyrzuca świeżo zjedzony pokarm, aby zmniejszyć jego wagę i móc w pośpiechu odlecieć.

Innym częstym zachowaniem tych ptaków jest częste wypróżnianie i oddawanie moczu na nogi w celu ochłodzenia się poprzez parowanie płynów, w procesie zwanym urohidrosis..

Zwykle ptak przysiada z rozłożonymi skrzydłami w celu ogrzania ciała, wysuszenia skrzydeł lub „zabicia” bakterii pochodzących ze zwłok..

Źródło: Bois christian - Praca własna, domena publiczna, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=2052695

Lot

Lot amerykańskiego sępa czarnego składa się z szybkiego trzepotania, po którym następuje krótki okres szybowania. Zwykle szybuje wyżej i później w ciągu dnia niż jego bliski krewny, sęp indyk, aby wykorzystać prądy termiczne do usprawnienia lotu.. 

Odnośniki bibliograficzne

  1. Sęp zwyczajny (Coragyps atratus). Zaczerpnięte z encyclovida.mx
  2. Sęp czarny (Coragyps atratus). Zaczerpnięte z animaldiversity.org
  3. Coragyps atratus (Beshstein, 1793). Zaczerpnięte z itis.gov
  4. Coragyps atratus. Zaczerpnięte z wikipedoa.org

Jeszcze bez komentarzy